Το νέο πολιτικό λεξιλόγιο

Κάμποσα χρόνια πριν ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος προσέφερε απλόχερα… τηλεθέαση μιλώντας για «τενεκέδες ξεγάνωτους», «νενέκους» κ.λπ.
“Σοκαρισμένη” τότε μερίδα των ΜΜΕ μιλούσε για τον αθυρόστομο Γιαννόπουλο.
Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά στην Ελλάδα. Και μαζί με αυτά και ο πολιτικός λόγος που εκφέρεται εντός και εκτός Κοινοβουλίου.
«Χούντα και κρεμάλες», «εκτσογλανισμός», «σκυλολόι». Εκφράσεις, κουβέντες, που υποτίθεται “ντύνουν” πολιτικά επιχειρήματα, σε μια Βουλή που κάποτε ήχησαν μνημεία πολιτικού λόγου που διδάσκονται στα Πανεπιστήμια.
Σήμερα, το αλφαβητάρι πολλών Ελλήνων πολιτικών, κατά πως φαίνεται, δεν διαφέρει και πολύ από ένα υβρεολόγιο.
Ενα Κοινοβούλιο που έχει χάσει κάθε μέτρο, με έναν πολιτικό λόγο χυδαίο και… ατακαδόρικο. Και το χειρότερο όλων, μια κοινωνία που συνηθίζει σε αυτά τα ακούσματα. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως είναι η ίδια κοινωνία που έφερε στη Βουλή το μίσος και τις απειλές της ακροδεξιάς.
Το μόνο συμπέρασμα που προκύπτει από την ανάδυση του νέου πολιτικού λεξιλογίου στην Ελλάδα είναι ότι απουσιάζει το επιχείρημα και ο διάλογος. Στη χώρα που γέννησε τις αγορές του Δήμου και τη φιλοσοφική σκέψη, καταντήσαμε να παρακολουθούμε μια κακόγουστη διασκευή του Αριστοφάνη.
Και δυστυχώς επιμένουμε να χειροκροτούμε τον εκάστοτε… Κλέωνα. Αυτόν τον αριστοφανικό ήρωα που οδηγούσε τη χώρα του σε αδιέδοξο.
Και δυστυχώς υποψήφιοι για τον ρόλο αυτό είναι πολλοί και σχεδόν σε όλο το πολιτικό φάσμα.