» Από το 1969 ζει στην Αυστραλία και βρέθηκε το τελευταίο διάστηµα στα Χανιά όπου συναντήθηκε µε τον συµπαίκτη του Γιάννη Κοκκινιά
Στα Χανιά βρέθηκε το τελευταίο διάστηµα ένας από τους παλιούς παίκτες του Τάλω και τους πρώτους που φόρεσαν τη φανέλα της νεοσύστατης Αθλητικής Ενωσης Χανίων (µετέπειτα ΑΟΧ), ο Νίκος Απρικίδης που εδώ και πάνω από µισό αιώνα ζει στην Αυστραλία.
Ο ξενιτεµός του αυτός ήταν και η αιτία που ουσιαστικά σταµάτησε απότοµα µία αρκετά υποσχόµενη καριέρα παρότι στη συνέχεια και στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 αγωνίσθηκε για λίγα χρόνια στην Ελλάς Μελβούρνης και σε άλλες οµάδες της νέας του πατρίδας.
Ο Απρικίδης σε ηλικία µόλις 16 ετών αγωνίσθηκε στη Β’ Εθνική µε τον Τάλω και στη συνέχεια αφού έπαιξε µία σεζόν και στον Παγχανιακό επέστρεψε στην πρώτη οµάδα του και το καλοκαίρι του 1965 ήταν στους παίκτες που κλήθηκαν να πλαισιώσουν τη νέα οµάδα που δηµιουργήθηκε πάνω στο καταστατικό της Ατλαντίδας.
Λίγο πριν επιστρέψει στο νότιο ηµισφαίριο µιλήσαµε µε τον Νίκο Απρικίδη και µεταφέρουµε µερικές από τις εικόνες µίας άλλης εποχής. Μάλιστα στην παρέα µας βρέθηκε και ο Γιάννης Κοκκινιάς µε τον οποίο συνυπήρξαν συµπαίκτες επί µία εξαετία σε 3 διαφορετικές οµάδες αγωνιζόµενοι πάντα στο πρωτάθληµα της Β’ Εθνικής.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΑΛΩ
Ο Νίκος Απρικίδης γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1946 και ξεκίνησε να αγωνίζεται σε ηλικία 13 ετών στην β’ οµάδα του Τάλω µε έφορα τον Καρπάθιο (Καρπαθάκης). Στην πρώτη οµάδα έπαιξε σε ηλικία 16 ετών και µάλιστα στο πρωτάθληµα της Β’ Εθνικής το 1961-62. Που τότε για τρίτη και τελευταία χρονιά είχε την µορφή ειδικού πρωταθλήµατος και δεν αποτελούσε ξεχωριστή κατηγορία αλλά έπαιζαν σε αυτήν οι καλύτερες οµάδες των τοπικών ενώσεων µε στόχο να προκύψουν εκείνες που θα αναπλήρωναν το κενό των συλλόγων που υποβιβάζονταν από την Α’ Εθνική.
Οπως θυµάται: «Με τον Ηρόδοτο εδώ στα Χανιά έπαιξα για πρώτη φορά στην 11άδα ενώ την τελευταία Κυριακή παίξαµε αντίπαλοι µε τον ΟΦ Κρητικός και τελικά όποια οµάδα νικούσε θα ακολουθούσε τις ηρακλειώτικες στη Β’ Εθνική. Επαιζα µπαλαντέρ στα χαφ, σε όλες τις θέσεις του κέντρου αγωνιζόµουν».
Στον αγώνα αυτό ο ΟΦΚ αν και είχε χάσει µε 2-0 στον α’ γύρο µε δύο γκολ του Μυτιληνάκη επικράτησε µε 2-1 (Φελεσάκης, Βουρεξάκης – Ηλιάκης Ν.) και έτσι κέρδισε στο νήµα την 4η θέση πίσω από τους ΟΦΗ, Εργοτέλη και Ηρόδοτο. Μία θέση που τον οδήγησε στην Β’ Εθνική της επόµενης σεζόν µαζί µε τις 3 οµάδες του Ηρακλείου.
