Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Οι γενναίοι ναύτες του “Τόκεϊ Μαρού”

Κύριε διευθυντά

την άγνωστη ιστορία του ιαπωνικού εμπορικού πλοίου “Τόκεϊ-Μαρού”( χαρά-ανατολή στα ελληνικά) έφερε στο προσκήνιο με ανάρτηση στην ιστοσελίδα της η Εστία Νέας Σμύρνης. Η ανάδειξη της υπόθεσης στηρίχτηκε στην έρευνα της Γιαπωνέζας Nanako Murata που σπούδασε Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία.

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1922 η Σμύρνη καιγόταν απ’ άκρη σε άκρη. Οι φλόγες έκαιγαν σπίτια, επιχειρήσεις και ανθρώπους. Εξαθλιωμένοι Έλληνες της πόλης αναζητούσαν απεγνωσμένα τη σωτηρία διά θαλάσσης αλλά τα καράβια αρνούνταν να τους παραλάβουν και με βία τους πετούσαν στη θάλασσα. Τα αμερικανικά, τα βρετανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά πλοία έλεγαν στους πρόσφυγες ότι μπορούσαν να πάρουν μόνο δικούς τους υπηκόους.

Μέσα στον πανικό ένας Ιάπωνας καπετάνιος εμπορικού πλοίου και το πλήρωμά του, συγκλονισμένοι από την εικόνα της τραγωδίας και χωρίς χρονοτριβή, πήραν μια γενναία απόφαση: μετέφεραν στο κατάστρωμα όλο το φορτίο από μετάξι και δαντέλα που ήταν αποθηκευμένο στα αμπάρια και χωρίς δισταγμό το έριξαν στη θάλασσα! Για τον Ιάπωνα καπετάνιο -το όνομα του οποίου παραμένει άγνωστο έως σήμερα υπέρτερο όλων ήταν η διάσωση των ανθρώπινων ψυχών. Γι’ αυτό και έδωσε διαταγή να πλευρίσει το πλοίο στην προκυμαία και να επιβιβαστούν σε αυτό Έλληνες και Αρμένιοι, προκειμένου να μεταφερθούν ασφαλείς στον Πειραιά και σε άλλα ελληνικά λιμάνια.Ο συνολικός αριθμός των διασωθέντων ήταν 825 Έλληνες και Αρμένιοι. Η εξαίρετη αυτή πράξη αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία, δεδομένου ότι εκείνες τις ημέρες η ελληνική κυβέρνηση είχε εκδώσει αυστηρή διαταγή τα ελληνικά πλοία να μην παίρνουν Έλληνες! Η πρωτοβουλία του Ιάπωνα πλοιάρχου δεν πέρασε απαρατήρητη. Καταγράφηκε μέσα και από τις πληροφορίες που έδωσε ο Τζορτζ Χόρτον, ο Αμερικανός πρόξενος τότε στη Σμύρνη.

Ο Ιάπωνας καπετάνιος απείλησε τους Τούρκους ότι θα προκαλούσε διπλωματικό επεισόδιο εάν δεν τον άφηναν να βοηθήσει τους Ελληνες πρόσφυγες. Οι ελληνικές εφημερίδες της εποχής το επεσήμαναν. Ο Αμερικανός διπλωμάτης σε τηλεγράφημά του προς το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ στις 18 Σεπτεμβρίου 1922 έγραψε: «Ένα γιαπωνέζικο πλοίο πήρε μερικούς πρόσφυγες και άκουσα πως πέταξε το φορτίο του για τον σκοπό αυτό. Επιβάτες του πλοίου μιλούν για τη συγκινητικά ευγενική συμπεριφορά του ιαπωνικού πληρώματος».

Στις 15 Οκτωβρίου 1922 η “Atlanta Journal-Constitution” ανέφερε: «Αντίθετα με τις ενέργειες κάθε άλλου πλοίου στη Σμύρνη, αυτό (δηλαδή το γιαπωνέζικο πλοίο) πήρε κάθε πρόσφυγα για τον οποίο θα μπορούσε να βρει χώρο πάνω στο σκάφος». Σε αναγνώριση αυτής της δράσης στη φλεγόμενη πόλη, ο πρόεδρος της ΕΣΤΙΑΣ Νέας Σμύρνης Ιωάννης Παπαδάτος και το Δ.Σ., επέδωσαν πλακέτα στον προηγούμενο πρέσβη της Ιαπωνίας στην Ελλάδα Μασούο Νισιμπαγιάσι. Με αυτή την κίνηση τίμησαν τους Ιάπωνες ναυτικούς και εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους «για τη βοήθεια που προσέφεραν στους κινδυνεύοντες με αφανισμό Μικρασιάτες προγόνους». Με την ανάληψη των καθηκόντων του ο νέος πρέσβης της Ιαπωνίας στην Αθήνα κ. Yasu Shimizu, θέλησε να ενημερωθεί ακόμα περισσότερο για το γεγονός και επισκέφθηκε την ΕΣΤΙΑ Ν. Σμύρνης.

