ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Η ΚΡΙΣΗ που βιώνουμε εδώ και τρία χρόνια, έχει αναδείξει χρόνιες αδυναμίες και αγκυλώσεις του ελληνικού κράτους. Οι περισσότερες οφείλονται στην πολιτικάντικη νοοτροπία που καλλιεργήθηκε εκ συστήματος από όλους τους πολιτικούς, όλων των μεταπολιτευτικών κομμάτων και κυβερνήσεων. Υπάρχουν μάλιστα μερικά από αυτά τα κόμματα που επιθυμούν -κατά πάγια τακτική τους- να μην αλλάξει τίποτε! Όλα να μείνουν όπως πρώτα: με τις κραυγαλέες κοινωνικές διαφορές, με τους μισθούς ρετιρέ, με τα λεγόμενα ευγενή ταμεία και τους προλετάριους μισθωτούς και συνταξιούχους, με τη «μανδαρινίστικη» γραφειοκρατία, με τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή, με τις λαμογιές και τους κουμπάρους… Βέβαια, τώρα με τη «δαμόκλεια» σπάθη, την τρόικα, πάνω απ’ το κεφάλι μας, δεν υπάρχει πια πρωθυπουργός που να λέει, σε «καραμανλικό» ζεμανφουτίστικο ύφος, «Άστο, γι’ αργότερα!»
ΤΟ ΟΤΙ η παρούσα κυβέρνηση καλείται από την Τρόικα να επιλέξει νέο μόνιμο Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών, με αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη τα έσοδα του κράτους και την επίτευξη των στόχων του προϋπολογισμού, δείχνει το μέγεθος της ανοργανωσιάς μας στο ουσιαστικό θέμα της φοροδιαφυγής (φωτό, 1). Η επιλογή Γενικού Γραμματέα περιλαμβάνεται στο Μνημόνιο και αποδεικνύει το πόση κομματοκρατία βασίλευε ακόμη και σε βασικότατους τομείς για την ύπαρξη και λειτουργία του κράτους. Ήρκεσε μια κρίση για να βγουν όλα στο προσκήνιο…
…ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ στη χώρα οι Γενικοί Γραμματείς των Υπουργείων ήταν εξαιρετικοί υπάλληλοι που αξιοκρατικά/ιεραρχικά έφταναν σ΄ αυτή τη θέση, κατόπιν αξιολογήσεων. Γνώριζαν άριστα το αντικείμενό τους και ενημέρωναν σωστά τους προϊσταμένους τους Υπουργούς. Με την επικράτηση του δικομματισμού μεταπολιτευτικά, τα Υπουργεία αποτελούσαν λάφυρο του εκάστοτε επικρατούντος κόμματος, οπότε κάθε νευραλγική θέση του κράτους ήταν και μια… ανταμοιβή σε ημέτερους, γνωστούς και φίλους. Άσχετα αν είχαν κάποια…  σχέση με το αντικείμενο του Υπουργείου… Μακάρι, να ξεφύγουμε από τα «δεσμά» της κομματοκρατίας και να αρχίσουμε να βλέπουμε, πέρα από το εγώ μας και το εμείς…
ΣΤΓΚ