Παγκόσμια ανησυχία

Ο ιός δεν αυτοσχεδιάζει. Η εικόνα του εμφανίζεται εκεί που δεν την περιμένεις. Δεν προγραμματίζει αυτός τις κινήσεις του. Εμείς με τη συμπεριφορά μας του ανοίγουμε ατραπούς, που γίνονται μεγάλοι δρόμοι και λεωφόροι ταχείας εξάπλωσης. Η τελευταία περίπτωση έγινε στις ΗΠΑ, τη Βραζιλία και το Μεξικό, που αναδείχθηκαν πρώτοι σε κρούσματα και θανάτους. Φαίνεται επανακάμπτει σε χώρες και οργανωμένα κράτη, παρά του ότι έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα και πήραν διεθνή έπαινο, όπως και μεις. Τώρα φούντωσε η έξαρση και τρέχουν να συμμαζέψουν τ’ ασυμμάζευτα.
Τούτο συνέβη, γιατί βιαστήκαμε, χωρίς σοβαρό σχεδιασμό, ν’ ανοίξουμε τα σύνορα στον τουρισμό για την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας. Μα είναι βέβαιο ότι το κόστος νοσηλείας και εξάπλωσης των μολύνσεων είναι πολλαπλάσιο από το τουριστικό συνάλλαγμα, που φέρνουνο οι ξένοι ασυμπτωματικοί, μεταδίδοντας τον ιό χωρίς κι αυτοί να το ξέρουν. Κυριάρχησε το “βλέποντας και κάνοντας”. Θυσιάστηκε η υγεία στον Τουρισμό!
Τι θα γίνει μετά τις καλοκαιρινές διακοπές τον Σεπτέμβριο, όταν θα κλιμακωθεί η επανεμφάνιση των εποχικών ιώσεων; Οταν αρχίσουν να λειτουργούν τα καταστήματα με τους “μασκοφόρους ζορό” και θ’ ανοίξουν τα σχολεία όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης; Πώς θα επιδράσει ο συγχρωτισμός, όχι μόνον των εκπαιδευομένων μεταξύ των αλλά και στους ηλικιωμένους και στις ευπαθείς ομάδες, που εκ των πραγμάτων συνοικούν μαζί;
Το επιδημιολογικό τίμημα είναι απροσδιορίστου βαρύτητος. Ετσι θα σωθεί ο τουρισμός; Να μην τα ρίχνουμε στην ατομική ευθύνη. Σημαντικό ρόλο παίζει η πολιτική μέριμνα, η οποία εξυμνείται από τη μη πλήρωση των κενών θέσεων ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, τη μη λειτουργία όλων των ΜΕΘ στα νοσοκομεία αναφοράς για την Covid-19 μέχρι τη διατίμηση της αξίας της μάσκας στα φαρμακεία και στ’ άλλα σημεία πώλησης.
Από ανεύθυνους ακούγονται φωνές περί ύπαρξης συνωμοσιών, στις οποίες, δυστυχώς, πολλοί ευρίσκουν ευήκοα ώτα, πράγμα που στην εποχή μας, όπου όλα μεταδίδονται ταχύτατα με την ψηφιακή τεχνολογία, κάνει πολύ κακό στον κόσμο. Ασφαλώς εθελοτυφλούν, που δεν βλέπουν, ότι η παγκόσμια κοινωνία υπολειτουργεί και δεν ακούει τους επιδημιολόγους, που διαβλέπουν, ότι στην πανδημία δεν υπάρχουν όρια φραγμών.
Οσο η επιστημονική κοινότητα αδυνατεί ή αργοπορεί να θέσει σε εφαρμογή προγράμματα άμυνας του ανθρώπου στον ιό, τόσο τα fake news θα αναπαράγουν τη συμπεριφορά των ατόμων και τη μη συμμόρφωσή τους προς την ορθολογική επιστήμη. Διαφορετικά θα τιναχτεί στον αέρα κάθε προσπάθεια καταπολέμησής του. Οι επί πλέον παρεμβάσεις τοπικού, ή καθολικού χαρακτήρα με περιοριστικά μέτρα, μετά τις ανησυχητικές εξελίξεις της πανδημίας αντανακλούν στις κυβερνητικές υποχρεώσεις, παράλληλα όμως μετατίθεται και μεγάλο μέρος της ευθύνης στους πολίτες, οι οποίοι υποχρεούνται να αποκαλύπτουν στις αρχές ό,τι υποπίπτει στην αντίληψή τους σχετικά με τα κρούσματα.
Η απειλή είναι παγκόσμια, η ανθρωπότητα πληρώνει πολύ ακριβά το ότι δεν υπήρξε οικουμενική συνεργασία εξ αρχής που εκδηλώθηκε η πανδημία και στο γεγονός ότι στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη ανοίχθηκαν εσπευσμένα τα εξωτερικά σύνορα στην προσπάθεια να ενισχυθεί η παραπαίουσα οικονομία τους.