Πόσοι θα δεχόταν άραγε να διοριστούν άμισθοι υπερασπιστές των παιδιών;
Tο ερώτημα είναι ουσιαστικό, διαχρονικό και επιτακτικό. Τα δικαιώματα των παιδιών αγνοούνται από πολλούς και ως επακόλουθο δεν τηρούνται, παραβιάζονται και εξευτελίζονται. Μεγάλη κατηγόρια θα σκεφθείτε ή μήπως αναφέρεται ο γράφων σε καταστάσεις που επικρατούν σε τριτοκοσμικές χώρες;
Όχι, στα Χανιά μας αναφέρομαι.
Απαντήσεις θα βρείτε στο σημερινό σύντομο σημείωμα στο οποίο παρουσιάζω επιγραμματικά παραβιάσεις του Χάρτη των Δικαιωμάτων των Παιδιών όπως τις άκουσα από παιδιά.
Μη γνώση και μη συμμόρφωση
Σήμερα, άγνοια των δικαιωμάτων των παιδιών σημαίνει μη γνώση των κινδύνων, μη πρόληψη, απουσία προστασίας και μη λήψη μέτρων με ότι συνεπάγονται όλα αυτά. Παιδιά με ένστικτο μαρτυρούν με πολλούς τρόπους την ανησυχία τους. Κάποια παιδιά την απεικονίζουν σε μια ζωγραφιά, αλλά την εξομολογούνται σε πρόσωπα που αισθάνονται οικεία κι άλλα την κρύβουν στο βλέμμα τους.
Ας δούμε μερικές από αυτές τις μαρτυρίες:
– Παιδιά ειδικών δεξιοτήτων δυσκολεύονται να εκφράσουν τις ανησυχίες και τους φόβους τους, αυτό όμως γίνεται αντιληπτό από τους συμμαθητές τους. Ας το έχουμε υπόψη μας.
– Ο εκφοβισμός το δίκαιο του ισχυρότερου, του αρχηγού, είναι μια διαρκώς διογκούμενη συνθήκη στα σχολεία μας. Το ομολογούν μαθητές του Δημοτικού και μαθητές του Γυμνασίου ωμά ή συγκαλυμμένα. Αν ακούσεις παιδιά να λένε ‘Δεν θέλουμε να μοιραζόμαστε την ίδια αυλή με μαθητές Λυκείου.’ ‘Δεν θέλουμε να έχουμε τις ίδιες τουαλέτες, ούτε την ίδια καντίνα.’ τότε πρέπει να ανησυχήσεις και να λάβεις μέτρα. Άμεσα.
– Το δικαίωμα στο παιχνίδι, στη ψυχαγωγία, στον ελεύθερο χρόνο χάνεται για τα παιδιά της πόλης. Είναι ακριβή ασχολία για κάποιους. Και εμείς – Ο Δήμος μας- δεν φροντίσαμε να στήσουμε Κέντρα Παιδικής Δημιουργίας σε κάθε συνοικία. Από ότι μαθαίνω δεν υπάρχει σχέδιο, ούτε για το 2018, να στήσουμε τέτοιες δομές. Κι ας ήταν προεκλογική εξαγγελία, αν δεν κάνω λάθος.
– Κι αν τα φορτώσουμε παιχνίδια τώρα στις γιορτές, έρευνες δείχνουν ότι η ποσότητα των δώρων μάλλον βλάπτει. Πιο δημιουργικά είναι τα παιδιά με λιγότερα παιχνίδια.
– Η σχολική πειθαρχία είναι ζητούμενο. Οι λύσεις; Να καταργήσουμε την απειθαρχία μέσω της συνεργατικής ή να βρούμε κοινούς τόπους να επιβάλλεται με τον πολιτισμό που μας αρμόζει.
– Η ασφάλεια των παιδιών παίζεται κορώνα γράμματα σε όλα τα περιβάλλοντα καθημερινά. Αν είναι πεζοί δεν τους δίνουμε προτεραιότητα να διασχίσουν το δρόμο, κι ας είναι φορτωμένα με μια ογκώδη τσάντα.
– Αν είναι στο αυτοκίνητο, δεν φοράνε πάντα ζώνη ή κάθονται στο μπροστινό κάθισμα.
Ευτυχώς, οι σχολικές μονάδες στην πόλη μας που λαβαίνουν μέτρα προστασίας των παιδιών στο χώρο τους πολλαπλασιάζονται.
– Το δικαίωμα των παιδιών να έχουν ταυτότητα, δηλαδή το όνομα τους καταστρατηγείται όταν τα φωνάζουμε με παρατσούκλια ή με φράσεις υποτιμητικές που έχουν σχέση με την καταγωγή ή το σωματότυπο τους.
Το δικαίωμα στην Εκπαίδευση καταστρατηγείται για τα παιδιά που δεν φοιτούν ή εγκαταλείπουν το σχολείο.
Το δικαίωμα στην Εκπαίδευση δεν τηρείται, όταν δεν αναγνωρίζονται οι διαφορετικοί τρόποι που μαθαίνει κάθε παιδί. Κι ας γίνονται συνεχώς επιμορφώσεις εκπαιδευτικών.
Το δικαίωμα στην υγεία αγνοείται όταν τα παιδιά δεν κοιμούνται όσο χρειάζεται, όταν αρχίζουν μαθήματα νωρίς το πρωί κι όταν η διατροφή τους θυμίζει ταχυφαγείο.
Συμπερασματικά
– Οι σύγχρονες κοινωνίες χρειάζονται στρατιές υπερασπιστών των παιδιών.
– Οι κίνδυνοι, τα συμφέροντα και οι ‘μόδες’ ενάντια στα δικαιώματα των παιδιών είναι πανίσχυρα.
– Τα παιδιά και τα εγγόνια μας είναι ανάγκη να μεγαλώσουν σωστά για να γίνουν κι αυτά με τη σειρά τους υπερασπιστές των παιδιών.
Πτυχ.Ψυχολογίας-Ανάπτυξης Παιδιού, Master Εκπαίδευσης
στην Δια Βίου Μάθηση, συγγραφέας ‘Μαθαίνω εύκολα’ ,
‘Θυμάμαι εύκολα’.
Εθελοντής της UNICEF από το 1982.
Μέλος της Γ.Σ. της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF
Επικοινωνία polygnosi@otenet.gr
• facebook polygnosi
