Η γη ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος στη γη ή μήπως ως ενιαίο σύνολο ανήκουμε αλλού; Είναι κατάλληλη στιγμή και εποχή να θυμηθούμε το γράμμα του αρχηγού των Ινδιάνων του Σηάτλ από το 1800 μ.Χ. Καθένας μας ας κάνει τις όποιες συγκρίσεις με το σήμερα, αν υπάρχουν. Τότε, λοιπόν, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. ειδοποίησε τους Ινδιάνους ότι θέλει να αγοράσει τη γη τους. Και η απορία του αρχηγού των Ινδιάνων ήταν: πώς μπορούν να αγοράσουν ή να πουλήσουμε τον ουρανό ή τη γη; Αφού ο αέρας, το νερό, κάθε αμμουδιά, κάθε λιβάδι, κάθε έντομο, όλα είναι ιερά. «Είμαστε μέρος αυτής της γης κι αυτή είναι δικό μας μέρος. Τ’ αρωματισμένα λουλούδια είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, ο μεγάλος αετός, είναι αδελφός μας. Οι βράχοι, οι χυμοί στο λιβάδι, η ζεστασιά από το σώμα του ανθρώπου, είναι το αίμα των προγόνων μας». Πώς θα πουληθεί, λοιπόν, η γη μας, όταν ο ίδιος άνεμος αυτής της γης έδωσε την πρώτη ανάσα του παππού μου, αλλά και τη δική μου. Ό,τι επηρεάζει λοιπόν τη γη μας, επηρεάζει και όλα τα παιδιά μας. Η γη ανήκει στον άνθρωπο ή ο άνθρωπος ανήκει στη γη; Καλό είναι κατ’ αρχάς να φροντίζουμε τη γη και ευρύτερα τη φύση, διότι αν τη βλάψουμε, κάποια στιγμή θα μας το ανταποδώσει. Αν χαθούν τα δάση, οι παραλίες, τα ποτάμια, θα απομείνει τίποτε από το πνεύμα του λαού; Και σε ότι αφορά τον λαό: Είμαστε όλοι αδέλφια; Κι αν είμαστε, τι στο καλό οικογένεια είμαστε (σαν συμπατριώτες, σαν Ευρωπαίοι, σαν κάτοικοι του πλανήτη) με τόσους σκοτωμούς και τόσες έχθρες; Γιατί θέλουμε να εξοντώσουμε τον αδελφό μας και να του πάρουμε την περιουσία, που έτσι κι αλλιώς δεν μας ανήκει; Θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι σ’ αυτή τη ζωή και σ’ αυτόν τον πλανήτη. Πώς όμως θα το κατορθώσουμε, όταν «θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» αντί να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε κι εμείς κατσίκα; Δηλώνουμε Χριστιανοί, αλλά στο «αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν» προσθέσαμε το «μόνον αν έχεις συμφέρον κι αν ο άλλος σου κάνει τα χατίρια». Αν καλύπτει δηλαδή τα «θέλω» μας. Αλληλεπιδρούμε ο ένας στον άλλον, επηρεάζουμε τη φύση γενικώς και μας επηρεάζει και αυτή. Πόσο όμως το αντιλαμβανόμαστε και κατά πόσο προσέχουμε την αλληλοεπίδραση αυτή. Τη χώρα μας, τον χώρο που ζούμε, εργαζόμαστε, αναπνέουμε, αισθανόμαστε, πρέπει να τον προσέχουμε, να τον νιώθουμε δικό μας, να είναι δικός μας. Σε νοικιασμένο χώρο πάντα είμαστε προσωρινοί, ενώ στον δικό μας χώρο, στη δική μας πατρίδα, αισθανόμαστε οικεία, άνετα, χαλαρά, ελεύθερα. Η γη μας, η θάλασσά μας, τα δάση μας, τα λουλούδια μας, ο αέρας μας, η ενέργεια γενικά που ρέει σ’ όλους αυτούς «τους δικούς μας» χώρους, είναι δική μας, μας επηρεάζει και την επηρεάζουμε. Μας γέννησε, τη γεννήσαμε, μας διαμορφώνει και την επηρεάζουμε. Κανείς δεν έχει δικαίωμα, λοιπόν, όμως λέει και ο αρχηγός Ινδιάνος το 1800, κανείς δεν μπορεί να πάρει το περιβάλλον μας. Είναι δικό μας, μας ανήκει και του ανήκουμε. Δεν είναι λοιπόν δυνατό να το παραχωρήσουμε, όπως και οι Ινδιάνοι, σε κανέναν και για κανέναν λόγο. Δεν είναι ιδιοκτησία μας, αλλά έχουμε την αλληλέγγυα χρήση του κι έχει τις δικές μας ενεργειακές παρεμβάσεις. Άλλωστε η ελευθερία είναι συμπαντικός νόμος και θεσμός, και ούτε θα πρέπει να παραχωρείτε, αλλά ούτε και να δεσμεύεται, με κανέναν τρόπο, και κυρίως με κανέναν εκβιασμό. Ας γίνει αυτό καλά κατανοητό, πρώτα σε μας, και τότε θα γίνει και στον κάθε επίδοξο καταπατητή της πατρίδας μας, αλλά και της κάθε πατρίδας, κάθε ελεύθερου ανθρώπου.
Γράμμα Ινδιάνου
