«Εχει χαθεί η επαφή ανάμεσα στους Ευρωπαίους πολίτες και στο σύστημα διακυβέρνησης της Ε.Ε.»
(Μάικλ Χίγκινς, πρόεδρος της Ιρλανδίας,
“Κ”, 4-3-18)
ΔΕΚΑ χρόνια κρίσης (2008-2018) πλήττουν την Ε.Ε., με “μαύρο πρόβατο” τη χώρα μας. Κι εμείς μεν ανοήτως είμαστε ακόμη σε μνημόνια, επειδή δεν μπορούμε να ομονοήσουμε, ούτε όμως και η Ε.Ε. διαθέτει εκείνα τα πρόσωπα και τους μηχανισμούς που θα έπρεπε, ώστε να αποσοβούνται παρόμοιες καταστάσεις.
ΔΕΝ είναι δυνατόν μια χώρα, όπως η μικρή Ελλάδα που εκπροσωπεί περίπου το 2% της ευρωπαϊκής οικονομίας, να υποφέρει 8 χρόνια τώρα τα πάνδεινα, δίχως να έχει την αλληλεγγύη των «εταίρων» της. Η μόνη παρέμβαση των Ευρωπαίων μέχρι τώρα είναι οι απαιτήσεις τους (τα προαπαιτούμενα) που θέτουν πάντα ως προϋπόθεση για τις εκταμιεύσεις των ποσών της επιβίωσής μας! Όχι της ανασύνταξής μας.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι δεν είχαμε ποτέ κράτος. Κι αυτό το υποτυπώδες μεταπολιτευτικό κράτος που υπήρχε, παρέλυε με το παραμικρό από τους πρώτους «μπαχαλάκηδες» και τις «δυναμικές μειοψηφίες» τους! Που είτε κάνανε (και κάνουνε) για ψύλλου πήδημα καταλήψεις, είτε κατέβαιναν (και κατεβαίνουν) στους δρόμους κατεβάζοντας τότε ρολά (σήμερα σπάζοντάς τα) και προκαλώντας χάος στην κυκλοφορία!
ΠΟΙΟΣ λησμονεί εκείνο το αγωνιστικό σύνθημα «Δεν θα κερδίσεις αν δεν διεκδικήσεις» που γράφονταν συνήθως στα πανό των απεργών ή των καταληψιών ή των διαδηλωτών; Σ’ αυτό το σύντομο και λακωνικό σύνθημα δεν κρυβόταν εκείνη η διάχυτη ιδεολογία σε όλη τη γκάμα των εργαζομένων ότι δηλαδή δεν κερδίζεις μόνο πουλώντας προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά και διεκδικώντας μαχητικά μερίδια από τον απέραντο δημόσιο κορβανά;
ΕΙΝΑΙ να απορεί κανείς! Καλά με εμάς, αλλά εκεί στην Ε.Ε. -που παρείχε αφειδώς ό,τι ποσό χρημάτων ζητούσε η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση- δεν έβλεπαν το “μπάχαλο” με τις κινητοποιήσεις και την ανόητη σπατάλη των χρημάτων τους; Δεν είχαν τη δυνατότητα να ελέγχουν αμέσως τα τεράστια ποσά που έδιναν στις ελληνικές κυβερνήσεις; Ή, μήπως όλα αυτά γινόντουσαν επί τούτου, ώστε σήμερα να είμαστε υποχείριο του ενός και του άλλου και να κινδυνεύουμε με ολικό αφανισμό ως χώρα;
