Γράφει ο ΜανΩλης Γ. Τσιρακης

Με αφορμή την ψήφιση του Νόμου για το Ασφαλιστικό, θυμήθηκαν κάποιοι το Σύνταγμα. Φυσικά ο Καταστατικός Χάρτης κάθε κράτους σκοπό έχει να προστατεύσει τόσο το πολίτευμα όσο και τα δικαιώματα των πολιτών. Η ύπαρξη και η τήρηση του Συντάγματος ωστόσο προϋποθέτει -και αυτό είναι αυτονόητο- θάλλουσα εθνική κυριαρχία, η οποία στην παρούσα φάση στροβιλίζεται στη δίνη της οξύτατης οικονομικής -και όχι μόνο- κρίσης που γνώρισε τούτος ο τόπος.
Και είναι αλήθεια πως όταν βουλιάζεις και δεν πατώνεις, έρχονται τα πάνω κάτω. Έρχεται στην επιφάνεια η ρωμαϊκή ρήση “Salus patriae suprema lex” (η σωτηρία της πατρίδας ο ύψιστος νόμος). Κάτω απ? αυτές τις συνθήκες η κυβέρνηση, προφανώς όχι φιλήδονα και φιλάρεσκα, υπέγραψε το Μνημόνιο, μια διεθνή συμφωνία, η οποία κατισχύει της εσωτερικής νομοθεσίας όσο και του Συντάγματος. Από νομικής καθαρά πλευράς, η υπογραφή του Μνημονίου, συνιστά «πράξιν εξόχως κυβερνητικήν» και όχι διοικητική για να μπορεί στα δικαστήρια να καταπέσει ως παράνομη ή αντισυνταγματική.
Συνεπώς οι οιμωγές των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης υποδηλώνουν ή ότι είναι άσχετοι, πράγμα που δε μοιάζει πιθανό, αφού υπάρχουν οι σύμβουλοι ή προσπαθούν να συλήσουν, ακόμα και τώρα, όσα από τα κτερίσματα απέμειναν στη σορό της πατρίδας. Αποτελεί, κατά την πιο επιεική έκφραση, ντροπή, τούτες τις ώρες που η χώρα και η οικονομία της βρίσκονται σε καταστολή στην Εντατική, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με στατιστικά διαγράμματα, να προσπαθεί ασθμαίνων να μας πείσει πως μόλις κυβερνήσει έχουμε ξελασπώσει. Μήπως δεν ήταν υπουργός και αυτός του ριψάσπιδα τέως πρωθυπουργού και αρχηγού του; Γιατί δε μας ξελάσπωσαν τότε;