Η τοπική κοινωνία των Χανίων αγωνιά για την αξιοποίηση των ιστορικών κτηρίων στον λόφο Καστέλι. Υπάρχει ένα διακύβευμα.
Πάντα πίστευα ότι για τη θεσμική λειτουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας πρέπει οι φορείς αλλά και η πολιτική ηγεσία να έχουν τη διάκριση τι είναι καλό και τι είναι κακό, για την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής του τόπου, τη σύνδεση του παρελθόντος με το μέλλον, αυτήν τη γέφυρα που θα σέβεται την ιστορική παρακαταθήκη και θα αξιοποιεί την προοπτική των Χανίων.
Για τον γράφοντα η αξιοποίηση των ιστορικών κτηρίων συνδέεται ουσιωδώς και άρρηκτα με το μέλλον των Χανίων. Ακούω ωραίες ιδέες για την αξιοποίηση των ιστορικών κτηρίων. Μόνο το «εγώ νίπτω τας χείρας μου» δεν συνάδει με τις περιστάσεις.
Η αξιοποίηση των κτηρίων πρέπει να ενώσει τους Χανιώτες και όχι να τους διχάσει σε παραμάγαζα…
Παρασκευάς Περάκης και Ελένη Φουντουλάκη μπαίνουν… onLine με τον γ.γ. του ΕΟΤ Δ. Φραγκάκη και την αρχαιολόγο Μ. Βλαζάκη
Αγωνιά η κοινωνία των Χανίων? Που ήταν αυτή η αγωνία 16 χρόνια? Ή τους τελευταίους 9 μήνες? Γιατί τους τελευταίους 9 μήνες μόνο η συλλογικότητες και οι νέοι που άνοιξαν την αυλή έτρεχαν και κρατουσαν ζωντανό το θέμα. Επίσης πως εκφράζεται η αγωνία για τους Ιταλικός Στρατώνες? Τη Φορτετζα? Τη Γαλλική Σχολή? Το κολυμβητήριο? Με ένα άρθρο σε μια εφημερίδα κάθε τόσο ή αν γίνει κανένα γεγονός πχ να πεσει ή να καει.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Αυτοί που κρατάνε ζωντανό το θέμα είναι αυτοι που προσπαθουν να ξεπουλήσουν τα πάντα. Αυτοί που τους ενοχλεί η υπαρξη αυτου το “ανήσυχου” μέρους.
Αυτους που τους ενοχλεί η νεολαία που δεν υποτασσεται σε όλα.
Κυβέρνηση, τοπικοί Αρχοντες κτλ κτλ. Και από την άλλη, είναι και αυτοί που πραγματικα θέλουν να το αξιοποιήσουν! Αυτοί που έτρεξαν Και το άνοιξαν για ολους. Και δεν περιμενουν να γίνουν θαυματα και όλα από μόνα τους. Νέοι, συλλογικότητες κτλ.
Διαλέγει ο καθένας πλευρα και γίνεται ξεκάθαρος.