Εμπρός μας βρίσκεται το τέρας και οι περισσότεροι ακόμη προσπαθούν να αποδεχθούν, τα κοινωνικό-πολιτικά δρώμενα των τελευταίων ημερών, ως μέρος ενός παραμυθιού, με εμάς ακροατές-θεατές. Η βδομάδα έφυγε. Μια εβδομάδα που είναι απαιτητό να γραφτεί στις σελίδες της ιστορίας μας. Τα όπλα και οι σφαίρες πλέον δεν κατακτούν.
Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας σε συνδυασμό με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης καθοδηγούν. Τι καθοδηγούν; Τις Σκέψεις, τις Αποφάσεις, τις Επιθυμίες, τις Αντιδράσεις και κυρίως τις ΙΔΕΕΣ. Γίναμε όλοι μάρτυρες γεγονότων που απλά ακούγαμε σε ιστορίες σε καφενεία, διαβάζαμε σε κάποιο βιβλίο όταν ανοίγαμε τυχαία, άντε και σε κάποιο ξεχασμένο βίντεο που εμφανίστηκε κατά τύχη στη κατηγορία “προτιμήσεις” στο διαδίκτυο. Η Ελλάδα μας γρατζουνίστηκε, από μάχες στα ακριτικά νησιά μας, που ευτυχώς δεν εξελίχθηκαν σε έναν νέο εμφύλιο, με Έλληνες να επιτίθενται με μίσος σε Έλληνες, με Έλληνες να αποκαλούν Τουρκό-σπόρους τους Έλληνες και με Έλληνες να προσπαθούν να επιβάλλουν την απόφαση τους με ωμή βία σε ανθρώπινα κορμιά. Ο προβληματισμός, πέρα από τις διαταγές που λαμβάνει ο επιτιθέμενος για άσκηση βίας αλλά και η απάντηση του αμυνόμενου σε αυτό, είναι ένας. Η επιλογή. Η επιλογή λοιπόν για το αν θα ακολουθήσει τη διαταγή ή όχι ο επιτιθέμενος και το πως θα απαντήσει ο αμυνόμενος, εξαρτάται από τον κάθε έναν ξεχωριστά. Όλοι χαρακτηριζόμαστε από τις επιλογές μας, και από αυτές εξαρτώνται τα γεγονότα γύρω μας.
Αλλά τα εβδομαδιαία γεγονότα δεν παύουν εδώ. Ο γείτονας μας δεν είναι αυτός που με χαρά, θα μας καλέσει σε ένα ηλιόλουστο Κυριακάτικο τραπέζι. Είναι αυτός που σε κάθε ευκαιρία, θα προκαλέσει με το οποιοδήποτε μέσο, θα παραβιάσει με χαρά τα νόμιμα σύνορα μας, θα επιδείξει με σθένος τη στρατιωτική του δύναμη, θα πετάξει στη θάλασσα, θα καθοδηγήσει από τη στεριά, κάθε μετανάστη και κάθε πρόσφυγα, δίνοντας του ψευδείς συνορό-πληροφορίες και φανατίζοντας τον, με την ιδέα της μεγάλης “ΚΑΛΗΣ” Τουρκίας που ζητά την βοήθεια της “ΑΥΤΑΡΧΙΚΗΣ” Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία αδικαιολογήτως δεν του την προσφέρει. Δίνει δηλαδή ληγμένη τροφή στο λαό παρουσιάζοντας την ως φρέσκια. Μιλάμε για θράσος ή για οργανωμένο σχέδιο;
Όλα ξεκινούν το 2019 με τις Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις να εισβάλουν στη Συρία, δίνοντας ως δικαιολογία των πράξεων τους, την αποφυγή δημιουργίας μιας ΠΙΘΑΝΗΣ αυτόνομης κουρδικής οντότητας στο Συριακό έδαφος, η οποία ΊΣΩΣ διασυνδεόταν με το κουρδικό στοιχείο που διαμένει στην τουρκική επικράτεια. Οι Τουρκικές δυνάμεις είχαν και έχουν ως σκοπό την εξουδετέρωση των Κούρδων Τρομοκρατών όπως τους χαρακτηρίζουν, άποψη που όμως δεν ενστερνίζεται, η επίσημη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Τουρκία λοιπόν σήμερα ζητά βοήθεια για τα Συριακά κύματα προσφύγων, τα οποία δεν δύναται να αντιμετωπίσει, ένα πρόβλημα που δημιούργησε η ίδια φυσικά, αποφασίζοντας να εισβάλλει στη Σύρια. Μιλάμε για Δράση-Αντίδραση. Ζήτα την βοήθεια, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εξ αρχής εναντιώθηκε στην στρατιωτική αυτή επιχείρηση. Η απάντηση ήταν και είναι προς το παρόν αρνητική και ο “καλός” μας γείτονας αντιδρώντας σε αυτό, αποφάσισε να “ανοίξει” τα σύνορα του, έτσι ώστε να πράξει αυτό που γνωρίζει πολύ καλά. ΝΑ ΕΚΒΙΑΣΕΙ. Τα γεγονότα δεν θα σταματήσουν εδώ. Ο γείτονας μας αποφάσισε να παραβιάσει κάθε κανόνα Διεθνούς Δικαίου, όπως και χρόνια πράττει, και επίσημη απάντηση ακόμη δεν έχει δοθεί. Παρακολουθούμε ως απλοί θεατές την Τουρκία να πραγματοποιεί την επεκτατική πολιτική της, εκμεταλλευόμενη τη στάση και την καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ξέρει πολύ καλά (όπως και αποδεικνύεται), θα είναι στάση διαπραγματεύσεων και μόνο. Η λέξη “κύρωση” και η έμπρακτη μορφή της, δυστυχώς έχει ξεχαστεί από τη ημερήσια “agenda” και η Τουρκία και η κάθε Τουρκία το γνωρίζει πολύ καλά αυτό.
