Δεν ήταν άσχημος τελικά ο τρόπος που βρήκαν και εκτονώθηκαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ εναντίον του προϋπολογισμού. Από του βήματος της Βουλής τον ξόμπλιασαν, τον έβρισαν, τον αμφισβήτησαν, τον ψήφισαν?! Αν και το 2001, όταν υπήρξε η πρόταση Γιαννίτση για αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος είχε ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία, το ασφαλιστικό σύστημα θα είχε σωθεί και δεν θα είχαμε ίσως φτάσει στο σημερινό Καραμανλοαλογοσκούφειο κατάντημα στο οποίο βρισκόμαστε.
Είκοσι πέντε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, τότε, που ανησυχούσαν για το προοδευτικό προφίλ τους, με ανοιχτή επιστολή προειδοποιούσαν ότι: «Η κυβέρνηση με τις επιλογές και την πρακτική της, μέσα σε έναν μόλις χρόνο, κατάφερε να δημιουργήσει κενό μεταξύ ΠΑΣΟΚ και κοινωνικής βάσης και να διαμορφώσει κλίμα ανησυχίας και ανασφάλειας στον λαό». Και αφού εξασφάλισαν αλώβητη τη σοσιαλιστική τους εικόνα απέναντι στο «πόπολο», παρέδωσαν το μικρόφωνο στον κ. Δ. Στρατούλη του ΣΥΝ για να δηλώσει ότι «οι προτάσεις της κυβέρνησης δεν αποτελούν βάση κοινωνικού διαλόγου, αλλά βάση κοινωνικού πολέμου». Για να ακολουθήσει ο σοσιαλιστής τότε βουλευτής Αχαΐας κ. Χρυσανθακόπουλος να επισημάνει ότι «αυτή η πολιτική δεν είναι πολιτική σοσιαλιστικής κυβέρνησης (γι? αυτό άραξε στον Λ.Α.Ο.Σ. σήμερα) και μετά ο κ. Σιούφας να μιλήσει για «κοινωνική έκρηξη» και να παρακαλέσει τον Ύψιστο «να βάλει το χέρι του». Πράγματι, να βάλει το χέρι του, διότι η Ιστορία δείχνει ότι δεν διδασκόμαστε από τίποτα.
ΑΕΣ