Στην εφημερίδα “The Boston Globe” της 21ης Οκτωβρίου 1922 η Αν Χάρλοου Μπιρτζ, σύζυγος του Χ. Μπιρτζ, καθηγητή του Διεθνούς Κολεγίου της Σμύρνης, έδωσε μια ακόμα μαρτυρία: «Οι απελπισμένοι πρόσφυγες βρίσκονταν στις αποβάθρες, το λιμάνι ήταν γεμάτο από άνδρες και γυναίκες που κολυμπούσαν με την ελπίδα να σωθούν. Στο λιμάνι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα γιαπωνέζικο πλοίο, το οποίο μόλις είχε φθάσει φορτωμένο έως το κατάστρωμα με ένα πολύτιμο φορτίο από μετάξι, δαντέλες μεγάλης αξίας, χιλιάδων δολαρίων. Ο Γιαπωνέζος καπετάνιος, όταν κατάλαβε την κατάσταση που επικρατούσε, δεν δίστασε. Ολόκληρο το φορτίο πετάχτηκε στα βρόμικα νερά του λιμανιού, ενώ το φορτηγό φορτώθηκε και γέμισε με όσες εκατοντάδες πρόσφυγες μπορούσε να μεταφέρει ασφαλείς στον Πειραιά και στις ελληνικές ακτές».

Ο υπογράφων δεν είναι ιστορικός ερευνητής και για το θέμα αυτό αναζήτησε πληροφορίες από διάφορες ιστοσελίδες! Όμως οι μαρτυρίες των διασωθέντων Ελλήνων και Αρμενίων επιβεβαιώνουν την αυτοθυσία και ευγένεια του ιαπωνικού πληρώματος.

Δεν αμφιβάλλω ότι το ιαπωνικό πλοίο θα έκανε το ίδιο ανεξαρτήτως χρώματος και φυλής αυτών που εκείνη την στιγμή θα είχαν ανάγκη!

Ως Έλληνας πολίτης όμως νιώθω συγκίνηση και καταθέτω την ευγνωμοσύνη και τον σεβασμό μου στο γενναίο πλήρωμα του ιαπωνικού πλοίου για την συγκεκριμένη πράξη του!

Με εκτίμηση
Πατσουράκης Μιχάλης


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

4 Comments

  1. Αγαπητέ μας, κ. Μιχάλη Πατσουράκη, τα ίδια ακριβώς συναισθήματα εκφράζουμε κι όλοι εμείς από την ανωτέρω ιστορική πραγματικότητα και, βέβαια, το παράδειγμα του καπετάνιου και του πλρώματος του Ιαπωνικού πλοίου είναι αληθινός οδοδείκτης για μια ειρηνική συμβίωση και συνύπαρξη των απανταχού της γης ανθρώπων: ” Όσο, λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι…” -From Here To Eternity = από εδώ ως την αιωνιότητα”. Αλλά αξίζει να επαναλάβουμε -για πολλοστή φορά- τη φράση που έγραψε ο περίφημος Γαλλορουμάνος κληρικός και μέγας συγγραφέας Βιργκίλ Γκεοργιου, στο βιβλίο του “25η ώρα -έγινε και ταινία” : “Τον κόσμο δεν τον κάνουν άνω – κάτω οι πόλεμοι, αλλά οι συνειδήσεις”… Με φιλική εκτίμηση “ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ” και με καλή υγεία, Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.

    • Κύριε Καραγεωργίου, ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σχόλια σας!
      Βέβαια η τωρινή κατάσταση με την Τουρκία είναι τόσο περίπλοκη που φοβάμαι ότι μπορεί να βγει εκτός ελέγχου.
      Οι κυβερνήτες μας σημερινοί και αυριανοί πρέπει να προσέξουν πολύ!!

  2. Αγαπητέ κύριε Πατσουράκη,
    είναι άξια ειλικρινούς επαίνου η σκέψη σας να γνωστοποιήσετε την όντως συγκινητική πράξη τού Ιάπωνα καπετάνιου. Πράξη που αποτελεί (και) απάντηση σε όσους τόσο από την άλλη πλευρά του Αιγαίου όσο και από τη δική μας λίγο νοιάζονται για το ότι συχνά βρίσκονται στη θάλασσα δυστυχισμένοι μετανάστες και πρόσφυγες. Πώς να μη θυμηθούμε αυτό που (ακόμη και) υπουργός είχε πει στο πρόσφατο παρελθόν, να τους αφήνουμε δηλαδή να πνίγονται, ώστε να σταματήσουν να έρχονται στα μέρη μας;
    Επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό που γράφετε στην τελευταία παράγραφο με εκφράζει απολύτως, πιστεύω δε και κάθε συμπολίτη μας που δεν έχει λησμονήσει την αξία που έχουμε όλοι ως Άνθρωποι.
    Με εκτίμηση

    • Αγαπητέ κύριε Λουπάση, το παραπάνω γεγονός είναι ενδεικτικό αφενός μέχρι ποίου σημείου μπορεί να αποκτηνώσει ο πόλεμος την ανθρώπινη κοινωνία.
      Αφετέρου η γενναία στάση του ιαπωνικού πληρώματος, του καπετάνιου προεξάρχοντος, αντιπροσωπεύει την ελπίδα, και ότι σε τελική ανάλυση η ελπίδα πάντα θα υπάρχει!
      Με εκτίμηση!

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα