Οι δανειστές παίρνουν… τα μέτρα τους – Η ελληνική κυβέρνηση;
Παρά το γεγονός πως μία τέτοια είδηση αναμενόταν λίγο αργότερα χρονικά, συνήθως μετά το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων, τα νέα μέτρα που φέρονται να ζητάνε οι θεσμοί δεν ρίχνουν… κανέναν από τα σύννεφα. Αυτά είναι πλέον ακατοίκητα.
Με την εμπειρία τόσων χρόνων σε μνημονιακό καθεστώς, όλοι γνωρίζουμε πως η πάγια τακτική των δανειστών είναι να φορτώνουν το… γαϊδούρι συνεχώς, αγνοώντας κάθε κίνδυνο να λυγίσει ή και να μην αντέξει.
Αυτό ζούμε σήμερα.
Το σαμάρι (κυβέρνηση) φορτώνεται συνεχώς, με το γαϊδούρι (Ελληνας πολίτης) να μην προλαβαίνει να αντιδράσει, υπό το συνεχώς αυξανόμενο βάρος της εφαρμογής του προγράμματος.
Τα νέα μέτρα, λέει, θα πρέπει να εφαρμοστούν για να ικανοποιηθεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Οι δανειστές αποδεικνύουν πως το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι η διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Με βάση τις απαιτήσεις τους, είναι προφανές πως στοχεύουν ευθέως στη διάλυσή της, ή τουλάχιστον, στην πλήρη αποσάθρωσή της.
Μέχρι ποιο σημείο είναι διατεθειμένη η ελληνική κυβέρνηση να τους το επιτρέψει;
********
Πάρτε ομπρέλα, ο καιρός θα είναι βροχερός… Μάχη εσωτερικού ή εξωτερικού;
Οπως αναφέρουν τα ρεπορτάζ, οι δανειστές αποχωρούν από τη χώρα έχοντας καταγράψει τα σημεία τα οποία αποκλίνουν με την ελληνική κυβέρνηση.
Διά στόματος υπουργού Οικονομικών, τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να λυθούν πολιτικά. Ομως και εδώ, οι εταίροι έχουν προλάβει.
Το περιβόητο «είναι η εφαρμογή, ανόητε», του δόκτορα Σόιμπλε, ακριβώς σε αυτή την απαίτηση απαντάει. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν όλοι εκείνοι οι ηγέτες που το τελευταίο διάστημα δεν χάνουν ευκαιρία να επιτεθούν στη χώρα, θα δεχτούν σήμερα την οποιαδήποτε χαλάρωση του ελληνικού προγράμματος.
Συνεπώς, η κυβέρνηση είτε θα αναγκαστεί να συγκρουστεί με τους εταίρους, είτε θα πορευτεί σε μία μεγάλη μάχη με την ελληνική κοινωνία.
Η Ιστορία, αναμφίβολα, θα καταδικάσει αυτούς του “εταίρους”. Μέχρι τότε όμως, οι μόνοι που ζουν την καταδίκη είναι οι Ελληνες πολίτες…
********
Αλά καρτ σεβασμός στον Ο.Η.Ε. – Από τη Βρετανία με αγάπη
Για όσους παρακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις δεν είναι κάποια αποκάλυψη το γεγονός πως η Βρετανία αδυνατεί να σεβαστεί αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αλλωστε, όπως πρόσφατα έγινε γνωστό, η χώρα τροφοδοτεί με όπλα τη Σαουδική Αραβία, την ώρα που η τελευταία έχει αιματοκυλήσει την Υεμένη.
Ωστόσο, η πρόσφατη εξέλιξη στην υπόθεση του Τζούλιαν Ασάνζ, του ιδρυτή της αποκαλυπτικής ιστοσελίδας Wikileaks, αποκαλύπτει το πρόσωπο της βρετανικής κυβέρνησης.
Παρά το γεγονός πως ο Ο.Η.Ε. χαρακτήρισε παράνομη τη συνεχιζόμενη στέρηση της ελευθερίας του δημοσιογράφου, ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας αποφάνθηκε πως το πόρισμα της επιτροπής είναι «γελοίο».
Είναι δυνατόν μία Δυτική και -ακόμα- ευρωπαϊκή χώρα να επιδεικνύει τέτοια αδιαφορία για τις αποφάσεις του κορυφαίου διεθνούς οργανισμού;
Εάν οι Βρετανοί αδυνατούν να σεβαστούν τις αποφάσεις του Ο.Η.Ε., πώς απαιτούμε να το κάνουν κυβερνήσεις χωρών όπως της Μέσης Ανατολής;
********
Je suis… Μεσαίωνας – Απαγορευμένη τέχνη
Η είδηση της απαγόρευσης της ταινίας του Λαρς Φον Τρίερ “Αντίχριστος” και μάλιστα στην πατρίδα της Γαλλικής Επανάστασης, έρχεται να αποκαλύψει ακόμα περισσότερο το… σκοτάδι που απλώνεται τελευταία στη Γηραιά Ηπειρο.
Η τάση αυτή της επιστροφής στο παρελθόν μοιάζει πλέον να κυριαρχεί έναντι του διαφωτισμού και της ελευθερίας της έκφρασης και της τέχνης.
Υπενθυμίζω πως, μόλις πριν λίγες ημέρες, στη γειτονική Ιταλία καλύφθηκαν τα επίμαχα σημεία γυμνών αγαλμάτων του μουσείου της Ρώμης. Ο λόγος, να μην θιγεί ο Ιρανός πρόεδρος Χασάν Ροχανί που βρισκόταν στη χώρα για να συνάψει συμφωνίες ύψους 17 δισ. ευρώ.
Ωστόσο, όταν ο Ιρανός βρέθηκε στο Παρίσι για να δειπνίσει με τον πρόεδρο Ολάντ, το δείπνο αναβλήθηκε. Ο πρώτος απαίτησε να μην υπάρχει κρασί στο τραπέζι και οι Γάλλοι δεν μπορούσαν να αποδεχτούν κάτι τέτοιο.
Εδειξαν πως είναι ευαίσθητοι με τις παραδόσεις τους και δεν έκαναν το χατίρι στον Χ. Ροχανί, όπως οι Ιταλοί. Οίνος ευφραίνει καρδίαν.
Το ίδιο όμως κάνει και η τέχνη. Μήπως τα δύο μέτρα και δύο σταθμά οδηγούν ακριβώς σε εκείνο το “σκοτάδι” που όλοι (;) απεύχονται;
*λωτοφάγος