ΟΤΑΝ ΕΦΘΑΣΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
Το ίδιο καλοκαίρι του 1962 ήρθε η ΑΕΚ για φιλικά στα Χανιά µε µία µικτή οµάδα Τάλω και Ιωνίας. Εκεί διακρίθηκε και βρέθηκε κοντά σε µεταγραφή στον Απόλλωνα Σµύρνης.
«Κάποιος του Απόλλωνα που είχε ταβέρνα µε είδε στο φιλικό και µου είπε να πάω να δοκιµαστώ στην Αθήνα από την οµάδα της Ριζούπολης. Πράγµατι πήγα και µάλιστα έβαλα δύο γκολ ως παίκτης υπό δοκιµή. Μου είπαν λοιπόν να πάω την άλλη µέρα από τα γραφεία για να κατέβουµε στα Χανιά κανονίσουµε την µεταγραφή από τον Τάλω αλλά δυστυχώς µπερδεύτηκα, χάθηκα και έτσι έχασα µία µοναδική ευκαιρία. Στην τρίτη σελίδα στο ‘‘Φως’’ έγραφε: “ενθουσίασε ο νεαρός που δοκιµάστηκε στον Απόλλωνα”.
Τότε προπονητής στον Απόλλωνα ήταν ο Ουγγρος Αντρας Ντόλγκος µε τον οποίο η οµάδα της Ριζούπολης έγραψε τις καλύτερες πορείες της στο πρωτάθληµα αποκτώντας και το προσωνύµιο “Ελαφρά Ταξιαρχία” από µία ταινία της εποχής µε τον Ερολ Φλιν και πρόεδρο τον Κώστα Οικονόµου.
ΜΙΑ ΣΕΖΟΝ ΣΤΟΝ ΠΑΓΧΑΝΙΑΚΟ
Ο Απρικίδης τελικά παρέµεινε στον Τάλω καθώς την επόµενη χρονιά τον ΟΦ Κρητικός στην Β’ Εθνική ενίσχυσαν µε παίκτες κυρίως η Ατλαντίδα και ο Αστέρας Χ. όχι όµως ο Τάλως µε την Ιωνία. Κάτι που άλλαξε ένα χρόνο µετά. Ο ΟΦ Κρητικός που έχει πλέον προχωρήσει σε αλλαγή ονόµατος ως ΟΦΧ Παγχανιακός παραµένει στην κατηγορία παρότι υποβιβάστηκε αφού του παραχώρησε τη θέση της η πρωταθλήτρια του τοπικού Ιωνία ενώ όλες οι οµάδες του έδωσαν παίκτες. Ανάµεσα τους και ο Απρικίδης που θα παίξει για πρώτη φορά συµπαίκτης µε τον Κοκκινιά που είχε βρεθεί ένα χρόνο πριν στο σύλλογο της Νέας Χώρας µαζί µε τους Κουβαριτάκη, Γκίκα, Τσακιράκη και Χριστινάκη, προερχόµενοι όλοι τους από την Ατλαντίδα.
Ο Παγχανιακός υποβιβάζεται το καλοκαίρι του 1964 και στη συνέχεια στη Β’ Εθνική αγωνίζεται ο πρωταθλητής του τοπικού Τάλως. Εκεί επιστρέφει ο Απρικίδης και ξαναβρίσκει συµπαίκτη τον Κοκκινιά όπως και τους Κουβαριτάκη, Γκίκα κ.α. Ενας ακόµα υποβιβασµός το επόµενο καλοκαίρι του 1965 ανοίγει διάπλατα τον δρόµο για µία πιο ευρεία συγχώνευση µε την δηµιουργία της Αθλητικής Ενωσης Χανίων. Οπου σχεδόν όλοι οι παίκτες που είχαν αγωνισθεί στη Β’ Εθνική τα προηγούµενα χρόνια θα κληθούν στο αρχικό ρόστερ. Μαζί τους και ο Απρικίδης που θα παραµείνει 4 χρόνια πριν µεταναστεύσει στην Αυστραλία.
ΕΝΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΠΟΥ Ο∆ΗΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΞΕΝΙΤΙΑ…
Από την περίοδο αυτή και η φωτογραφία µε τον Μποτίνο καθώς τον Μάϊο του 1966 έπαιξαν ΑΕΧ – Ολυµπιακός στο Κύπελλο Ελλάδας για τη φάση των “16”. Νικητές οι “ερυθρόλευκοι” µε χατ τρικ του Αγανιάν ενώ είχε µειώσει 1-2 ο Κοκκινιάς.
