Πολύ νωρίς για συμφωνία – Πολύ αργά για δάκρυα
Τον περσινό Μάρτιο, η πρώτη αξιολόγηση ολοκληρώθηκε μετά από μήνες διαπραγματεύσεων. Λίγους μήνες αργότερα, τον περασμένο Οκτώβριο ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για τη δεύτερη.
Η δεύτερη αξιολόγηση που ξεκίνησε σαν «εκδρομή στο πάρκο», και σύντομα άρχισε να περνάει τις ημερομηνίες «ορόσημο», τη μία μετά την άλλη.
Το «τενεκεδάκι» του υπουργού Τσακαλώτου δεχόταν συνεχείς ωθήσεις στο μέλλον, κι έτσι πέρασε το όριο του Δεκεμβρίου, ο ελπιδοφόρος Ιανουάριος, ο κουτσός Φλεβάρης και εσχάτως, ο Μάρτης.
Το περασμένο διάστημα, η συζήτηση περί συμμετοχής ή μη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο πρόγραμμα, με το γνωστό σήριαλ του χρέους και των πλεονασμάτων στη «διαμάχη» του με τους Γερμανούς, βρισκόταν στις πρώτες σελίδες του ελληνικού και του διεθνούς τύπου.
Τις τελευταίες εβδομάδες αυτή η συζήτηση έχει εξαφανιστεί, παρά το γεγονός πως πρόοδος δεν έχει υπάρξει καμία στο ζήτημα. Εκείνο που υπάρχει, είναι η εαρινή σύνοδος του Ταμείου το τρίτο δεκαήμερο του Απριλίου.
Το γεγονός πως, τουλάχιστον το ΔΝΤ εάν όχι και οι υπόλοιποι, παίζουν τόσο καιρό «καθυστερήσεις» για τη συμφωνία δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Αυτή η κυβέρνηση, με όσα διακηρύττει και κάνει εντός Βουλής, είναι αποφασισμένη να συμφωνήσει σε όλες τις απαιτήσεις του μνημονίου. Εάν είχε… άλλο πλάνο, είχε μέχρι σήμερα πλήθος ευκαιριών να το ενεργοποιήσει.
Προσωπικά, δύσκολα μπορώ να πιστέψω πως οι δανειστές άφησαν τόσο καιρό να περάσει, για να συμφωνήσουν λίγο πριν από τη σημαντικότερη συνεδρίαση του Ταμείου για το κάθε έτος.
Απλώς, το επόμενο διάστημα πιθανότατα θα ζήσουμε στιγμές του ένδοξου πρόσφατου παρελθόντος, με «βροχή» μνημονιακών νόμων και διατάξεων στη Βουλή μέχρι τα χαράματα, μαδώντας τη μαργαρίτα για το εάν θα… εκτιμήσουν οι δανειστές την πρωτοβουλία, και πότε.
Μην ξεχνάμε, σύντομα αρχίζουν τα… στερητικά των δόσεων, όπως και αυτά των ταμείων κράτους και τραπεζών.
**********
Πολυέξοδο αδιέξοδο – Και με φραγμένη κάθε οδό
Το γεγονός πως οι δανειστές καθυστερούν για τους δικούς τους λόγους, δεν είναι ικανό για να κρύψει τις επιλογές της κυβέρνησης.
Η οποία δέχεται τη μία μετά την άλλη υποχώρηση, με κάθε αποδοχή της να κοστίζει σε σημαντικό μέρος της κοινωνίας. Διότι, ναι μεν μπορεί να προστατεύονται, σε μερικές περιπτώσεις, τα πολύ χαμηλά οικονομικά στρώματα.
Όμως, σε μία κοινωνία με τους μισούς νέους άνεργους και το κόστος ζωής να αυξάνει συνεχώς, το να έχει κάποιος ικανοποιητική σύνταξη, δεν σημαίνει πως κάνει ντόλτσε βήτα. Δεν μιλάω για «διαστημικά» νούμερα. Μιλάω για εκείνους που ζουν δύο και τρία στόματα από αυτά τα λεφτά, καθώς και για πολλούς που ζουν παραπάνω.
Αυτός ο κατήφορος δεν θα σταματήσει. Τα λόγια του διοικητή της ΤτΕ προχθές το επιβεβαιώνουν. Στόχος είναι η συνεχής υποβάθμιση, για τον μόνο λόγο πως τεχνικά είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί ριζική και με μιας.
Έτσι, σήμερα αυτή η κυβέρνηση, εχθές άλλη και αύριο άλλη, θα λαμβάνουν συνεχώς τέτοια μέτρα, πάντα υπό το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης.
Μέχρι να φτάσουμε στο κατώτατο σημείο. Και τότε, ακόμα και το κεφάλι να σηκώσουμε από τον βούρκο, ανάπτυξη θα θεωρείται.
**********
Εξεταστική, αλλά όχι αδιάβαστη – Στην υγειά μας…
Μετά την απόφαση για εξεταστική για τον πρώην υπουργό Άμυνας, Γιάννο Παπαντωνίου, στον ορίζοντα αχνοφαίνεται ακόμα μία. Αυτή τη φορά για την Υγεία.
Μόνο ξεφυλλίζοντας τον τύπο της περασμένης περιόδου, εύκολα θα βρει κανείς πλήθος εκατομμυρίων από την Υγεία που βρέθηκαν σε διάφορες τσέπες. Από τις διαφημίσεις του ΚΕΕΛΠΝΟ στις μίζες της Novartis (η προσφάτως παραιτηθείσα εισαγγελέας διαφθοράς έκανε λόγο για 28 εκατ. ευρώ), και από τους λογαριασμούς του πρώην διοικητή του Ερρίκος Ντυνάν στους γιατρούς που έγραφαν αναλώσιμα και τα πέταγαν στα σκουπίδια.
Τα λεφτά στην Υγεία ήταν πάντοτε πολλά, όπως και αυτά που αρκετοί απομυζούσαν από αυτήν.
Βέβαια, τα ίδια υποστήριζε λαός και κυβέρνηση, και πριν από την περιβόητη εξεταστική για τα δάνεια των κομμάτων. Εκεί, όπου η επιτροπή δεν βρήκε ούτε ένα πολιτικό πρόσωπο πίσω από το άλλο πάρτι εκατομμυρίων.
Εάν πρόκειται να ζήσουμε μία επανάληψη της παραπάνω, καλύτερα να μη γίνει καθόλου. Είναι προφανές πως όσοι βγαίνουν… «γυαλί» από αυτές τις εξεταστικές, πάντα επανέρχονται δριμύτεροι. Διαφορετικά θα πρέπει κυβέρνηση και κόμματα να αποδείξουν πως θέλουν να βρουν όσους έχουν καταληστέψει τα προηγούμενα χρόνια το δημόσιο.
Και αυτό δεν γίνεται με ευχολόγια…
ΥΓ. Καλή πρωταπριλιά!
*λωτοφάγος
