Εθνάρχης

Λεν’ ένας κούκος μόνος του, την Άνοιξη δε φέρνει
μ’ ο Βενιζέλος τσ’ άξιους, να βρίστει καταφέρνει.
Σπάνιο είχε χάρισμα κι επέλεγε τσι φίλους
ανάμεσα στους ικανούς μα ‘χε κι εχθρούς σαν… σκύλους.
Που τον επολεμίσανε, με δόντια και με νύχια
και τούμπα του εφέρανε τα όνειρα τα μύχια.
Που ‘τρεφε για τη χώρα μας την ένδοξη Ελλάδα
που την εδιπλασίασε, με νίκες στην αράδα.
Όμως οι βασιλόφρονες που πάντα τον εμίσουν
απόπειρες του κάμανε να τον δολοφονήσουν.
Και στην Αθήνα αρκετές όπως και στο Παρίσι
τότε π’ επικρατούσανε τα πάθη και τα μίση.
Μα δεν τα καταφέρανε γιατί είχε προστάτη
τον Παντοδύναμο Θεό, θερμό συμπαραστάτη.
Αυτός πραγματοποίησε τ’ όνειρο των ονείρων
Ελλάδα πέντε θαλασσών, Ελλάδα δυο Ηπείρων.
Σήμερα λογαριάζεται, μοναδικός Εθνάρχης
Λευτέρης ελευθερωτής, αιώνια θα υπάρχεις.
Το λάβαρο της Ένωσις, ύψωσε και στην Κρήτη
κι δόξα του ξεπέρασε το γέρω Ψηλορείτη.
Κι αν έκανε και σφάλματα όλος ο κόσμος σφάλει
μα ‘φερε όλα τα νησιά στη μητρική αγκάλη.
Τώρα κοιμάται ήσυχος, εις τον Προφήτ’ Ηλία
με τσι τρανούς λογίζεται, χωρίς αμφιβολία.
Εννιαχωριανός