Η δηµοκρατική πλειοψηφία οφείλει ν’ ακούσει πρώτα τις ανάγκες της και κατόπιν να εκφραστεί για ποιους λόγους βιώνουµε το φάσµα των ανισοτήτων που φέρνει την κρίση. Γι’ αυτό στις προοδευτικές δυνάµεις είναι απαραίτητες οι διεργασίες από τα κάτω προς τα πάνω, ώστε να δηµιουργηθεί ένα πολιτικό στίγµα µε σαφές πρόγραµµα που ν’ ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και προκλήσεις του 21ου αιώνα.
Οι εργαζόµενοι από τις πιο ήπιες πολιτικές και συστηµατικές λιτότητες µετά την κρίση του 2008 πέρασαν σε απροσδόκητες αρνητικές εισοδηµατικές αποδόσεις και εργασιακές σχέσεις, αφού η υπερεργασία άρχισε να εφαρµόζεται τα Σαββατοκύριακα προς συµπλήρωση κενών απ’ τις «κουτσουρεµένες» αποδοχές τους. Τούτο επέφερε υπερδιπλασιασµό των κερδών των εργοδοτών µακράν της νοµιµότητος.
Γινόµαστε µάρτυρες µετατόπισης του χρόνου ισχύος µέτρων, που εξασφαλίζουν τους εργαζοµένους µε τις Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας την περίοδο που η ΕΕ και τα θέµατα της µετατοπίζονται προς τα δεξιά. Οι δηµοκρατίες βρίσκονται σε κρίση αξιοκρατίας και θυµίζουν µαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Τούτο φαίνεται από την αποχή στις εκλογές, τη µειωµένη ένταξη στις συλλογικές δραστηριότητες και την αύξηση της παραβατικότητας των ανηλίκων.
Οι εργαζόµενοι έχουν µείνει απροστάτευτοι καθ’ όσον η δουλειά τους καλύπτεται στο 30% περίπου σε σχέση µε το Ευρωπαϊκό µ.ο., που φθάνει το 57%. Η εργασία δεν εξασφαλίζεται από κάποια µορφή ατοµικής συλλογικής σύµβασης. Υπ’ όψιν ότι σε καµία απ’ αυτές δεν περιλαµβάνεται κανένα είδος αύξησης και δεν φαίνεται ότι θα αποκατασταθεί ο θεσµός των γενικών συλλογικών διαπραγµατεύσεων µε εγγύηση του κράτους. Πάντως οι οδηγίες της Ε.Ε. υποχρεώνουν τη χώρα µας να αυξήσει την κάλυψη των εργαζοµένων µε Συλλογικές Συµβάσεις Εργασίας από το 30 στο 80%.
Ο χαµηλός µισθός είναι πλέον δεδοµένος. Με τον υπολογιστή σου στο σπίτι δουλεύεις όλο και πιο πολύ και νοµίζεις ότι είσαι ελεύθερος και ασφαλής. Αδιαφορείς για τον εγκλωβισµό σου στις ψηφιακές συσκευές. Καταντάς ατοµική µηχανή, νοµίζεις ότι δεν σου έβαλαν αλυσίδες που σ’ εµποδίζουν να ‘χεις ευελιξία γνώσης του εαυτού σου, πληρώνοντάς σε για τις παρεχόµενες ώρες, που σε απασχολούν.
Γίνεσαι ένας σύγχρονος ‘‘Κογκνιτάριος’’ (cognitariatos), δηλαδή εργαζόµενος µε το iphone στο χέρι, βάζοντας µπροστά τον εαυτό σου για κάποιο σκοπό. Αναγκαίος κατάντησε ο χαµηλός µισθός, έστω, που ο ελεύθερος επαγγελµατίας τον κυνηγάει µε κόπο, βλέποντας ότι η συρρίκνωση του βίου, οι εξευτελιστικές αµοιβές, τα ενοίκια και η άνοδος του πληθωρισµού θα είναι ο κανόνας.
