Με ένα δύσκολο θέμα, την παιδική κακοποίηση, επανέρχεται συγγραφικά η Αργυρώ Μουντάκη, μέσα από το αλληγορικό βιβλίο “Πες το μόνο στη μαμά”, το οποίο παρουσιάζεται σήμερα Σάββατο στις 12 το μεσημέρι στο βιβλιοπωλείο “Koukoubook”. Με αφορμή την παρουσίαση, μιλήσαμε με την Χανιώτισσα συγγραφέα για τον ρόλο της επικοινωνίας μεταξύ γονέα – παιδιού, που σύμφωνα με την ίδια, είναι η λύση ώστε σε κάθε παγίδα ή κακή περίσταση το παιδί να τρέχει δίχως δεύτερη σκέψη στους γονείς του. Παράλληλα μιλήσαμε για το οφέλη της φιλαναγνωσίας, το μέλλον του βιβλίου και τα επόμενα συγγραφικά της σχέδια…
Ποια είναι η υπόθεση του νέου σας βιβλίου “Πες το μόνο στη μαμά”;
Είναι ένα βιβλίο αλληγορικό, γιατί ήθελα να μιλήσω για ένα πολύ δύσκολο θέμα, την παιδική κακοποίηση· τον άγνωστο που η επικοινωνία του με το παιδί φέρει κινδύνους. Όμως όλο αυτό το πραγματεύομαι πολύ κεκαλυμμένα, μέσα από μία αλληγορία. Ο Κωνσταντίνος προσπαθεί να κάνει μονόζυγο αλλά δεν τα καταφέρνει, πέφτει συνέχεια. Ένας άγνωστος που κάθεται στο παγκάκι του πάρκου του πιάνει την κουβέντα και του λέει έναν μαγικό-πονηρό τρόπο να το καταφέρει. Ο Κωνσταντίνος από τη λαχτάρα του να πετύχει τον στόχο του ακολουθεί τις οδηγίες αυτές και πράγματι καταφέρνει να κάνει μονόζυγο. Όμως… αυτόματα του εμφανίζεται ένα χαρακτηριστικό: κάθε φορά που κάνει μονόζυγο ακούγονται κουδούνια, κουδούνια που μόνο τα παιδιά ακούν.
Ο Κωνσταντίνος περιθωριοποιείται από μεγάλη ομάδα παιδιών γι’ αυτό το λόγο. Μέχρι που δύο παιδιά, η Ελεάννα και ο Γιώργος τον προσεγγίζουν, τον κάνουν φίλο τους και τον ενσωματώνουν με μεγάλη προσπάθεια και στην υπόλοιπη παρέα. Αυτά τα δύο παιδιά θα τον ωθήσουν να μιλήσει στη μαμά του, γιατί μέσα από μία άλλη εγκιβωτισμένη ιστορία μαθαίνουν ότι έτσι μπορεί να απαλλαχτεί από το πρόβλημά του.
Γιατί η μαμά έχει πάντα τη λύση, κι αν δεν την έχει μπορεί να τη βρει! Eπειτα με τη βοήθεια των φίλων του μαθαίνει ότι τα πιο καλά επιτεύγματα στη ζωή επιτυγχάνονται με κόπο, προσπάθεια, επιμονή και υπομονή.
Το βιβλίο ενθαρρύνει τα παιδιά να μιλάνε στους γονείς για ό,τι τους συμβαίνει. Ποιο ήταν το ερέθισμα που σας κινητοποίησε για να καταπιαστείτε με το συγκεκριμένο θέμα;
Το ερέθισμα ήταν οι ιστορίες που έχω ακούσει ή διαβάσει σε εφημερίδες ή βιβλία από ενήλικες που έχουν κακοποιηθεί στην παιδική τους ηλικία και παραδέχονται ότι δεν μπόρεσαν ποτέ να το πουν στους γονείς τους γιατί ντρέπονταν ή γιατί ο θύτης τους είχε τρομοκρατήσει ή απειλήσει, συχνά και απειλώντας ότι θα βλάψει τους γονείς του παιδιού.
