Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, όπως και άλλες χώρες της Ευρώπης, χαρακτηρίζονται από τη σταδιακή γήρανση του πληθυσμού τους. Αυτή η διαπίστωση αναδεικνύει πολλά ζητήματα κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού χαρακτήρα, σε κεντρικό, αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι ηλικιωμένοι που πάσχουν από χρόνια νοσήματα πρέπει να συνεχίσουν να διαβιούν στο σπίτι τους μέσα στην οικογένεια, όχι σε νοσοκομεία και χρόνια ιδρύματα με τη διαφορά να έρχονται συχνά σε επικοινωνία με τον γιατρό τους. Τα Κ.Α.Π.Η. είναι μια οργανωμένη υπηρεσία με άριστα εξειδικευμένο προσωπικό που δίδει ανάσα στους ηλικιωμένους. Φροντίζει για την πρόληψη βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων, ώστε να παραμείνουν αυτοδύναμα, ισότιμα και ενεργά μέλη της κοινωνίας. Ολες αυτές οι δράσεις έχουν σκοπό την κοινωνική συμμετοχή των ηλικιωμένων, αλλά και την άρση της απομόνωσης και συμβάλλουν στην πρόληψη της κατάθλιψης, αλλά και της διατήρησης της γνωστικής μνήμης, όπως και της μάθησης. Προλαμβάνονται και αντιμετωπίζονται πιο εύκολα τα προβλήματα έκπτωσης γνωστικών λειτουργιών και λειτουργικότητας και διαβιούν όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά.
Η έλλειψη μνήμης είναι σημείο φυσιολογικής φθοράς ή παθολογικής κατάστασης των ηλικιωμένων. Οι ηλικιωμένοι που διαθέτουν ικανότητα επιλογής, βελτιστοποίησης και αντιστάθμευσης φθάνουν με επιτυχία στη δύση της ηλικίας τους. Το μυστικό για καλά γεράματα είναι: Η διαβίωση στην ύπαιθρο, η συνεχής επαφή με τη φύση, η διά βίου μόρφωση, η κοινωνικοοικονομική σχέση, η εκπαίδευση δεξιοτήτων, η ψυχαγωγική δραστηριότητα, καθημερινά έξω από το σπίτι, το δημιουργικό επάγγελμα με γνωστικές απαιτήσεις, η σωματική άσκηση, οι πνευματικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Ετσι το μυαλό αντέχει σε περισσότερο χρόνο. Επίσης ο τρόπος διατροφής με μεσογειακή δίαιτα και ο τρόπος ζωής ώστε ο ηλικιωμένος να διαχειρίζεται τις δύσκολες στιγμές με θετική αισιοδοξία είναι σημαντικός. Η υγεία σήμερα που το στρες τείνει να αποτελεί καθημερινή βιωματική εμπειρία έχει χάσει τον χαρακτήρα της ως ποιότητα ζωής.
Ο εθελοντισμός αναπτύσσει δράση κοινωνικού χαρακτήρα σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και κοινωνικές οργανώσεις για κάλυψη κοινωνικών αναγκών ηλικιωμένων ατόμων. Το πρόγραμμα κατ’ οίκον βοήθεια που έχει σκοπό τη βελτίωση και εξασφάλιση της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, ώστε να αποφύγουν την ιδρυματοποίηση, λόγω έλλειψης φροντίδας. Ετσι παρέχεται νοσηλευτική φροντίδα, προληπτική νοσηλευτική παρακολούθηση, συνεργασία με γιατρούς και τοπικά ιατρεία, συνταγογράφηση φαρμάκων, οικιακή και ατομική καθαριότητα, συνεργασία με κοινωνικές υπηρεσίες και φορείς υγείας, συμβουλευτική και ηθική στήριξη στους ηλικιωμένους όπως και στο κοινωνικό περιβάλλον, συνοδεία σε νοσοκομεία, πληρωμή λογαριασμών κ.ά. για καλύτερη ζωή. Η καθημερινή προσευχή, ο εκκλησιασμός των ηλικιωμένων και η δυνατή πίστη τους βοηθά ώστε να διαβιούν με ελπίδα, ν’ αρρωσταίνουν λιγότερο συχνά, να αναρρώνουν ταχύτερα, να έχουν δύναμη να αντιμετωπίζουν την αρρώστια, την αδυναμία και την απώλεια. Θετικό χαρακτηριστικό των ηλικιωμένων θεωρείται η σοφία και το θυμητικό παίζει σπουδαίο ρόλο στα γηρατειά, γιατί συνδέεται με τη γνωστική σκέψη και την έμπειρη γνώση, με το ήθος και τις αξίες. Η επιστήμη μελετά, προσπαθεί και βρίσκει μέσα να παρατείνει τη ζωή των ηλικιωμένων, αλλά και η πολιτεία δεν πρέπει να τους ξεχνά. Εχει χρέος να βοηθήσει με δικό της τρόπο οικονομικά, κοινωνικά ώστε να δώσει ποιότητα σ’ αυτήν τη ζωή και να προστατεύει τους ηλικιωμένους από διάφορους δυσμενείς παράγοντες. Οπως από την κακοποίηση.
Ως κακοποίηση ορίζεται κάθε πράξη ή παράλειψη πράξης που έχει επίπτωση και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των ηλικιωμένων. Υπάρχουν δυστυχώς πολλές μορφές κακοποίησης όπως: Η σωματική κακοποίηση, η σεξουαλική κακοποίηση, η ψυχολογική ή συναισθηματική, η οικονομική κακοποίηση – εκμετάλλευση, η παραμέληση, η εγκατάλειψη και η πολιτειακή κακοποίηση όπως και η κακή ποιότητα ενδοοικογενειακών σχέσεων. Είναι ευθύνη όλων, η υποστήριξη, η αγάπη, ο σεβασμός, η εξειδικευμένη ολιστική φροντίδα και η προσφορά στους ηλικιωμένους. Εχουν το… μεγάλο δικαίωμα στη ζωή. Δεν είναι ηλικιακά περιθώρια και μαρασμού, αντίθετα εμπλουτισμού και δημιουργικότητας, διαρκούς προσφοράς. Δεινόν το γήρας! Ου γαρ έρχεται μόνον! Η αιώνια αλήθεια αυτού του αρχαίου ελληνικού ρητού σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, επίκαιρη αλλά και πικρή. Επίκαιρη γιατί διαπιστώνει την ανελέητη φθορά του χρόνου στο σώμα και στο πνεύμα, και… γιατί στην εποχή μας ο σεβασμός, η τιμή, αλλά και η αγάπη που υπήρχε σ’ αυτά τα άτομα πάει σχεδόν να εκλείψει…
