Ο ΒΟΑΚ και ο ρόλος του Α. Παπαδογιάννη

Κύριε Διευθυντά,
Μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας, θέλω να επισημάνω κάποιους προβληματισμούς μου όσον αφορά στον ΒΟΑΚ και τις ενέργειες που άρχισε να πραγματοποιεί ο Αρης Παπαδογιάννης ως Διευθύνων Σύμβουλος στον Οργανισμό Ανάπτυξης Κρήτης .
Με τον Αρη έχουμε μια ιδιαίτερη φιλική, οικογενειακή σχέση χρόνων. Το ότι ανέλαβε, λόγω της θέσεώς του, τον τομέα αυτό, είναι για εμάς προσωπικά, που τον γνωρίζουμε, μια ελπίδα ότι ξεκινά η διεκπεραίωση ενός δύσκολου έργου αλλά απαραίτητου.
Προ μηνών, ένα πρωί Σαββάτου, στα Χανιώτικα νέα είδα τη φωτογραφία των δύο γυναικών (μάνα με κόρη) και την αναγγελία του τρομερού αυτοκινητιστικού δυστυχήματος που είχαν οι δύο γυναίκες.
Ηταν κάτι το συγκλονιστικό που δυσκολεύεται ο νους του ανθρώπου να συλλάβει και δυστυχώς δεν ήταν το μόνο τροχαίο ατύχημα. Εγιναν άπειρα ατυχήματα και γίνονται συνέχεια… δυστυχώς.
Επηρεάστηκα πολύ από το γεγονός, ίσως επειδή αμέσως ξεκίνησα εκείνο το πρωινό για το Ηράκλειο.
Ολη η διαδρομή ήταν μια αγχωτική, θλιβερή διαπίστωση. Στη διακλάδωση για Μεγ. Χωράφια, ατέλειωτα κολονάκια, φωτάκια, ενημερωτικές πινακίδες “προσοχή κίνδυνος”. Στην επόμενη στροφή, δύο κώνοι, ο ένας πεσμένος, γιατί δεν άντεξε στον αέρα, που είναι εκεί πολλούς μήνες τώρα, προειδοποιεί για τον κίνδυνο του οδοστρώματος, το οποίο από τις πλημμύρες του χειμώνα, έχει φουντώσει. Οσο προχωρούσαμε και όπου επιτρεπόταν βάσει πινακίδων να αναπτύξουμε ταχύτητα άνω των 70 χλμ., το οδόστρωμα ήταν τόσο κατεστραμμένο, ώστε το αυτοκίνητο αναπηδούσε στις λακκούβες δίχως να παρέχει την παραμικρή ασφάλεια.
Σε πολλά σημεία “προσοχή κατολισθήσεις” χωρίς να λείπουν οι πέτρες και τα χώματα, στο πλάι του δρόμου. Σημειωτέον, σε λίγο πλησιάζει πάλι χειμώνας…
Οπου επιτρεπόταν η προσπέραση έκανες τον σταυρό σου, όσο συντηρητικά και αν οδηγούσες, γιατί φοβάσαι τον απέναντι μην ξεφύγει στο αντίθετο ρεύμα λόγω ελλείψεως του διαχωριστικού διαζώματος.
Πριν το Ηράκλειο ατελείωτα κολονάκια – φωτάκια και πινακίδες.
Φθάσαμε αισίως στο Ηράκλειο. Αγωνία για το πως θα επιστρέψουμε. Ευτυχως για εμάς, επιστρέψαμε σώοι.
Μετά και καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού συνέχεια γίνονται τροχαία ατυχήματα. Η άσφαλτος δεν αντέχει άλλο αίμα. Οι συγγενείς που χάνουν αγαπημένα πρόσωπα δεν αντέχουν άλλο πόνο.
Εκτός από εμάς τους ντόπιους που βιώνουμε καθημερινά το πρόβλημα της ανασφάλειας, του κινδύνου, έχουμε και τους πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο που διαπιστώνουν ότι το νησί ενώνεται τριτοκοσμικά μεταξύ του.
Ο ΒΟΑΚ όχι ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις εθνικής οδού αλλά αντίθετα είναι ένας δρόμος “καρμανιόλα” πολλών δεκαετιών πίσω.
Τις ανησυχίες αυτές αισθάνθηκα την ανάγκη να τις δημοσιοποιήσω και να επισημάνω στον Αρη τον αγαπητό μου, και στους συνεργάτες του, που θεωρώ ότι είναι σκέψεις και όλων των κατοίκων του νησιού.
Αρη, πιστεύω ότι οι συνεχείς προσπάθειες που άρχισες να κάνεις με τους αρμόδιους φορείς προχωρούν τις διαδικασίες για ν’ αρχίσει το έργο να υλοποιείται.
Σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο. Είναι ένα μεγάλο έργο και κοστολογικά και χρονολογικά. Δεν γίνεται εύκολα. Πρέπει όμως να γίνει. Οχι άλλες ζωές θυσία στον βαμό της ασφάλτου.
Αρη πρέπει με κάποιο τρόπο να παρακαμφθούν οι γραφειοκρατίες. Πιστεύω προσωπικά ότι θα κάνεις το καλύτερο.
Περιμένουμε όλοι και ευχόμαστε άμεσα να δούμε μηχανήματα ν’ αρχίζουν να δουλεύουν και με υπευθυνότητα και γρήγορο ρυθμό να είμαστε στην ευχάριστη θέση, εσείς οι αρμόδιοι να παραδώσετε ένα σωτήριο για το νησί, έργο, κόσμημα της Κρήτης, και εμείς οι πολίτες να νιώσουμε την ασφάλεια που τώρα λείπει.
Πιστεύω σε σένα Αρη και στους συνεργάτες σου και εύχομαι σε όλους καλή δύναμη και μην καθυστερείς.

Με βαθύτατη εκτίμηση
Μαριάννα Μαυροματάκη