Η Συνείδηση

Αξιότιμε κύριε διευθυντά,
παρακολουθώ εδώ και αρκετά χρόνια τα πολιτικά δρώμενα, όπου συμμετείχα και ενεργά στον πολιτικό στίβο, αποχωρώντας με μεγάλη πικρία και απογοήτευση από αυτόν, συνειδητοποιώντας τον αντιδημοκρατικό, δεσποτικό, προσωπολατρικό – αρχηγοκεντρικό και ανελεύθερο τρόπο λειτουργίας των κομμάτων του κοινοβουλίου μας. Παράλληλα μελετώντας την αρχαία ελληνική γραμματεία αλλά και γενικότερα τις απόψεις αρκετών συγγραφέων σχετικά με το ποιος είναι ο ιδανικότερος τρόπος διακυβέρνησης ενός λαού ή ειδικότερα ποια είναι η ιδανική λειτουργία ενός πολιτικού συστήματος, έτσι ώστε να αναδεικνύει πρόσωπα ή ανθρώπινες δομές, τα οποία θα λαμβάνουν εκείνες τις αποφάσεις, οι οποίες θα είναι και έγκαιρες αλλά και οι καλύτερες για την ισορροπημένη πνευματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη ενός έθνους, κατέληξα σε ένα πολύ απλό συμπέρασμα. Δεν θεωρώ ότι αποτελεί αυτό μου το συμπέρασμα πανάκεια ή την τέλεια λύση, απλά ότι ίσως στα απλά πράγματα να κρύβεται και η μεγαλύτερη σοφία.
Ετσι λοιπόν μία λέξη δοκώ, ότι είναι αυτή η οποία περικλείει τουλάχιστον την αρχή από την οποία μπορεί να ξετυλιχτεί το νήμα του μίτου της Αριάδνης, το οποίο οδηγεί στην εύρεση της ανθρώπινης ευδαιμονίας και της αρμονικής συνύπαρξης των ανθρώπων, έννοιες των οποίων η επίτευξη, πρέπει να αποτελεί και τον μοναδικό σκοπό και στόχο της πολιτικής. Η λέξη αυτή είναι η συνείδηση. Δεν επιθυμώ να περιαυτολογήσω πάνω στο νόημα, την ετυμολογία ή το περιεχόμενο αυτής της λέξης αν και η δύναμη που κρύβει μέσα της πηγάζει μέσα από τον νου του σύμπαντος. Η συνείδηση βρίσκεται μέσα βαθειά σε κάθε άνθρωπο από την στιγμή της γέννησής του. Είναι απόρροια και γονιδιακών καταβολών αλλά και αυτού του πληροφοριακού αιθέρα που ονομάζουν κάποιοι αναζητητές της αλήθειας, έτσι ώστε να συνάδει με, αλλά και να διατηρεί την ισορροπία που διέπει την αρχή λειτουργίας του κόσμου μας. Με πιο απλά λόγια αν όλοι οι άνθρωποι αποφάσιζαν για κάθε πράγμα στη ζωή τους σύμφωνα με την συνείδηση τους τα πράγματα σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετικά και για τους ίδιους αλλά και για τους συνανθρώπους τους. Δεν χρειάζονται ούτε πολλές σοφίες, ούτε γνώσεις, ούτε εξειδικεύσεις και ατελείωτες όσο και ατέρμονες αναζητήσεις ιστορικά όλων των συστημάτων διακυβέρνησης, για να επιλεγεί το καλύτερο. Αρκεί απλά να αφήσουμε αλλά και να οδηγήσουμε τον κάθε άνθρωπο μόνο του να αποκτήσει αυτογνωσία και να εξερευνήσει μόνος του την πηγή της συνείδησης του και την ελευθερία επιλογής στο να ακούει την συνείδηση του, έτσι θα νιώσει ότι συνοδοιπορεί με την ενέργεια αυτού του κόσμου μας, που είναι για όλους, που ούτε κανείς θεός ούτε άνθρωπος τον έκανε, αλλά ήταν από πάντα και είναι και θα είναι για πάντα αιώνια φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.
