Όποιος επισκέφτηκε πρόσφατα, το Άλσος στο Πεδίον του Άρεως, διαπίστωσε ότι καταρρίπτεται ο µύθος, που κυκλοφορεί ευρέως στην πόλη µας: Ότι οι χώροι πρασίνου χρησιµοποιούνται, από τους παραβατικούς. Στο Πεδίον του Άρεως βλέπεις ανθρώπους κάθε ηλικίας, που θέλουν να περπατήσουν και να ηρεµήσουν και µικρά παιδιά που θέλουν να παίξουν.
Το Πεδίον του Άρεως, είναι το µεγαλύτερο δηµόσιο Άλσος της Αθήνας, µε µια εναποµείνασα έκταση 277 στρεµµάτων. Με βασιλικό διάταγµα του 1887, ορίζεται ως χώρος κοινόχρηστος και αναψυχής, όπου λίγα χρόνια αργότερα, ένα µεγάλο µέρος της αρχικής έκτασης,… 476 στρέµµατα… παραχωρείται για την ανέγερση της σχολής Ευελπίδων. Το 1902 µε το υπ. αριθ. 229 ΦΕΚ, κηρύσσεται δασωτέα, «…η ανήκουσα στο ∆ηµόσιο έκταση γνωστή ως Πεδίο του Άρεως». Το 1934 προκειµένου «να προστατευθεί η δηµόσια αισθητική των Αθηναίων» αποφασίζεται η δηµιουργία Άλσους, περιπάτου και αναψυχής και η κατεδάφιση όλων των στρατιωτικών και προσφυγικών κτισµάτων.
Κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες, αντί πρασίνου να γίνουν κτίσµατα, όπως ∆ικαστικό Μέγαρο, θέατρα, κολυµβητήριο, τα οποία απορρίφθηκαν από το ΣτΕ. Το ίδιο συνέβη και σε ένα άλλο πνεύµονα πρασίνου της Αθήνας, στο Ζάππειο, όπου κάποιοι… παράγοντες πάλι… προσπάθησαν να καταπατήσουν το κληροδότηµα του Ζάππα, όπου το είχε παραχωρήσει υπό ένα όρο: Να γίνει χώρος πρασίνου, περιπάτου και αναψυχής. Εάν δεν υπήρχε αυτός ο περιορισµός, ο περιβάλλον χώρος γύρω από το Ζάππειο θα ήταν τώρα πάρκινγκ.
Κάτι µου θυµίζουν, αυτές οι προσπάθειες, τοπικών αρχόντων, που προσπαθούν να αλλάξουν χρήσεις γης µέσα στην πόλη. Ας πούµε τα 2,8 στρέµµατα της ΑΒΕΑ στη Ν. Χώρα, που τα ακριβοπλήρωσε ο ∆ήµος για να κάνει λέει πάρκινγκ… κάτω από την θάλασσα… και πάρκο, να παίζουν τα παιδιά. Πληρώσαµε 4.5 εκ., τα χρόνια περνάνε αλλά µάλλον χώρος στάθµευσης για µπετονιέρες έγινε. Να θυµίσω ακόµα, ότι πρόσφατα για το πρώην στρατόπεδο, διά στόµατος πρωθυπουργού, πήραµε την ρητή διαβεβαίωση ότι, «ο χώρος θα χρησιµοποιηθεί µόνο για πράσινο». Ο δήµαρχος όµως αποφάσισε να τον κάνει χώρο στάθµευσης αυτοκινήτων. Συγχρόνως βέβαια αναθέτει απευθείας µελέτες σε πολεοδοµικά γραφεία, για να κάνει λέει, το καλύτερο πάρκο της Ελλάδας, µε συµµετοχικό σχεδιασµό µάλιστα.
Όσο καιρό οι πολίτες θα διαβουλεύονται, ο ∆ήµος για να έχει κάτι να κάνει, θα οριοθετεί το πάρκινγκ. Πέραν του ότι είναι κοροϊδία προς τους πολίτες, µήπως είναι και προς τον πρωθυπουργό, γιατί η ρητή εντολή προς τον δήµαρχο και η υπόσχεση προς τους πολίτες, δεν θα τηρηθεί. Εδώ τίθεται ξεκάθαρα το ερώτηµα, ποιος κοροϊδεύει ποιον. Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόµµατος, ενηµέρωσαν τον πρωθυπουργό τους, ή σφυρίζουν αδιάφορα, που σηµαίνει, ότι σιγοντάρουν κι αυτοί τον δήµαρχο;
Για φανταστείτε την Αθήνα σήµερα, στον περιβάλλοντα χώρο του Ζαππείου, αντί για πράσινο, ένα τεράστιο πάρκινγκ και στο Πεδίον του Άρεως οικοδοµικά τετράγωνα µε δικαστικά Μέγαρα θέατρα και Μουσεία. Για φανταστείτε σήµερα τα Χανιά χωρίς τον ∆ηµοτικό Κήπο που έγινε επί Ρεούφ Πασά, όταν η πόλις αριθµούσε 5.000 κατοίκους.
Είναι τόσο δύσκολο, να κατανοήσουν οι τοπικοί µας άρχοντες, ότι τα άλση µέσα στην πόλη, είναι πλέον απαραίτητα όσο και τα υπόλοιπα έργα υποδοµής και πολύ πιο απαραίτητα από τους αγωγούς οµβρίων υδάτων, οι οποίοι διοχετεύουν στην θάλασσα, το όλο και πιο σπάνιο αγαθό, το νερό; Τα µηνύµατα και τα προβλήµατα του µέλλοντος είναι πλέον ορατά: Τα δηµόσια αγαθά όπως το νερό, η ενέργεια και οι δηµόσιοι χώροι πρασίνου, όταν κινδυνεύουν, κινδυνεύει και η ύπαρξη µας στις πόλεις.
Φαίνεται όµως. ότι το µήνυµα που παίρνει ο δήµαρχος για την πόλη είναι διαφορετικό: Τσιµέντο να γίνει. Αυτό το βλέπουµε στην κυριολεξία, στις αναπλάσεις των πλατειών, που αντικαθιστούν το χώµα µε το µπετόν και τον ίσκιο από δέντρα από πέργκολες. Μια επίσκεψη των ∆ηµοτικών Συµβούλων στο Άλσος στο Πεδίο του Άρεως, ίσως τους βοηθούσε… να αποκτήσουν επιτέλους ένα όραµα για την πόλη.
