Αξιακό φαλιμέντο

Ας κάνουμε μία υπόθεση εργασίας. Εστω ότι μια χώρα επιχειρεί να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας εν μέσω δύσκολης οικονομικής συγκυρίας. Ας τοποθετήσουμε αυτή τη χώρα στον αποκαλούμενο “σύγχρονο, δυτικό κόσμο”.
Τι θα διαδραματιζόταν, λοιπόν, στη χώρα αυτή στην υπόθεση εργασίας μας;
Η κοινή λογική λέει ότι την επικαιρότητα θα έπρεπε να απασχολεί μια γόνιμη πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Να προσπαθεί η κάθε πλευρά να επικοινωνήσει με τους πολίτες τα επιχειρήματά της υπέρ ή κατά της εκλογής Προέδρου.
Μπορεί κανείς να σκεφτεί διαφορετικό σενάριο για μια δημοκρατική και ευνομούμενη Πολιτεία; Προφανώς όχι. Εκτός αν είναι Ελληνας.
Γιατί σε αυτή τη χώρα έχουμε δει και ακούσει τα πάντα. Γενιές ολόκληρες μεγάλωσαν μέσα στη σκανδαλολογία και το πολιτικό σκηνικό δείχνει ανήμπορο να απογαλακτιστεί από τις παθογένειες του παρελθόντος.
Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε εν μέσω κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων η ζωή μας να στρέφεται γύρω από έναν ψηφιακό δίσκο. Το ξαναζήσαμε άλλωστε πολλές φορές. DVD και στικάκια παρελαύνουν τα τελευταία χρόνια από την καθημερινότητά μας. Περιέχοντας αναφορές για εκατομμύρια. Μετά από τον σχετικό θόρυβο που προκαλούν, καταλήγουν… ανέκδοτα και ποτέ δεν μαθαίνουμε κάτι για την ουσία της υπόθεσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες ένα είναι μάλλον το κρίσιμο ζητούμενο. Πώς αντιδρά ο πολίτης σε όλα αυτά που ακούει και διαβάζει; Θέλει να βάλει το μάτι στην… κλειδαρότρυπα και να κρυφοκοιτάξει εν είδει κουτσομπολιού; Ή θέλει επιτέλους να μάθει την αλήθεια και στη συνέχεια να απαιτήσει την τιμωρία των αμαρτωλών ή των συκοφαντών ανάλογα με την εξέλιξη της υπόθεσης;
Η στάση, λοιπόν, των πολιτών είναι αυτή που θα καθορίσει αν ως κοινωνία έχουμε τη δύναμη να πάμε μπροστά ή αν έχουμε περιέλθει σε ένα πλήρες αξιακό φαλιμέντο…