«Την περίοδο που έπαιζα στα Χανιά υπηρέτησα και την στρατιωτική µου θητεία και χάρη στον Λεκανίδη µε κατεβάσανε κατευθείαν. Μάλιστα έβγαλα την ωµοπλάτη µου και µε έστειλε ο δήµαρχος (σ.σ. Λεκανίδης) να κάνω θεραπεία µε τον Χριστοδούλου που ήταν φυσικοθεραπευτής στον Παναθηναϊκό στη συνέχεια ενώθηκα µε την αποστολή της οµάδας µου σε αγώνα στην Αθήνα. Είχα γερό πόδι και για αυτό µου φώναζε ο Γιάννης ο Συγγελάκης: “να σουτέρνεις βρε”. Με είχε µάθει ο Αποστολόπουλος» θυµάται για να προσθέσει:
«Στην ΑΕΧ επειδή µου έβγαινε συχνά το χέρι σε ένα κρίσιµο αγώνα µε τον Ατρόµητο µε χαστούκισε ο προπονητής και σηκώθηκα και έφυγα. Ούτε που θυµάµαι το όνοµα του, ήταν ένας µαυριδερός που είχε έρθει από τον ΟΦΗ και τον φωνάζαµε “Γιούργια”. Ετσι µπαρκάρισα και το καράβι ήταν να πάει στο Κέιπ Τάουν όπου εκεί στην Ολίµπικ έπαιζε ο Στεφανάκος του Ολυµπιακού. Σκέφτηκα να µείνω εκεί για να παίξω αλλά τελικά κατέβηκα στη Μελβούρνη. Μάλιστα άφησα πολύ καλές εντυπώσεις στην τοπική οµάδα και θεώρησαν ότι έφυγα από την Ελλάδα επειδή είχα κάνει κάποια “λαδιά”. Με είδαν και στην εφηµερίδα την “Οµάδα” ότι είχα παίξει απέναντι στον Παναιτωλικό και είχα διακριθεί.
Το 1969 λοιπόν πήγα στην Αυστραλία, ήταν ο Γιώργος Σιδέρης του Ολυµπιακού τότε εκεί, όπως και ο ∆ηµητσάνας από τον Φωστήρα. Ο τελευταίος θυµόταν τον συγχωρεµένο τον Αλευρά που σούταρε µε… µύτο τα φάουλ. Επίσης η χούντα των Αθηνών είχε στείλει 5 παίκτες από την Ελλάδα για να ενισχύσουν την Ελλάς Μελβούρνης όµως δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο οι παίκτες αυτοί.
Επαιξα µόνο δύο χρόνια στην Ελλάς Μελβούρνης καθώς ήταν µία περίοδος που είχαν φέρει πολλούς Εγγλέζους κυρίως από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Εκεί πάντως βρήκα πολλούς παίκτες που είχαν φορέσει τη φανέλα µεγάλων οµάδων και ακολούθησαν και αυτοί τον ίδιο δρόµο της ξενιτιάς. Οπως τον Καµπουρόπουλο από Ολυµπιακό, Πυργολιό, Μανταράκη από Παναθηναϊκό και Μαργαρίτη Γιαννέλο από τον ΠΑΟΚ. Επίσης τον Φέρεντς Πούσκας που είχε έρθει προπονητής.
Στην Αυστραλία είδα και τον Νίκο Σφακιανάκη το “Νεγράκι” εξτρέµ από τον ΟΦ Κρητικός που πριν φύγει εξωτερικό παίξαµε φιλικό ως Μικτή Χανίων µε την οµάδα του για να τον ενισχύσουµε
Αγωνίστηκα ακόµα σε µία αυστριακή οµάδα που την έλεγαν Αούστρια και ο πρόεδρος µε εµφάνιζε ότι δούλευα στο εργοστάσιο που είχε και πληρωνόµουν παρότι ούτε ήξερα που βρισκόταν αυτό.