Είναι συγκλονιστικές, αληθινές ιστορίες, που με έχουν αγγίξει. Και θεωρώ ότι η λύση είναι να υπάρχει μια στενή, δυνατή σχέση μεταξύ μητέρας παιδιού, γονέων παιδιού, ώστε σε κάθε παγίδα ή κακή περίσταση το παιδί να τρέχει δίχως δεύτερη σκέψη στους γονείς του. Αν οι γονείς έχουν στενή σχέση με το παιδί ίσως αντιληφθούν έγκαιρα το κακό που ελλοχεύει και ασκήσουν πρόληψη, ελέγξουν την κατάσταση και δώσουν λύση.
Oμως αυτό ισχύει και για πιο απλά πράγματα που μπορεί να «βασανίζουν» την ψυχή ενός παιδιού, τα οποία για τον γονιό έχουν απλή λύση.
Ποιες αξίες πραγματεύεται η ιστορία του βιβλίου;
Την ειλικρινή αγάπη μητέρας-παιδιού, όπως και την απόλυτη αφοσίωση της μητέρας στο παιδί, την αξία της φιλίας ανάμεσα στα παιδιά και την αλληλεγγύη, την αξία της προσπάθειας, του μόχθου, της επιμονής και της υπομονής αλλά και του fair play.
Είστε εκπαιδευτικός και μητέρα δύο αγοριών. Πόσο εύκολο είναι να μιλήσεις στους μεγάλους αλλά και στα παιδιά, για δύσκολα θέματα που ακόμη και σήμερα, αποτελούν ταμπού όπως π.χ. η σεξουαλική παρενόχληση;
Δεν το θεωρώ δύσκολο. Αντίθετα νομίζω ότι είναι εύκολο. Συνηθίζω να λέω τα πράγματα με το όνομά τους.
Υπάρχουν πλέον χάριν του διαδικτύου -το λιγότερο- (για να μην αναφερθώ και στην πληθώρα των σχετικών βιβλίων από έμπειρους και καταξιωμένους ψυχολόγους) πάμπολλα άρθρα, επιστημονικά αλλά και εκλαϊκευμένα, που μας δίνουν οδηγίες πώς να μιλήσουμε στα παιδιά μας γι’ αυτά τα θέματα.
Μιλάμε για όλα απλά και απαντάμε σε όλες τις ερωτήσεις των παιδιών μας. Εμείς πρέπει να το κάνουμε αυτό. Ούτε να το απαιτούμε από το σχολείο ή να το αφήνουμε στην τύχη, στους φίλους των παιδιών μας ή στην τυχαία ανακάλυψη από ταινίες, την τηλεόραση, το YouTube ή το διαδίκτυο, πράγματα δηλαδή που τα σύγχρονα παιδιά παίζουν στα δάχτυλά τους.
Γιατί αξίζει οι γονείς να διαβάζουν μαζί με το παιδί τους;
Πρώτα απ’ όλα για την επαφή με το παιδί, για το ψυχικό δέσιμο της κοινής διαδικασίας, έπειτα για να απαντούν σε πιθανές αναδυόμενες ερωτήσεις του παιδιού, και τέλος για να κάνουν συζήτηση μαζί, ενδεχομένως να εμβαθύνουν στο βιβλίο που διάβασαν μαζί. Ας μην ξεχνάμε όμως και το όφελος της καλλιέργειας της φιλαναγνωσίας με αυτόν τον τρόπο.
Πώς βλέπετε το μέλλον του βιβλίου και ποια τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Είμαι πάντα αισιόδοξη για το βιβλίο. Παρόλα αυτά δεν επαναπαύομαι, ενθαρρύνω σθεναρά τους γονείς να καλλιεργούν τη φιλαναγνωσία στα παιδιά τους ενόσω την καλλιεργούν και στον εαυτό τους.
Τα παιδιά αποτελούν τον καθρέφτη των γονέων. Συγγραφικά θα ήθελα να ασχοληθώ με πολλά, μένει μόνο να βρω τον χρόνο, την αυτοσυγκέντρωση και την πειθαρχία να το κάνω! Με λίγα λόγια, ελπίζω το σύμπαν να συνωμοτήσει!
