Αν ο Ντον Κορλεόνε διάβαζε αυτή τη μελέτη, πολύ πιθανόν να “απέλυε” όλους τους… παρακειμένους του. Διότι σύμφωνα με ιταλούς επιστήμονες, οι μαφιόζοι είναι τελικά πολύ ευαίσθητοι, καλύτεροι οικογενειάρχες και λιγότερο εγωιστές
Η ενδιαφέρουσα μελέτη χρησιμοποίησε δείγμα κρατουμένων στις ιταλικές φυλακές και τα αποτελέσματά της αναφέρονται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού Criminal Behaviour and Mental Health.Εκεί λοιπόν, αναφέρεται ότι τα μέλη της μαφίας ξεχωρίζουν εμφανώς από τους άλλους κοινούς εγκληματίες και σε καμιά περίπτωση οι μαφιόζοι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ψυχοπαθητικές προσωπικότητες.
Ο επικεφαλής της έρευνας καθηγητής Δρ Αντριάνο Σιμέντι και οι συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα μετά από ενδελεχή μελέτη δυο ομάδων κρατουμένων: μία που απαρτιζόταν από 30 μέλη της σικελικής Μαφίας και μία δεύτερη από 39 κατάδικους του κοινού ποινικού δικαίου.
Από τους μαφιόζους, επτά είχαν καταδικαστεί για φόνο, 17 για βίαιες πράξεις και οι υπόλοιποι για άλλες υποθέσεις (εμπόριο ναρκωτικών, σεξουαλική εκμετάλλευση, απαγωγές κ.α.)
Όλοι οι κρατούμενοι υποβλήθηκαν σε εξειδικευμένη δοκιμασία που αποτυπώνει σε ποιο βαθμό η προσωπικότητά τους έχει ψυχοπαθητικά και ψυχωτικά στοιχεία. Όταν το «σκορ» είναι 30 και άνω, τότε κάποιος θεωρείται ψυχοπαθής. Κανένας από τους μαφιόζους δεν ξεπέρασε αυτό το όριο και έτσι τυπικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ψυχοπαθής εγκληματίας, παρά τα πολλαπλά εγκλήματά που είχαν διαπράξει, σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις τα εγκλήματα αυτά ήταν ειδεχθή.
Από την ανάλυση των στοιχείων προέκυψε ότι, σε σχέση με τους υπόλοιπους εγκληματίες, οι μαφιόζοι ήταν ικανότεροι να διαχωρίζουν τα αισθήματα και τις σκέψεις τους σε μια αρνητική πλευρά, πλευρά που τους επέτρεπε να κάνουν τις «δουλειές» της Μαφίας και μια θετική, η οποία είχε να κάνει με την υπόλοιπη καθημερινότητά τους και που τους έδινε τη δυνατότητα να ζουν ως εξαιρετικοί, στοργικοί οικογενειάρχες.
Από την έρευνα προκύπτει ακόμα ότι οι μαφιόζοι είχαν σαφώς μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις οικογένειές τους σε σχέση με τους άλλους κρατουμένους, και ποτέ δεν είχαν σταματήσει να γράφουν και να τηλεφωνούν στους οικείους τους. Μάλιστα, όπως αναφέρει ο Σιμερίνι, τα μέλη της Μαφίας είναι λιγότερο «μακιαβελικοί», «ναρκισσιστές», «αναίσθητοι», «παρασιτικοί» ή «παρορμητικοί» και είναι εξαιρετικά σπάνιο να εμφανίζουν πρόβλημα εξάρτησης από ναρκωτικά, αλκοόλ ή άλλες ουσίες.
Εκείνο όμω που πρέπει να τονιστεί, κατά την έρευνα, είναι πως όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά αφορούν μαφιόζους σχετικά χαμηλά στην ιεραρχία της οργάνωσης, αφού η πρόσβαση στους “Ντον”, τα «μεγάλα κεφάλια» που βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές, απαγορεύεται αυστηρά από τις ιταλικές Αρχές.
Οι ιταλοί μελετητές της “μαφίας” εμφανίζονται αισιόδοξοι με τα ευρήματά τους και εξηγούν πως ο χαρακτήρας των μαφιόζων «γεννά ελπίδες πως είναι δυνατή η επανένταξή τους στην κοινωνία, επειδή, παρά το ότι δείχνουν σημαντικά αντικοινωνικά χαρακτηριστικά, ωστόσο παράλληλα έχουν διατηρήσει την ικανότητά τους για συναισθηματική σύνδεση, αυξάνοντας έτσι περισσότερο τις πιθανότητες συμμετοχής τους σε προγράμματα κοινωνικής επανένταξης, σε σχέση με άλλους κρατούμενους στις ιταλικές φυλακές».
(Πηγή: Daily Mail)
