Πατριωτικά… μονοπώλια και αριστερά παράδοξα

» Δύο γεγονότα “μονοπώλησαν” τις συζητήσεις γύρω από τους εορτασμούς της εθνικής επετείου και ανέδειξαν από τη μια ένα παράδοξο γεγονός και από την άλλη μια αμηχανία σχολιαστών που αισθάνονται πιο κοντά στην Aριστερά.
Από τη μία η παρέλαση των μαθητών στο Χαλάνδρι υπό τους ήχους του ύμνου του ΕΑΜ που έγινε δεκτή με… ενθουσιασμό. Εδώ ακριβώς είναι το παράδοξο. Ανθρωποι που κατέκριναν τις μαθητικές παρελάσεις ως ανούσιες και κατάλοιπο άλλων εποχών, δήλωναν ενθουσιασμένοι αυτή τη φορά, μόνο και μόνο λόγω ηχητικής υπόκρουσης.
Το ζητούμενο σε αυτή την περίπτωση είναι νομίζω σαφές. Να ξέρουν οι μαθητές τι γιορτάζουν αυτή τη μέρα. Να ξέρουν ποιους τιμούν.
Ούτε παρελάσεις, ούτε εμβατήρια θα τους κάνουν καλύτερους πολίτες. Αυτό που θα τους βοηθήσει είναι η καλή γνώση της ιστορίας της χώρας μας.
Το δεύτερο γεγονός που έγινε αντικείμενο ευρύτατου σχολιασμού ήταν η προτροπή του Σμηναγού της 115 Πτέρυγας Μάχης, που από το πιλοτήριο του F-16 και εν μέσω εντυπωσιακών ελιγμών, κάλεσε τους Ελληνες να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά.
Μόνο… πράκτορα της τρόικας δεν τον έβγαλαν τον πιλότο, με την πρόφαση πως εν όψει εκλογών έγινε μια επικοινωνιακή επιχείρηση ανύψωσης του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων προς όφελος της κυβερνώσας δεξιάς.
Εδώ είναι, λοιπόν, η αμηχανία και το -μάλλον διαχρονικό- λάθος της ανανεωτικής αριστεράς στη χώρα μας. Ο φόβος απέναντι στον “πατριωτισμό”. Η ταύτιση της εθνικής περηφάνιας με τη ρητορική της δεξιάς.
Ξεκάθαρα κι εδώ τα πράγματα. Ο Σμηναγός Στράλης μίλησε στην καρδιά του μέσου Ελληνα. Ο οποίος, μέσα σε όλη αυτή την οικονομική καταστροφή που έχει υποστεί, αναζητά τη χαμένη του εθνική αξιοπρέπεια.