“Διάχυτος φόβος”

Αποτροπιασμό και φρίκη αποπνέουν οι τρομοκρατικές επιθέσεις σε ανυποψίαστους ανθρώπους στο κέντρο της Βαρκελώνης και στο θέρετρο Καμπρίλς. Πρόκειται για αιματηρή επίθεση μετά τις εκρήξεις σε τρένα της Μαδρίτης με 191 νεκρούς και 1800 τραυματίες στις 11 Μαρτίου 2004 τρεις μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές στην Ισπανία. Ανήσυχη η ανθρωπότητα παρακολουθεί τις ειδήσεις, που μεταδίδονται αστραπιαία για το μακελειό, όπου η ανθρώπινη ζωή για τους οργανωτές είναι αναλώσιμον είδος.
Αυτή η ύπουλη απειλή προκαλεί τη δημιουργία περιθωριακών κινημάτων και οργανώσεων ακροδεξιών ρευμάτων στην Ευρώπη και σ’ άλλα μέρη του κόσμου, για τις οποίες υπάρχει ανοχή από ηγετικά κομματικά στελέχη, πράγμα που κάνει δύσκολη τη διαχείρησή τους με τους ισχύοντες συνταγματικούς κανόνες.
Καλλιεργείται ένας “διάχυτος φόβος” στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις απ’ τη συγκέντρωση και τις δραστηριότητες μεταναστών. Να φοβάσαι να παρακολουθήσεις αθλητικές εκδηλώσεις, μια παράσταση σ’ ένα θέατρο ή πολιτιστικές συγκεντρώσεις, όταν δεν ξέρεις, ποιος είναι ο διπλανός σου. Με τον ασύμμετρο πόλεμο τον στόχο του φόβου πάνε να τον πετύχουν. Προκαλούν αγχώδη φοβία, ότι επίκειται κάποιος κίνδυνος, άγνωστο πού και πότε θα εκδηλωθεί και αυτό σε καθημερινή βάση. Προσηλυτίζουν τους οπαδούς τους να αυτοπυρπολούνται εν μέσω “αλλοφύλων”.
Τα μεταναστευτικά ρεύματα δεν γίνονται τυχαία. Η δικαιολογία ότι απομακρύνονται απ’ τις εστίες πολέμου, για να γλυτώσουν τη ζωή τους, την πείνα και τη δυστυχία, έχει πολλές αναγνώσεις.
Επικρατεί η εκδοχή, ότι σπρώχνονται αυτά τα “καραβάνια” των κατατρεγμένων με τη δυνατότητα μερικοί κάποτε να χρησιμοποιηθούν για τρομοκρατικές ενέργειες.
Η μονομερής επέμβαση και πρόκληση προληπτικών πολέμων απ’ τους Δυτικούς για αντιμετώπιση πάσης μορφής τρομοκρατία, που μετά τη διά των όπλων επικράτησή τους περιόρισαν την εθνική κυριαρχία των κρατών και τις ατομικές ελευθερίες, ξεσπά τώρα, ως αντίποινα με συστηματική χρήση βίας.
Τα βαθύτερα αίτια γι’ αυτού του είδους τις εξτρεμιστικές ενέργειες, που άρχισαν από 4 Βρετανούς το 2005 όταν ζωσμένοι με εκρηκτικά σκόρπισαν τον θάνατο σε συμπολίτες τους, δεν βρέθηκαν. Έτσι δεν μπόρεσαν οι Βρετανοί ούτε άλλη Δυτική χώρα να καταπνίξουν τη μάστιγα των βομβιστών καμικάζι. Και βρίσκονται τώρα στη δίνη του φόβου. Έχουν χαθεί στην κοινωνία οι αρχές των ατομικών ελευθεριών.
Δεν βρήκαν τα αίτια που οδηγούν αυτές τις μειονότητες να θέλουν να επιβάλλουν τις δικές τους απόψεις, στις οποίες να υποκύπτουν αυτοί, οι οποίοι σεβόμενοι τις θρησκευτικές ελευθερίες τούς ενέταξαν στη Δυτική κοινωνία.
Το αδυσώπητο ερώτημα είναι, γιατί νέοι άνθρωποι εγκαταλείπουν την οικογένειά τους και σκορπούν τον θάνατο σε συνανθρώπους τους θυσιάζοντας και τη ζωή τους. Σ’ αυτό το “γιατί” έπρεπε οι Ευρωπαίοι να δώσουν απάντηση κι ύστερα να πάρουν προστατευτικά μέτρα. Να βρεθεί η αλήθεια των αιτιών γι’ αυτές τις βάρβαρες ενέργειες. Γιατί οι εφαρμοζόμενοι μηχανισμοί πρόκλησης θανάτου σε αθώους πολίτες πολλαπλασιάζονται.
Δυστυχώς ο στόχος, να σκορπίζουν τρόμο, να προκαλείται πανικός, να παίρνει όσο μεγαλύτερη δημοσιότητα η πράξη τους στα ΜΜΕ και να συνειδητοποιεί η διεθνής κοινωνία ότι δεν είναι πουθενά ασφαλής, επιτυγχάνεται. Και προς μεγαλύτερη συμφορά η φρίκη της τρομοκρατίας αυξάνει τον φασισμό και απειλεί τη δημοκρατία.