Η διαιώνιση της οικονομικής κρίσης κρύβει σύγχρονους εφιάλτες για πρόσωπα και οικογένειες. Χαρακτηριστικά:
• Εφιάλτης είναι να σου κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα επειδή δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις τον λογαριασμό.
• Εφιάλτης είναι να μην μπορείς να αγοράσεις τα προς το ζην επειδή έχασες τη δουλειά σου ή έκλεισες το μαγαζί σου και το εισόδημά σου ξαφνικά βρέθηκε υπό το… μηδέν.
• Εφιάλτης είναι να έχεις κληρονομήσει ένα – δυο σπίτια, αλλά όντας άνεργος και φτωχός να μην μπορείς να πληρώσεις τον Εν.Φ.Ι.Α. Ως γνωστόν ο Εν.Φ.Ι.Α. καθορίζεται ανεξάρτητα από εισοδήματα.
• Εφιάλτης είναι να είσαι φοιτητής σε μια Σχολή, π.χ. του Τ.Ε.Ι., αλλά να είσαι κοντά στο να διακόψεις τις σπουδές σου επειδή ο ίδιος ή οι γονείς σου αδυνατούν να σε συντηρήσουν και να πληρώσουν το ενοίκιο του σπιτιού του -ελλείψει φοιτητικής στέγης.
Βεβαίως, τους εφιάλτες αυτούς -και πολλούς ακόμη- τους βιώνουν καθημερινά το ένα μετά το άλλο τα θύματα της οικονομικής κρίσης.
Για τον λογο αυτό θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα η ανοικοδόμηση του κράτους πρόνοιας. Για να γίνει πράξη κάποτε το σύνθημα των κινημάτων και να μη μένει «κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, ρεύμα και νερό».
Γιατί τώρα μοιάζουν εντελώς υποκριτικές οι διακηρύξεις της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πρώτιστο ανθρώπινο δικαίωμα είναι η πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και, εν τέλει, η προστασία της ίδιας της ύπαρξης μέσα από κοινωνικές πολιτικές. Αυτές που έχει ξεχάσει η “πολιτισμένη” Ευρώπη…
