ΜΟΥ φαίνεται πως αν δεν αλλάξει ο τρόπος που σκεφτόμαστε, τούτος ο τόπος δεν θα σωθεί.
«ΑΝ δεν ανοίξουμε το παράθυρο, να μπει η μυρουδιά της σύγχρονης Ιστορίας…»
Δεν μπορώ να σκεφτώ μια χώρα απομονωμένη, δίχως να υγραίνεται απ’ τις σύγχρονες προκλήσεις. Αλλιώς… αρχαία σκουριά.
Πρέπει να σκεφτούμε “έξω από το κουτί”. Κάθε λαός έχει το δικό του Modus vivendi, τον δικό του τρόπο να σκέφτεται.
Διανύει, καθ’ ολοκληρία, μια ιστορική διαδρομή από την Αρχαία Καρχηδόνα μέχρι την Δ’ Βιομηχανική Επανάσταση, που είναι επί θύραις…
Μέσα σε αυτή τη διαδρομή, συγκρατεί τη φυσιογνωμία του, δέχεται επιδράσει -προχωρά. Αυτό είναι νομοτέλεια.
Στην Ελλάδα παρατηρείται μια εγγενής στασιμότητα.
Η πορεία από την Νεορθοδοξία μέχρι την αστική ολοκλήρωση, σημαδεύτηκε από νεομαρξιστικές παλινδρομήσεις, τον διχασμό, την ευτέλεια ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Όλα αυτά άφησαν κατάλοιπα, σαν κατακάθι της Ιστορίας.
Εκεί, μέσα σ’ αυτό τον… βυθό παλεύει τώρα η Ελλάδα για να βγει στην επιφάνεια.
