Υπό το φάσμα των αβεβαιοτήτων

Το τι συνέβη στη Ρίγα, μέσες άκρες το μάθαμε. Διαπιστώσαμε κυρίως το μόνιμο πρόβλημά μας, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Ζητούσαμε κάποια συμφωνία, αλλά οι θεσμικοί της Ε.Ε. και του ΔΝΤ δεν θέλουν να καταλάβουν, ότι η στρατηγική, που εφαρμόστηκε, της εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα, προκάλεσε παρατεταμένη ύφεση.
Στη Λετονία, για μια ακόμη φορά, υπήρξε καλή διάθεση με χαμόγελα για κάποια λύση, μόνο που δεν προχώρησε με το πρόσχημα, ότι πρέπει να κλείσει η 5η αξιολόγηση. Χωρίς την υπογραφή, λένε, του ΔΝΤ, καμία συζήτηση για συμφωνία δεν μπορεί να γίνει. Ο Γιούνκερ, που έπαιξε με τη γραβάτα στο πουκάμισο του Τσίπρα, συμβολική κίνηση, ήταν της άποψης, να αναζητηθεί λύση με βάση τα ισχύοντα στην Ε.Ε. Να κλείσει μια συμφωνία με τους τεχνοκράτες, να την περάσουν με Ν/Σ, να ψηφισθεί στη βουλή, ως “κίνηση καλής πίστης”, ύστερα να γίνει η εκταμίευση της δόσης των 7,2 δισ. και μετά να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, Οκτώβριο, για νέο πρόγραμμα 2016- 2018.
Ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ κρύβονται ο ένας πίσω από τον άλλο ο μεν απειλεί με διπλό νόμισμα, αν το ΔΝΤ αποχωρήσει από το πρόγραμμα, το δε απαιτεί οριστική συμφωνία και όχι πρόχειρη. Έτσι φαίνεται, ότι το ΔΝΤ θα μείνει και για το άλλο πρόγραμμα μετά την τελική διαπραγμάτευση. Το θέλουν ως εχέγγυο. Πάντως η Μέρκελ, που ’βαλε τον Τσίπρα, να καθίσει δίπλα της, αναγόρευσε το ΔΝΤ ως καθοριστικό παράγοντα για επίτευξη συμφωνίας. Βρείτε τα, είπε, με την Τρόικα κι ύστερα τα συζητάμε. Η υποκρισία δεν κρύβεται.
Την πολιτική λύση όχι μόνο δεν συζητούν, αλλά συνεχίζουν, να σκληραίνουν τη στάση τους. Ξαναβάζουν στο τραπέζι την ίδια αποτυχημένη συνταγή. Είναι αστείοι οι άνθρωποι, να ζητούν επιβολή Φ.Π.Α. 12% και 23%. Καταγέλαστη δε και κωμική η πρόταση αντιπροσώπων ΔΝΤ, να ισχύσει ενιαίος Φ.Π.Α. 23% για όλα τα είδη και υπηρεσίες, όταν η ελληνική θέση είναι για τρεις κλίμακες 7%, 14%, 22%.
Η μετακίνηση σε υψηλότερη φορολογική κλίμακα των ειδών πρώτης ανάγκης απ’ το 6,5% στο 23% κατά το Δ.Ν.Τ. και στο 12% από 23% κατά τους δύο των θεσμικών είναι διανοητική ανισορροπία. Το ζητούν χώρες, δανειστές, όπως π.χ. η Γαλλία, που για το γάλα και το ψωμί έχει ΦΠΑ 1%. Αλλά και χώρες, που ήσαν στο μνημόνιο και βγήκαν. Η Ιρλανδία για τα πιο πάνω είδη έχει ΦΠΑ 0%, η δε Πορτογαλία 6%. Και σ’ εμάς ζητούν να πάμε απ’ το 6,5% στο 12%. Η πρόταση συνεχίζει να είναι υφεσιακή, φτωχοποιεί περισσότερο τους πολίτες και καταντά αντιαναπτυξιακή. Άσε που, δεν υπάρχει εισπραξιμότητα με τους χαμηλούς συντελεστές, πόσο μάλλον όταν τα όρια αυξηθούν!
Η 19η Μαΐου πέρασε, αλλά έμεινε στον αέρα μια επιδιωκόμενη συμφωνία. Μετά την τηλεφωνική επικοινωνία, που είχε από τη Ρίγα ο κ. Τσίπρας με τον υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιού, επιστρέφοντας την Παρασκευή, ίσως με κάποια άλλη συμφωνία, κάλεσε στο Μαξίμου οικονομολόγους και συνεργάτες του, να βρουν, ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις. Θα επιζητήσει την συμφωνία των συνιστωσών του κόμματός του, πιστεύοντας ότι μπορεί να προκύψει σύγκρουση, αλλά θ’ αποφύγει τη ρήξη.
Πρόκειται για σενάριο, που δεν ξέρουμε, πως θα εξελιχθεί, όταν το Ν/Σ έρθει στη βουλή με την αβεβαιότητα για την υπερψήφισή του. Οι θεσμικοί θέλουν τη συμφωνία. Επιμένοντας σ’ αυτή τους την τακτική, έβαλαν τον κ. Τσίπρα να βρεθεί σε μεγάλο δίλημμα στην Κ. Επιτροπή της Κυριακής, να έρθει σε ρήξη με τους δικούς του, ή τους θεσμικούς, προκειμένου να βγει η χρυσή τομή για το καλό του τόπου.
Προσπαθεί να “τεμαχίσει” τη συμφωνία, να κερδίσει χρόνο και να μετριάσει τις αντιδράσεις των “Λαφαζάνηδων” και των “Λαπαβιτσαίων”, που και να φύγουν, “δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι”!