Οι λεξεις “ανάπτυξη” και “επενδύσεις” έχουν γίνει καραμέλα στο στόμα των εκάστοτε κυβερνητικών παραγόντων. Η πραγματικότητα, όμως, εμφανίζεται σκληρή. Αρκετές επιχειρήσεις έχουν κλείσει στην Ελλάδα της κρίσης ενώ άλλες έχουν “μεταφέρει” την έδρα τους στο εξωτερικό. Ομως, κάθε φορά που κλείνει μια επιχείρηση, χάνονται θέσεις εργασίας. Το επιχειρείν με την απασχόληση είναι, όπως και να το κάνουμε, συγκοινωνούντα δοχεία στον σύγχρονο κόσμο.
Μεσα σε αυτή την πραγματικότητα, η προσέλκυση σοβαρών επενδύσεων, μακριά από ιδεοληψίες και νοοτροπίες του παρελθόντος, μοιάζει μονόδρομος μέσα στο διεθνές περιβάλλον. Επενδύσεων, φυσικά, που θα σέβονται την εθνική νομοθεσία και το περιβάλλον και θα ανοίξουν θέσεις εργασίας.
Προς αυτή την κατεύθυνση είναι θετικό το γεγονός ότι, όπως μαθαίνουμε εκδηλώνεται επιχειρηματικό ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Κρήτη, στους τομείς της τεχνολογίας και του τουρισμού. Παράλληλα, είναι θετικό το γεγονός ότι ο χώρος της γνώσης, όπως αναπτύσσεται στο Πολυτεχνείο Κρήτης, βρίσκεται πια σε “συνεργασία” με την επιχειρηματική κοινότητα, όπως φάνηκε σε πρόσφατη εκδήλωση στο ΕΒΕΧ.
Οσο για το άλλο κομμάτι επιχειρηματικότητας, αυτό της εστίασης, τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε το άνοιγμα μικρών επιχειρήσεων εστίασης από νέους που αναζητούν επαγγελματική διέξοδο.
Ολες αυτές οι προσπάθειες είναι ενθαρρυντικές. Για να μπορέσουν, όμως, να κρατηθούν, είναι, κατά γενική ομολογία, αναγκαία μια οικονομική – φορολογική πολιτική, που θα το επιτρέπει. Γιατί έτσι θα μπορέσει, εν τέλει, να δοθεί μερική απάντηση και στον εφιάλτη της ανεργίας με τον οποίο ζουν χιλιάδες νέοι και νέες. Αυτή η πολιτική παραμένει ζητούμενο στην Ελλάδα των μνημονίων.
