Στο Σινικό Τείχος – Με τα μεταξωτά και να φυσάει
Αυτές τις ημέρες ο Έλληνας πρωθυπουργός βρίσκεται στην Κίνα, ελπίζοντας να γυρίσει πίσω με αρκετές συμφωνίες στις βαλίτσες του. Τράπεζες, ακίνητα, έρευνα και καινοτομία, εξαγωγές, επενδύσεις, πολιτισμός, εκπαίδευση.
Τα πεδία που θα μπορούσαν να προκύψουν ειδήσεις είναι πολλά. Όπως και η ανάγκη της υγιούς επιχειρηματικότητας να ξαναβάλει εμπρός τις μηχανές της μεγάλη. Πιο μεγάλη από ποτέ.
Ωστόσο, παρακολουθώντας τη σωρεία των… μεταρρυθμίσεων που βιώνει η ελληνική οικονομία και η εργασία, στη χώρα μας, οι συνειρμοί δεν μπορούν να αποφευχθούν.
Η ιστορία θα δείξει εάν η Ελλάδα έχει… κινεζοποιηθεί αρκετά καθώς και το τι θα σημάνουν οι όποιες επενδύσεις στη χώρα μας.
Κάτι λένε για τα μεταξωτά εσώρουχα. Δεν ξέρω εάν ως λαός πληρούμε τις… αναγκαίες συνθήκες της παροιμίας.
Ομως σίγουρα, κανείς δεν αμφισβητεί την επιδεξιότητα του πολιτικού μας προσωπικού…
********
Ενας χρόνος από το «Οχι» – Να περιμένουμε άλλα 99;
Πέρυσι τέτοιον καιρό, το δημοψήφισμα έβγαζε τον κόσμο στους δρόμους. Οι πολλοί, σε μια πράξη απόγνωσης, άγνοιας ή οργής και σίγουρα περίσσιου θάρρους, αποφασίζαμε να δοκιμάσουμε τα όρια των λίγων. Και ισχυρών.
Και τα δοκιμάσαμε. Και λάβαμε τις απαντήσεις μας. Σαφείς και συμπυκνωμένες.
Για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 έχουν γραφτεί πολλά. Και θα γραφτούν ακόμα περισσότερα όσο ο καιρός περνάει και η… ανάγκη γίνεται Ιστορία.
Ετούτο το ορόσημο, αναμφίβολα, θα παραμείνει για πολλά χρόνια ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σημεία της σύγχρονης Ιστορίας. Ποιος κέρδισε; Ποιος έχασε; Τι θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Τα ερωτήματα είναι πολλά και οι απαντήσεις ποικίλες.
Πολλές φορές και ανάλογα με το πρόσωπο και τα συμφέροντα, που τις απαντάνε. Το σίγουρο όμως είναι πως πράγματι συνέβη. Πράγματι η λαϊκή βούληση κατεγράφη και ό,τι κι αν εκείνη διατύπωσε μέσα από αυτό το «Οχι», δεν εισακούστηκε.
Αυτό είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, και το μόνο κέρδος σήμερα. Ήταν η κλωστή που ξήλωσε τα ρούχα του βασιλιά. Που τον εξέθεσε και από τότε παραμένει γυμνός. Για πόσο;
********
Οικονομική ζούγκλα – Δυο κόσμοι
Το τελευταίο κανόνι της αγοράς, εκτός από τα οικονομικά θύματα είχε και έναν αυτόχειρα. Τον ίδιο τον άρχοντα της πετρελαϊκής εταιρείας που τις προηγούμενες ημέρες ανακοίνωσε τη χρεοκοπία της. Χαρακίρι. Μοιραία, οι συγκρίσεις βαίνουν προς δύο κατευθύνσεις.
Αφενός η εν λόγω εξέλιξη μετρά το μπόι της με την έτερη χρεοκοπία των ημερών, των σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλου, τους χειρισμούς των ιδιοκτητών, τον βίο και την πολιτεία τους καθώς και τις μεθοδεύσεις της χρεοκοπίας. Ιστορία εκ διαμέτρου αντίθετη.
Και αφετέρου, φέρνει στο μυαλό εκείνες τις χιλιάδες ανώνυμων θυμάτων της οικονομικής κρίσης, που επίσης έκαναν τα προηγούμενα χρόνια το απονενοημένο διάβημα. Άνθρωποι, που φτάνοντας στα όριά τους, από απόγνωση, ντροπή ή άλλες δύσκολες καταστάσεις, αποφάσισαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους.
Η ζωή δεν είναι ποτέ άσπρο ή μαύρο. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, κουβαλά επάνω του τον δικό του σταυρό. Και αυτό θα πρέπει να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας.
Ειδικά όταν την ίδια ώρα, παρακολουθούμε… άλλους να φορτώνουν τον σταυρό τους σε διάφορα επίδοξα θύματα, διατηρώντας για τον εαυτό τους, πάντα, μια πολυτελή έξοδο διαφυγής…
********
Τηλεθρήνος – Τήλε… κλάμα
Η διορία εξέπνευσε και οι φάκελοι των ενδιαφερόμενων για άδεια τηλεοπτικού καναλιού πανελλαδικού σήματος έφτασαν τους έντεκα. Συμμετοχή, αν μη τι άλλο, εντυπωσιακή.
Παρά τον ορυμαγδό πλήρως χαλκευμένων ειδήσεων από διάφορα… αντικειμενικά μέσα ενημέρωσης, η διαδικασία προχωράει χωρίς το παραμικρό εμπόδιο από την Κομισιόν.
Ας ελπίσουμε να φτάσει μέχρι τέλους, ακριβώς με την ίδια ετοιμότητα που έχει επιδείξει μέχρι και σήμερα. Να μπει επιτέλους μία τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο, με σεβασμό στη νομοθεσία, τη δεοντολογία και, φυσικά, στον δημόσιο έλεγχο.
Γιατί από την… αναρχία της «ελεύθερης αγοράς» χορτάσαμε, δεκαετίες τώρα…
********
#Ζε σουί Ιράκ – Τι, όχι;
Την ώρα που η Δύση απασχολείται με το Brexit και τα απόνερά του, το Ισλαμικό Κράτος συνεχίζει να σκορπά τον θάνατο. Βέβαια, το γεγονός πως αυτό δεν συμβαίνει στα μέρη μας, αλλά στην άλλη πλευρά του πλανήτη, ανακουφίζει πολλούς.
Την Κυριακή, ακόμα διακόσιες (τουλάχιστον) ψυχές έγιναν μάρτυρες των σύγχρονων θρησκευτικών πολέμων της ανθρωπότητας. Κι όμως, και πάλι τίποτα δεν θα αλλάξει.
Ο κόσμος συνεχίζει ανενόχλητος την πορεία του… στον τοίχο, μέχρις ότου διαπιστώσει πως τα τραύματά του δεν θα του επιτρέπουν ούτε να αναπνεύσει…
*λωτοφάγος
