Παγκόσμια Τράπεζα: Σκέψεις για αποζημίωση στις γειτονικές της Συρίας χώρες

Η Παγκόσμια Τράπεζα σχεδιάζει να μιλήσει στις χώρες μέλη της προκειμένου να αποζημιώσουν τις γειτονικές προς τη Συρία χώρες για το σημαντικό δημοσιονομικό κόστος που επωμίζονται λόγω της φιλοξενίας προσφύγων για μακρές περιόδους, δήλωσε σήμερα στη Γενεύη αξιωματούχος της Παγκόσμιας Τράπεζας.
“Το κόστος είναι πράγματι αρκετά σημαντικό για χώρες όπως η Ιορδανία, για τον Λίβανο και για την Τουρκία, και ορισμένοι υπολογισμοί το τοποθετούν περίπου στο 1,1-1,4% του ΑΕΠ”, δήλωσε ο Κόλιν Μπρους, υψηλόβαθμος σύμβουλος του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε συνέντευξη Τύπου.
“Αναγνωρίζουμε πως για πολλές από αυτές τις χώρες υπάρχει ένα κόστος που συνδέεται με τη φιλοξενία προσφύγων και χρειάζεται να αποζημιωθούν”, είπε.
“Είμαστε αρκετά προετοιμασμένοι να ξεκινήσουμε διάλογο με τους μετόχους μας για την αποζημίωση των χωρών, και ιδιαίτερα των χωρών μεσαίου εισοδήματος που δεν έχουν πρόσβαση σε εκχωρούμενους πόρους, και αυτή είναι η συζήτηση που θα γίνει”.
Ανθρωπιστικοί αξιωματούχοι έχουν πει στο παρελθόν πως οι κανόνες της Παγκόσμιας Τράπεζας της απαγορεύουν να κάνει δωρεές σε χώρες μεσαίου εισοδήματος όπως ο Λίβανος, αλλά πως κάποιες κυβερνήσεις είναι απρόθυμες να δανειστούν από την τράπεζα προκειμένου να καλύψουν το κόστος των προσφύγων, αφήνοντας ένα τεράστιο χρηματοδοτικό κενό για τις χώρες που φιλοξενούν τέσσερα εκατομμύρια Σύρους.
Ο Μπρους μιλούσε σε μια προπαρασκευαστική συνάντηση ενόψει της Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Συνόδου Κορυφής του 2016, όπου τα Ηνωμένα Έθνη ελπίζουν ότι θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται και χρηματοδοτούνται έκτακτες καταστάσεις όπως η συριακή προσφυγική κρίση, έπειτα από σειρά παγκόσμιων κρίσεων που οδήγησε στον εκτοπισμό 60 εκατομμυρίων ανθρώπων και στην εξάντληση των προϋπολογισμών του ΟΗΕ για την αρωγή.
Ο Μπρους είπε πως η τράπεζα έχει επίσης υπόψη της πως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες μπορεί να έχουν θετικό οικονομικό αντίκτυπο στην περιοχή μακροπρόθεσμα και πως θέλει να συμβουλεύσει τις κυβερνήσεις σχετικά με πολιτικές που θα δημιουργήσουν μέρισμα από τη φιλοξενία εκτοπισμένων ανθρώπων.