Οι πρώτες αυτοδιοικητικές εκλογές έδειξαν ότι οι πολίτες, στην πλειονότητά τους, επέδειξαν ωριμότητα και υπευθυνότητα. Τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, αλλά και μικρότερων κομμάτων, όπου έθεσαν υποψηφιότητα, έλαβαν ποσοστά σαφώς υποδεέστερα εκείνων, που τα κόμματά τους έλαβαν τον Ιούνιο 2012.
Αντιθέτως, υποψήφιοι, που δεν είχαν κομματικό χρίσμα ή είχαν να επιδείξουν επιτυχή αυτοδιοικητική θητεία, προτιμήθηκαν από τους ψηφοφόρους.
Ασχέτως του αποτελέσματος στις ευρωεκλογές, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, διεξάγονται για την εκλογή των αντιπροσώπων μας στο Ευρωκοινοβούλιο και όχι για αλλαγή συσχετισμών στη Βουλή των Ελλήνων, η χώρα χρειάζεται νέες πολιτικές δυνάμεις να μορφοποιηθούν και να παρουσιαστούν στην πολιτική σκηνή. Το επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά. Τα κόμματα που προέκυψαν στην μεταπολίτευση έχουν επιτελέσει πλέον το ρόλο τους και έχουν παρακμάσει. Το ΠΑΣΟΚ ολοκλήρωσε τον ρόλο του, έδωσε πολλά θετικά, αλλά και αρνητικά, στην κοινωνία μας και οι πολίτες του στρέφουν τα νώτα, ασχέτως του τίτλου υπό τον οποίο παρουσιάζεται. Η ΝΔ, ως συνέχεια της ΕΡΕ, πρέπει να μετεξελιχθεί και να οργανωθεί ως ένα σύγχρονο κεντροδεξιό ευρωπαϊκό κόμμα, απαλλαγμένο από τα λαϊκίστικα και κρατικοδίαιτα στοιχεία της. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί το νέο, αλλά το πολύ παλιό, αφού προήλθε από συγκόλληση παλαιό – κομμουνιστών και κρατιστών, που αποχώρησαν από το ΚΚΕ το 1991 μετά την μη εκλογή του Γ. Δραγασάκη στην ηγεσία του, με το τμήμα των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και συντεχνιών, που εξετράφησαν στο ΠΑΣΟΚ και το εγκατέλειψαν, όταν διαπίστωσαν ότι αυτό υποχρεώθηκε να αλλάξει γραμμή πλεύσης, αφού δανεικά δεν υπήρχαν πλέον. Τέλος, η ΔΗΜΑΡ, ως συνέχεια του πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτερικού, επέδειξε μεγάλη ανευθυνότητα με την απομάκρυνσή της από την Κυβέρνηση, ενώ υπονόμευσε την προσπάθεια ενοποίησης της Κεντροαριστεράς.
Είναι σαφές πλέον, ότι το νέο θα προέλθει από τη μήτρα της διάσπαρτης και ανοργάνωτης σήμερα Κεντροαριστεράς. Οχι βέβαια από την τεχνητή συγκόλληση κομματικών μηχανισμών, αλλά από την εκ του μηδενός έναρξη δημιουργίας παράταξης πολιτών. Παρθενογενέσεις συμβαίνουν μόνον στα παραμύθια. Αρα, δεν αναμένουμε μεσσίες ή μάνα εξ ουρανού. Η νέα παράταξη θα πρέπει να αποφύγει τα λάθη της Πρωτοβουλίας των 58. Πολλοί συμπορευθήκαμε με την Πρωτοβουλία των “58”, εκφράζοντας όμως τις επιφυλάξεις και τους φόβους μας για την επιτυχία του εγχειρήματος. Το νέο εγχείρημα, με ημερομηνία έναρξης τα τέλη Μαΐου, θα πρέπει να αποφύγει εκείνα τα λάθη και να αντιληφθεί ότι οι ομπρέλες στέγασης κομματικών μηχανισμών δεν έχει μέλλον ούτε παρόν. Να επεξεργαστεί και παρουσιάσει πραγματοποιήσιμες θέσεις για όλα τα φλέγοντα θέματα, που απασχολούν την κοινωνία και να ορισθεί από την αρχή συλλογική πολιτική ηγεσία. Η τελευταία θα πρέπει να αποτελείται τόσο από νέα (ηλικιακά ή πνευματικά) άτομα, όσο και από δοκιμασμένα, έμπειρα, έντιμα και διεθνώς αναγνωρισμένα πρόσωπα. Θα το επαναλάβω με όση έμφαση μπορώ. Πρόσωπα, όπως η Α. Διαμαντοπούλου, ο Τ. Γιαννίτσης, ο Α. Παπαδόπουλος, ο Σ. Μπένος, ο Γ. Φλωρίδης, ο Γ. Ραγκούσης, ο Μόσσιαλος, ο Λυκούδης, ο Ψαρριανός, ο Λοβέρδος, θα πρέπει να αποτελέσουν μέλη της ηγεσίας μαζί με νέα πρόσωπα, που έχουν φιλοδοξίες, όνειρα, γνώσεις και όρεξη να συνδράμουν στην αναγέννηση της πατρίδας. Επίσης, άτομα, που βρίσκονται σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, στη ΔΗΜΑΡ ή σε άλλους σχηματισμούς, που εισήλθαν στην πολιτική τα τελευταία χρόνια και που δεν βαρύνονται με τα λάθη του παρελθόντος, θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους ανωτέρω και με νέα πρόσωπα, που αργότερα θα παραλάβουν τη σκυτάλη. Κυρίως, θα πρέπει να δώσουν όρκο στην τιμή και στην υπόληψή τους ότι θα αποτάξουν τον κρατισμό, τον παρασιτισμό και την εξυπηρέτηση των ημετέρων και θα θέσουν ως προμετωπίδα την ενθάρρυνση και επιβράβευση της αριστείας, την παραγωγικότητα της κοινωνίας και την υποστήριξη της καινοτομίας. Μόνον έτσι θα επανέλθει το κοινωνικό κράτος και θα μειωθεί η ανεργία.
Περιμένουμε πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Σταύρου Θεοδωράκη με το “ΠΟΤΑΜΙ”, που -γιατί όχι- θα μπορούσε να αποκτήσει τα ανωτέρω αναφερθέντα χαρακτηριστικά, ώστε να αποτελέσει το κύτταρο δημιουργίας της ενιαίας παράταξης της Κεντροαριστεράς. Αν ο ίδιος καταλάβει ότι το εγχείρημα από χαρούμενη παρέα με χρωματιστά μπαλόνια στο πεδίο των ευρωεκλογών πρέπει να μετεξελιχθεί σε ισχυρό πολιτικό σχήμα, αν ξεχάσει διάφορες ατάκες εύπεπτου λαϊκισμού, αν τιθασεύσει το ΕΓΩ που βγαίνει από το λυχνάρι ως θεόρατο τζίνι και αν χρησιμοποιήσει την λαϊκή νομιμοποίηση για να ενώσει δυνάμεις και γενιές, τότε θα είμαστε μπροστά στο στόχο. Πολλά ΑΝ. Κι εγώ αθεράπευτα αισιόδοξος περιμένω απ’ όλους τον θετικό εαυτό τους.
*καθηγητής
του Πολυτεχνείου Κρήτης
