Τα φεστιβάλ µαθητικής δηµιουργίας σηµατοδοτούν κάθε χρόνο τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Μαθητές και µαθήτριες καταθέτουν σε αυτά φαντασία, µεράκι και έµπνευση για θέµατα που αφορούν το περιβάλλον, την υγεία, τις τέχνες και τον πολιτισµό. Ταυτόχρονα, οι δράσεις αυτές υπενθυµίζουν την καθηµερινή προσφορά των εκπαιδευτικών που αγαπούν τα παιδιά και το λειτούργηµά τους.
Ιδίως σε µια εποχή που η ανθρώπινη επικοινωνία τείνει να περιοριστεί στα κανάλια των σόσιαλ µίντια και η τεχνητή νοηµοσύνη “εισβάλει” σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, το να δίνει κάποιος βήµα έκφρασης σε νέα παιδιά και ερεθίσµατα για πρωτογενή δηµιουργία -αυτό δηλαδή που πράττει κάθε φωτισµένος εκπαιδευτικός- είναι πιο πολύτιµο από ποτέ. Και το “κλειδί” για να καλλιεργηθεί αυτό το γόνιµο έδαφος παραµένει διαχρονικά η ζωντανή, άµεση επικοινωνία και σχέση εκπαιδευτικού και µαθητή.
Αυτή η ανθρώπινη, “χειροποίητη” συνθήκη και σχέση, που όταν µπολιάζεται µε πραγµατικό ενδιαφέρον για την εκπαιδευτική διαδικασία από µέρος του δασκάλου, ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας για το µέλλον.
