Χάνονται οι αξίες σε μια εποχή, που το μήνυμα προς όλους είναι «πλούτισε – πλούτισε και λόγο μη δίνεις σε κανέναν για το πώς».
Μετά από επτά χρόνια μνημονίου η πλειοψηφία των πολιτών δε φαίνεται διατεθειμένη να αλλάξει καθώς τα ίδια σενάρια επικρατούν στην κοινωνική ζωή του τόπου και η ιεράρχηση αφορά πρώτα απ΄όλα το φαίνεσθαι και όχι την ουσία. Το βλέπει αυτό κανείς με ευκολία και στην πολιτική, στην οποία ακόμη και τα επιχειρήματα εντός Κοινοβουλίου είναι από ευτελή έως ανύπαρκτα από πολιτικής απόψεως και συνοχής.
Η έλλειψη πολιτικού λόγου σε συνδυασμό με την αποχή από τη μόρφωση δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα αμάθειας, πάνω στο οποίο εδράζουν την ελπίδα τους τα κόμματα, στην προσπάθειά τους να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον. Οι πολίτες δεν είναι απλά θύματα αλλά βασικός παράγοντας οπισθοδρόμησης. Πού να γυρίσει το βλέμμα του κανείς… Παντού θα δει τεράστια κενά στην εκπαίδευση αλλά και στον κοινωνικό προσανατολισμό. Και το κυριότερο απ΄όλα είναι πως όλη αυτή η κατάσταση προκαλείται από την αδράνεια των πολιτών, τα εύκολα θύματα της καταναλωτικής υστερίας ακόμη και σε εποχές λιτότητας.
Mηνύματα της εποχής
Δημοφιλή άρθρα
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Δηλαδή εσείς γνωρίζετε καλύτερα από τον κάθε άνθρωπο τι θα ήταν καλύτερο γι’ αυτόν να κάνει; Κοιτάζει ο απλός άνθρωπος το (πραγματικά ηλίθιο survivor), το κοιτάζει γιατί είναι στο επίπεδο του, του κάνει καλό που το κοιτάζει. Ό άλλος ασχολείται με κινητά ( εντελώς ηλίθιο και αυτό). Μα τι να κάνουμε, κύριε Ζάχαρη, αυτοί είναι οι άνθρωποι, ο καθένας κοιτάζει να ζήσει λίγη ευτυχία σε αυτόν τον δύσκολο κόσμο τα λίγα και εύθραυστα χρόνια σε μια ζωή φάντασμα που δεν μπορούμε να την κρατήσουμε στα χέρια μας σαν ένα μηχανικό παιχνίδι και να την καταλάβουμε. Τι θέλετε να κάνει αυτός που του αρέσει να ασχολείται με ποδόσφαιρο και στοιχήματα, να μελετήσει Πλάτωνα ή να διαβάσει Μάρξ (ακόμα και αν το έκανε δεν θα καταλάβαινε τίποτα). Ο καθένας ξέρει τι του κάνει καλό και αυτό κάνει. Τι σας ενοχλεί στην κατανάλωση; Αν ευχαριστεί τους ανθρώπους, που είναι το πρόβλημα; Καλή η Παιδεία και η γνώση για να μπορούμε να διαβάσουμε την πραγματικότητα, αλλά ένας κόσμος γεμάτος διανοούμενους θα ήταν φρικτός-ευτυχώς η φύση τα έχει κάνει έτσι που αυτό ποτέ δεν θα υπάρξει. Και κάτι άλλο: Παιδεία και γνώση δεν οδηγούν αυτομάτως σε αντικειμενική ανάγνωση της πραγματικότητας. Εσείς έχετε Παιδεία και γνώση όπως την έχω και εγώ, και όμως εγώ θεωρώ την Ευρώπη σαν ευλογία για τους ανθρώπους της και εσείς στην καλύτερη περίπτωση ως αναγκαίο κακό, δεν λέω (εδώ) πως έχω δίκιο κι’ εσείς άδικο, θέλω να πω απλά πως η αντίληψη είναι και θέμα χαρακτήρα, και αυτό κάνει τα πράγματα περίπλοκα. Και εφόσον δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τι είναι το καλό και το κακό για τον καθένα, οι ελεύθερες κοινωνίες που αφήνουν την ζωή και τον άνθρωπο να εξελίσσεται ελεύθερα ως αυτό που είναι (χωρίς ο ίδιος ο άνθρωπος να ξέρει τι και ποιος είναι) ανταποκρίνονται απόλυτα στην άγνωστη φύση του ανθρώπου και βρίσκονται κοντά στην αλήθεια γιατί την αφήνουν να εκδηλώνεται ως αυτό που είναι και όχι ως αυτό που νομίζουμε πως είναι. Αυτή η Ελευθερία έχει βέβαια και τα προβλήματα της, αλλά όπως είπε και ο Karl Popper (νομίζω επίσης και ο Αλέξης Ζορμπάς με άλλα λόγια), ζωή σημαίνει να λύνεις προβλήματα. Δεν μπορεί να υπάρξει ιδανικός κόσμος (ούτε θεωρητικά, γιατί όταν λύναμε όλα μας τα προβλήματα ακριβώς αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα, πως δεν θα είχαμε προβλήματα). Τα προβλήματα που ζούμε στην Ευρώπη δεν είναι πολύ σοβαρά, ούτε καν πως πάνε οι νέοι στο εξωτερικό για δουλειά (και εγώ ήμουν με την μητέρα μου δεκαετίες στο εξωτερικό, ε και, κακό δεν μου έκανε), προβλήματα απάνθρωπα υπάρχουν στην Ασία και στην Αφρική και πράγματι αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους βοηθήσουμε και να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να σταματήσουν εκεί οι πόλεμοι, αλλά αυτό βέβαια δεν γίνεται με το να μοιράσουμε την Ευρώπη σε όλους, τότε απλά θα βουλιάζαμε όλοι μαζί.