«…από τη στιγµή που ο Φρανκεστάιν γίνεται στόλισµα νεανικού δωµατίου, ο κόσµος προχωράει µαθηµατικά στην εκµηδένιση του…»
Μ. Χατζιδάκις
Η ανθρωπότητα ζει αρκετό καιρό τώρα σε διαρκή αγωνία. Κάθε µέρα γινόµαστε παρατηρητές από εικόνες φρίκης, που προκαλούν οι απανταχού πόλεµοι. Απ ότι διαπιστώνουµε ενδιαφερόµαστε, πρωτίστως για τις επιπτώσεις τους, στην ευηµερία µας και δευτερευόντως, για τις ζωές που χάνονται.
Έτσι σε καθηµερινή βάση τα δυτικά ΜΜΕ, αναµεταδίδουν σε συνέχειες, τώρα και δυο χρόνια, τις εξελίξεις από τον πόλεµο της Ουκρανίας και τον πιο πρόσφατο στη Μέση ανατολή. Όπως το ποδόσφαιρο, η αγωνία µας κορυφώνεται, αν θα κερδίσουν οι δικοί µας ή οι αντίπαλοι. Οι πολίτες παρακολουθούν και αυτό που θα πρέπει να µας ανησυχεί, είναι, αν αρχίσουµε να συνηθίζουµε πια το τέρας του πολέµου… αν συνηθίσουµε να φοβόµαστε, έτοιµοι πια να µοιάσουµε στο τέρας… για να θυµηθούµε και τον τεράστιο Μάνο.
Το άσχηµο είναι, ότι οι δυνατοί του πλανήτη… αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις για τις ζωές µας… φαίνεται να συνήθισαν το τέρας… γιατί του µοιάζουν.
Έτσι γίναµε µάρτυρες τις περασµένες µέρες απίθανων δηλώσεων από επίσηµα χείλη. Φρικιαστικές και συγχρόνως γελοίες δηλώσεις, από ανθρωπάκια, που η λειψανδρία στην Ευρώπη τους επέτρεψε να αναρριχηθούν σε αξιώµατα. Τοποθετήσεις όπως αυτή του κλόουν των εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: που συµβούλευε τους Ισραηλινούς, να δώσουν µια περιορισµένη απάντηση στο Ιράν, για την επίθεση που δέχτηκε την περασµένη εβδοµάδα. Μια επίθεση λοιπόν τόσο, όσο να µην κλείσουν τα στενά του Ορµούζ, µέσω των οποίων γίνεται το 20 % της µεταφοράς του παγκόσµιου εµπορίου. Έτσι που να µην θιγούν τα συµφέροντα µας εδώ στην Ευρώπη. Και ο απερίγραπτος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου να καταδικάζει την απάντηση επίθεση του Ιράν, αλλά να µην λέει κουβέντα για την επίθεση που προηγήθηκε, του Ισραήλ στην πρεσβεία του Ιράν, στη ∆αµασκό, όπου σκοτώθηκαν 16 άνθρωποι. Και συνεχίζει ο… απερίγραπτος: Το Ιράν, είναι κίνδυνος για την περιοχή, γιατί απάντησε στην επίθεση που δέχθηκε, ενώ για την επίθεση του Ισραήλ µε νεκρούς, κάνει συστάσεις για αυτοσυγκράτηση. Στο ίδιο µήκος κύµατος και ο υπερατλαντικός σύµµαχος, που αδιαφορώντας… σύµφωνα µε UNICEF, κάθε 10 λεπτά σκοτώνεται ή τραυµατίζεται ένα παιδί… για την γενοκτονία στην Γάζα προέτρεπε το Ισραήλ να µην επιτεθεί στο Ιράν και αντ αυτού θα είχε την έγκριση τους, να κάνει επίθεση στο 1,5 εκατ. του άµαχου πληθυσµού στην Ράφα. Κατά τα άλλα Ευρωπαίοι και Αµερικανοί σύµµαχοι, εργάζονται όπως µας πληροφορούν, για να σταθεροποιήσουν την κατάσταση και να αποτρέψουν την κλιµάκωση, γιατί δεν θέλουν να δουν νέο λουτρό αίµατος.
Το ότι, σύµφωνα µε τις διαπιστώσεις του ΟΗΕ… τα επιζώντα παιδιά ουρλιάζουν από πείνα και συγχρόνως ένας σιδερένιος κλοιός του λοιµού σφίγγει γύρω τους, γιατί δεν υπάρχει πλέον ούτε περίθαλψη… αυτό δεν τους ενοχλεί, γι αυτό κάνουν συστάσεις στον προστατευόµενο τους, να συνεχίσει να σκοτώνει αµάχους, εκεί που δεν υπάρχει κίνδυνος, να δεχτεί επίθεση. Τώρα αν η Γερµανία που δυστυχώς ελέγχει την Ευρώπη, ήταν ο υποκινητής δύο παγκόσµιων πολέµων και αισθάνεται ένοχη για τα εγκλήµατα πολέµου που διέπραξε στον Β’ παγκόσµιο πόλεµο εναντίων των Εβραίων, καλά κάνει και έχει στο σύνταγµα της ότι είναι υποχρεωµένη να υποστηρίζει το Ισραήλ. Καλά κάνει και αισθάνεται… που δεν το νοµίζω, σε εµάς αρνείται µε αναίδεια την επιστροφή των χρηµάτων, από το κατοχικό δάνειο… ένοχη, για τα εγκλήµατα που διέπραξε. Ας ψάξει άλλους τρόπους για εξιλέωση και όχι να καταστρέφει αυτήν την φορά, έναν άλλο λαό. Γιατί δεν γίνεται, τα τότε θύµατα να είναι στην θέση του θύτη σήµερα και να τους επικροτούµε.
