Σε μια «διαφορετική χώρα» καλωσόρισε χθες ο πρωθυπουργός την Αγκελα Μέρκελ, η οποία βρέθηκε σε μια Αθήνα πολύ πιο φιλόξενη από αυτή του 2014.
Οι φετινές διαδηλώσεις, υποτονικές. Αλλωστε η τότε δυναμική αντιπολίτευση που έβγαινε στα κάγκελα εναντίον της, σήμερα κυβερνά και έχει διαγράψει από τη ρητορική της λέξεις όπως οι “μερκελιστές” ή ο “νεοφιλελευθερισμός”.
Ξεχάστηκαν επίσης και όσα άκουσαν τα χρόνια του μνημονίου οι Ελληνες από Γερμανούς πολιτικούς όπως ο Σόιμπλε. Νερό κι αλάτι που λένε, καθώς «προείχε η διάσωση της Ελλάδας», όπως εξήγησε ο πρωθυπουργός, προσπαθώντας προφανώς να γαληνέψει τη δική του αλλά και πολλές χιλιάδες συνειδήσεις που τον εμπιστεύθηκαν πριν από μερικά χρόνια.
Προφανώς και το συμφέρον της χώρας προέχει των προγραμματικών θέσεων της εκάστοτε κυβέρνησης. Ομως αυτό που ζήσαμε στην Ελλάδα με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν ήταν απλά μια κυβίστηση που μπορεί σήμερα να τη χρησιμοποιεί για “μπούλινγκ” η αντιπολίτευση. Ηταν κάτι πολύ πιο σοβαρό που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της Ευρώπης. Ηταν η επιβεβαίωση του δόγματος της «απουσίας εναλλακτικής λύσης».
Ηταν το άλλοθι που επιζητούσαν όλοι όσοι αρνούνται τη συζήτηση για μια Ευρώπη πιο ανθρώπινη, για μια διαφορετική διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας.
Θα χρειαστεί μια τιτάνια προσπάθεια πλέον, για να ληφθεί σοβαρά υπόψη μια τέτοια φωνή στην Ελλάδα μα και σε όλη την Ευρώπη.