Ετσι και στα Χανιά ο Λεκανίδης, εµένα, τον Μυτιληνάκη, τον “Κοκοβιό” (Κοµνηνό) και άλλους παίκτες µας εµφάνιζε ως εργάτες στον ∆ήµο και έτσι πληρωνόµαστε. Κάποιοι διοριστήκαν από τους παίκτες αυτούς. Ειδικά από τον Τάλω που είχαν τον Αρχοντάκη, τον Τζοτζολάκη και γενικά εύπορους Χανιώτες στο συµβούλιο που είχαν µεγάλα µέσα. ∆υστυχώς παρότι και εµένα µου είχαν τάξει δουλειά δεν συνέβη κάτι και αυτό ήταν ένας επίπλέον λόγος που ξενιτεύτηκα».
ΚΥΠΕΛΛΟΥΧΟΣ ΜΕ ΤΟ 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ
Ενα από τα χαρακτηριστικά του ήταν όπως θυµάται η ταχύτητα:
«Από µαθητής στο 7ο ∆ηµοτικό στη Σπλάντζια ήµουν πολύ γρήγορος, είχα νικήσει και τον Μπάµπουρα που ήταν αρκετά µεγαλύτερος. Θυµάµαι ότι έτρεχα στο στάδιο µε τους Βιρβιδάκη Κυριάκο, Χαραλαµπάκη Χρήστο και Τσάφαρη και µε είδε ο Τρέγκας που ήταν γυµνασιάρχης στο 2ο και µου είπε να συνεχίσω εκεί µετά το ∆ηµοτικό για να κερδίζω µε αυτούς στα σχολικά πρωταθλήµατα.
Ετσι πήγα στο Β’ Γυµνάσιο όµως έµεινα από απουσίες στην τετάρτη τάξη και µου είπε ο συνοµήλικος µου Βασίλης Ταµπακόπουλος: «έλα στο Α’ Γυµνάσιο για να πάρουµε και εµείς ένα κύπελλο». Οπως και έκανα και στον τελικό µε την Εµπορική στα τελευταία λεπτά πετάω µία ‘‘κανονιά’’ και έδωσα τη νίκη στο νέο µου σχολείο. Γυµνασιάρχη είχαµε εκεί τον “Μπόγια” µε ένα µάτι (Τσιριντάνης) που την επόµενη µέρα µας έβαλε και κάναµε πάσες στην αυλή του σχολείου ως πρωταθλήτρια οµάδα…
ΠΟΛΛΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΑΛΛΑ…
«Τα Χανιά είχαν πολλά και µεγάλα ταλέντα και από το πρωί µέχρι το βράδυ παίζαµε µπάλα. Οµως δεν είχαµε τους προπονητές για να µας µάθουνε.
Ηταν πολύ δύσκολη εποχή για να παίξεις σε µία οµάδα Α’ Εθνικής. Ο Στέλιος Μπραουδάκης ήταν ο µόνος που πήγε Πανιώνιο. Υπήρχαν πολλοί ακόµα όπως οι Παντελής και Γιάννης Χαροντάκης από Τάλω, ο Κουβαριτάκης “Ναύτης” και ο Γκίκας από την Ατλαντίδα, ο Νίκος Αναγνωστάκης…».
Ολοκληρώνοντας τον ρωτήσαµε τι θα έλεγε για τον ποδοσφαιριστή Απρικίδη:
«Όλα είναι τύχη, αν έβρισκα εκείνη τη µέρα στην Αθήνα τα γραφεία του Απόλλωνα ίσως να ήταν διαφορετική η πορεία µου στο ποδόσφαιρο. Όπως ο Ποστέκογλου στάθηκε τυχερός διότι είχε χάσει τα 5 πρώτα παιχνίδια στην Αυστραλία µε την Σάουθ Μπελµπούρν και ήταν να τον απολύσουν αλλά ο πρόεδρος Γιώργος Βασιλόπουλος πίστευε σε αυτόν και δεν πήγε στο συµβούλιο που θα έµπαινε το θέµα της αλλαγής προπονητή. Και την επόµενη Κυριακή η οµάδα έφερε διπλό και αυτό ήταν η αρχή της καθιέρωσης του που τον έφερε σήµερα στην Πρέµιερ Λιγκ…».
ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ: ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΛΗ ΜΠΑΛΑ
Μιας και συναντήθηκε µετά από τόσα χρόνια µε τον παλιό του συµπαίκτη 79χρονο σήµερα Γιάννη Κοκκινιά τους ρωτήσαµε τι θυµάται ο ένας για τον άλλο:
Κοκκινιάς Γιάννης: «Ο Νίκος Απρικίδης ήταν ένα παιδί που είχε τα σηµάδια ότι µπορεί να παίξει πολύ καλή µπάλα. Αλλά πάνω που άρχιζε να καθιερώνεται τον χάσαµε και από τότε δεν τον ξαναείδαµε αφού πήγε µετανάστης στην Αυστραλία»
Απρικίδης Νίκος: «Ο Γιάννης ο Κοκκινιάς ήταν παίδαρος εκείνη την εποχή, είχε πολλά σωµατικά προσόντα και µπορούσε να παίξει σε οποιαδήποτε θέση. Σέντερ µπακ, δεξί µπακ, επιθετικός παντού. Ενώ όπως ο “Τσέπολας” (Αντώνης Μαρκαντωνάκης) ήταν ο πνευµατικός πατέρας του Κοκκινιά κάτι αντίστοιχο για µένα ήταν στον Τάλω ο Στράτος ο Παπαδάκης»
ΤΑ ΦΙΛΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΚΑΙ ΟΙ… 29 ΜΠΑΝΑΝΕΣ ΣΤΟΝ ΝΕΣΤΟΡΙ∆Η!
Τον Ιούλιο του 1962 όπως σηµειώνει ο Νίκος Απρικίδης µία µικρή οµάδα από Ιωνία και Τάλω έδωσε φιλικά παιχνίδια µε την ΑΕΚ στα Χανιά. Με την βοήθεια του συναδέλφου Γιάννη Μπίλιου αφού οι τοπικές εφηµερίδες δεν αναφέρουν κάτι παρά µόνο την κάθοδο του ∆ικεφάλου βρήκαµε από την “Αθλητική Ηχώ” στοιχεία για τα δύο παιχνίδια.
Στο πρώτο που έληξε 1-1 η µικτή Χανίων έφθασε πολύ κοντά στη νίκη καθώς προηγήθηκε στο 40’ µε γκολ του Κιουσέντερλη για να ισοφαρίσει στο 85’ ο Σιµιγδαλάς έπειτα από σέντρα του Νεστορίδη. Από την µικτή στους διακριθέντες αναφέρονται οι Απρικίδης, Κουτσογιαννάκης και ∆ούπης.
Οι συνθέσεις από την “Α.Η.” (1 Ιουλίου 1962 µε υπογραφή Μιχ. Κελαϊδή):
Μικτή: Σαπουνάκης (Καβουκίδης), Γαλέος, Πολάκης, ∆ούπης, Στούπης, Γιουρµετάκης, Σταµπολίδης, Μυτιληνάκης, Κιουσεντερλής, Απρικίδης και Κουτσογιάννης.
ΑΕΚ: Βερνέζης, Σιδηρόπουλος, Στασινόπουλος, Σκαφίδας, Νταϊσπάγγος, Σιµιγδαλάς, Καραφέσκος, Αργυρόπουλος (Σεβαστόπουλος), Νεστορίδης, Ιµπραήµ, Ποµώνης.
*Στα αξιοσηµείωτα ότι οι φίλαθλοι των Χανίων που «επεφύλαξαν θερµότατην υποδοχήν εις τους παίκτας της ΑΕΚ» έκαναν και µία όχι συνηθισµένη προσφορά αφού «εις τον διεθνή Νεστορίδη προσφέρθη ένα µάτσο από 29 µπανάνες, όσα τα τέρµατα που επέτυχε εις το πρωτάθληµα ο Νεστορίδης και ανεδείχθη πρώτος σκόρερ»!
∆ύο µέρες µετά οι δύο οµάδες έδωσαν και νέο φιλικό αλλά εκεί η κυριαρχία του δικέφαλου ήταν εµφανής καθώς επικράτησε µε 7-0 και σκόρερ τους Ιµπραϊµ, Σιµιγδαλά, Νεστορίδη (από 2) και Καραφέσκο. ∆υστυχώς δεν υπάρχει η σύνθεση της µικτής παρά µόνο της ΑΕΚ που έχει λίγες αλλαγές σε σχέση µε το πρώτο παιχνίδι.