Ας αφήσει λίγο τον εαυτό του ο καθένας μας, ας κλείσει τα μάτια του και ας σκεφτεί πως θα ήταν ο κόσμος μας αν όλοι ψηφίζαμε κατά συνείδηση, αν οι πολιτικοί μας ψήφιζαν κατά συνείδηση, όπως άλλωστε επιτάσσει και το σύνταγμά μας, αν οι μεγάλοι δήθεν ηγέτες του κόσμου μας έπαιρναν τις όποιες αποφάσεις τους κατά συνείδηση και όχι όπως οι περισσότεροι από εμάς με ελάχιστες εξαιρέσεις, από τον πιο απλό κάτοικο ενός μικρού χωριού μέχρι τον πιο τρανό επιστήμονα εξαρτιόμαστε από τα όποια μικρά ή μεγάλα ιδιοτελή δήθεν συμφέροντα μας και βάση αυτών αποφασίζουμε, παραβλέποντας, καταπατώντας, απομονώνοντας το καμπανάκι που χτυπάει μέσα μας και μας φωνάζει, μας δείχνει και ξέρει να είστε σίγουροι καλά ποια είναι η αλήθεια της ψυχής μας…
Ετσι μπαίνουμε σε έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο, τόσο ψυχοφθόρο, τόσο απάνθρωπο, με συνεχή ψέματα, κοροϊδεύοντας του ίδιους τους εαυτούς μας, μακάριοι στην πλασματική πραγματικότητα μας, απομονωμένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό, προσπαθώντας μετά μανίας να τον πείσουμε ότι αφού έτσι πρέπει να κάνουμε για την επιβίωση μας, δεν καταλαβαίνουμε ότι έτσι σκοτώνουμε περισσότερο την ύπαρξη μας και την ανθρώπινη μας υπόσταση.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν. Η συνείδηση είναι εμφυσημένη μέσα μας. Σε τι βαθμό θα την ακολουθήσει ο καθένας μας είναι καθαρά δική του επιλογή. Πάλι θεωρητικά όμως ας γνωρίζει ο καθένας μας ότι η κοσμική ισορροπία είναι αμείλικτη, είτε έτσι είτε αλλιώς μπορεί βραχυπρόθεσμα ο ασυνείδητος να επιβεβαιώνεται για τις επιλογές του, αλλά μακροπρόθεσμα οι ασυνείδητες επιλογές του θα γυρίσουν, σαν ερινύες πείτε το, σαν τύψεις, σαν μοίρα, σαν φυσική νομοτέλεια, όπως θέλετε, θα γυρίσουν και θα χτυπήσουν και θα αποκαταστήσουν την κοσμική τάξη…
Θεωρίες μπορεί όλα αυτά. Αμπελοφιλοσοφίες αν θέλετε. Μπορεί και όμως και απλή γνώση, απλή εξερεύνηση της λειτουργίας της φύσης. Ετσι κλείνοντας για να συνδέσω όλα τα προηγούμενα σε ένα κεντρικό συμπέρασμα, τι νόημα έχει η πολυνομία, οι διατάξεις, τα διατάγματα και η τεράστια γραφειοκρατία, όταν υπάρχει κοινωνική συνείδηση. Κανείς τότε δεν θα προσπαθεί να βρει παράθυρα να ξεγελάσει τον νόμο, ούτε βέβαια να παρανομήσει. Επίσης θα πάψουν να υφίστανται τα εξουσιαστικά εύπεπτα δόγματα και τα ανθρώπινα κυκλώματα, οποιασδήποτε μορφής και αν είναι αυτά, απόρροια και αυτά ανθρώπινης ανασφάλειας, τρόπου κατάληψης της εξουσίας χωρίς όμως ελεύθερη συνείδηση από τα μέλη τους, απλά στρατός καθοδηγούμενος και απόλυτα ελεγχόμενος. Κάθε παρέκκλιση τιμωρείται, κάθε συνειδησιακή αντίδραση καταστέλλεται. Καιροσκοπικά, άπληστα, μωροφιλόδοξα, πονηρά και ασυνείδητα ανθρωπάρια πάντα θα υπάρχουν, που προσπαθούν να υποτάξουν τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Ας διδάξουμε και ας διδαχτούμε από τις αρχαίες τραγωδίες, οι οποίες αναδείκνυαν την συνείδηση και την εσωτερική κάθαρση, διώχνοντας και σβήνοντας όλα όσα εναντιώνονταν στο μέτρον άριστον, στο γνώθι σ? αυτόν, στο ζήν κατά φύσιν…
Δημήτρης Σταθάκης