Η… “απεύθυνση” (sic) του κ. πρωθυπουργού ένθεν κακείθεν προς άγραν στελεχών εν όψει των επερχόμενων πολλαπλών εκλογικών μαχών, εκτός του ότι με τη “γλώσσα” που χρησιμοποιούν οι νέο-αριστεροί δηλώνουν ασχετοσύνη με τη σωστή χρήση των λέξεων, εκφράζει και μια αγωνία για τη μη δυνατότητα επικοινωνίας πια με το λαό. Τι θα πει… απεύθυνση;
Ετσι, μετά το άγχος που προκάλεσε η απόπειρα διαμέλισης του ΚΙΝ.ΑΛ. και η αποτυχία της, η νέα κατάσταση σηματοδοτεί την απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος επιχειρεί τουλάχιστον να διατηρήσει την εσωτερική του συνοχή. Διαλύοντας μάλιστα «άκομψα» τους ΑΝΕΛ και προσεταιριζόμενος τη ΔΗΜΑΡ, αποσπώντας κι απ’ τους δυο μερικά «απομεινάρια» βουλευτών, είναι ακόμη σε θέση να κυβερνά, διαχειριζόμενος προσεκτικά την ελεύθερη πτώση του.
Σίγουρα ο λαός προτιμά ένα αμιγές κόμμα με σαφή ιδεολογία και πρόγραμμα. Αραγε, στις τόσο πονηρές μέρες μας, είναι δυνατόν ένα κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που κέρδισε τις εκλογές (2015) με φανταχτερό «αριστερό πρόσημο», να προβαίνει σε ταχύτατες οβιδιακές μεταμορφώσεις; Είναι δυνατόν ένα «αριστερό» κόμμα να χρησιμοποιεί παλαιά «εφθαρμένα» υλικά άλλων κομμάτων; Κι ακόμη, πώς αλλάζεις την ιδεολογική φυσιογνωμία ενός κόμματος, με πρόσωπα που δεν έχουν την αποδοχή της κοινωνίας σου;
Σε ποιους θα απευθυνθεί -με… απεύθυνση!- η κυβέρνηση, τη στιγμή που οι ψηφοφόροι των άλλων παρατάξεων έχουν πολύ πιο σταθερές πολιτικές αξίες από αυτούς; Ο λαός έχει απομακρυνθεί από τα παλιά «ωραία» συνθήματα του προκυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ -που αποδείχθηκαν «φρούδα λόγια» στην πράξη! Μπορεί ο λαός να ξαναεμπιστευθεί, μετά το «ξεπούλημα» της Μακεδονίας -αν υπήρχε χρόνος ίσως και του Αιγαίου ή της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου- ένα κόμμα που δεν αφουγκράζεται την αγωνία ενός λαού, που δεν διαβάζει την ιστορία αυτού του λαού και δεν σέβεται την ετυμηγορία του;
Βλέπετε, δεν έχουμε μόνο καταρρεύσεις και κατολισθήσεις στη διάρκεια απρόσμενων φυσικών καταστροφών στη χώρα, έχουμε και κυβερνώντων κομμάτων τα οποία αποκλίνουν επικίνδυνα από την αρχική τους ιδεολογία.
