Διαφορετικό και το φετινό καλοκαίρι. Οχι σαν εκείνα τα ανέμελα, χωρίς μάσκες και πανδημίες. Τότε που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε τι θα ερχόταν. Φέτος, μπορεί οι περιορισμοί να είναι λιγότεροι, όμως ο κορωνοϊός έχει γίνει ένα με την καθημερινότητα.
Πώς, όμως, προσεγγίζουν το καλοκαίρι Χανιώτες φωτογράφοι;
Τη δική τους ματιά σε αυτό το διαφορετικό καλοκαίρι παρουσιάζουν μέσα από τις “Διαδρομές”, με φωτογραφία και κείμενο, η Ειρήνη Καλαϊτζάκη, η Ελευθερία Τζεϊράνη, η Μάγκι Τσίγκου, ο Μιχάλης Καλαϊτζάκης και ο Γιώργος Αναστασάκης.
Η ομορφιά ανθίζει ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες
Καλοκαίρι 2021. Ένα καλοκαίρι ακόμα στη σκιά της πανδημίας. Με το αποτύπωμα της καραντίνας πολύ πιο έντονο στον καθένα, η ιδέα ενός ξένοιαστου καλοκαιριού φαντάζει πιο προκλητική από ποτέ. Είναι όμως εφικτή;
Με τα συναισθήματα του θυμού, της μοναξιάς, της πίεσης, της θλίψης να υπερισχύουν στους περισσότερους από εμάς, το φετινό καλοκαίρι ήρθε και προσπαθεί με την ανάλαφρη διάθεση που το χαρακτηρίζει να καταπολεμήσει, να αποδυναμώσει όλα αυτά τα συναισθήματα.
Η ανάγκη να απολαύσουμε αυτό το καλοκαίρι έγινε ξαφνικά ζωτικής σημασίας, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη να απολαύσουμε την ίδια τη ζωή, το γέλιο, την επαφή, το άγγιγμα, το μοίρασμα… Είναι τα αντίδοτα στον φόβο που τόσο καιρό έχει φωλιάσει μέσα μας. Να ζήσουμε στο έπακρο όλα όσα έχουμε στερηθεί και χάσει, καλύπτοντας τον χαμένο χρόνο, με όμορφες και ποιοτικές στιγμές δίπλα στους αγαπημένους μας. Οι μάσκες προσώπου να αντικατασταθούν με χαμόγελα, καλύπτοντας όλα όσα στερηθήκαμε.
Μπορεί αυτό το καλοκαίρι να είναι διαφορετικό, μπορεί εμείς να είμαστε διαφορετικοί με την απειλή και τον φόβο του ιού να πλανιέται γύρω μας, αλλά δεν είναι διαφορετική η ανάγκη που έχουμε για τη ζωή.
Γιατί η ζωή δεν περιμένει ούτε καταλαβαίνει από ιούς και πανδημίες. Προχωράει και αντιστέκεται πάντα με τον δικό της τρόπο. Μ’ ένα χαμόγελο, ένα άγγιγμα, ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα, μία όμορφη ανατολή. Μία σφιχτή αγκαλιά που μέσα της θα νιώσεις ασφαλής, ένας έρωτας που θα σε κάνει ατρόμητο..
Η ιστορία έχει αποδείξει πως πάρα τις δύσκολες στιγμές η ζωή είναι όμορφη και αξίζει να συνεχιστεί, και πάντα θα βρει τον τρόπο να επιβληθεί, να κυριαρχήσει. Γιατί είναι το αντίδοτο στον φόβο του θανάτου και θα είναι πάντα πιο δυνατή από οποιαδήποτε πανδημία.
Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί το καλοκαίρι του ‘21 στο Λουτρό, στη χώρα Σφακιών. Ενα από τα ωραιότερα γραφικά ψαροχώρια της Κρήτης και όχι μόνο.
Ελευθερία Τζεϊράνη
Κορωνοϊός… οι δρόμοι που αφηγούνται τον εφιάλτη
Ομιλούντες οι δρόμοι στις γειτονιές του χωριού.
Στρωμένοι στα μπροσπόδια σου, ξεκινούν τη δική τους μοναδική ξενάγηση.
Για τους τοίχους που τους κρατούν συντροφιά αιώνες αιώνων.
Για τις πέτρες που λοξοδρόμησαν από τα χέρια των μαστόρων και έγιναν οικόσημα στα σπίτια των αρχόντων.
Για τα σιδερόφραχτα παράθυρα που πάσχιζαν να συγκρατήσουν τον έρωτα των κοριτσιών.
Για το κοντομίρι που σφάλιζε την αυλόπορτα και το ρόπτρο που ευγενικά καλούσε τον νοικοκύρη.
Για το πλουμιστό φουρούσι που κένταγε τον τοίχο, πριν ξεκινήσουν οι κουβέντες του μπαλκονιού.
Για τον μπαξέ που στόλιζε το αυλιδάκι και ήταν η πρεπιά του σπιτιού.
Και για τόσα άλλα που το μικρό χωριουδάκι λαχταρούσε αυτό το καλοκαίρι να σιγοψιθυρίσει στους επισκέπτες του.
Στους ανθρώπους που κατά δεκάδες περνοδιάβαιναν τα σοκάκια του καθημερινά, δίνοντάς του πνοή τα τελευταία χρόνια.
Ομως οι καιροί αλλαξοπίστησαν και οι αρρώστια βρήκε την ευκαιρία να τρυπώσει στο κατοικυριό των ανθρώπων. Ερήμωσαν οι δρόμοι και κρύφτηκε η ζωή στα υπόγεια των σπιτιών. Φόρεσαν οι άνθρωποι προσωπεία και η αγάπη ένιωσε στο πετσί της τη μοναξιά. Ακόμα και το πλακόστρωτο χορτάριασε και το μονοπάτι των τυφλών σκονίστηκε από την εγκατάλειψη.
Μάζεψα με όλη τη δύναμή μου το φως από γύρω μου και προσπάθησα να το σκορπίσω στο στενό. Περπάτησα και εγώ πλάι στην παλιά φάμπρικα. Το χρώμα παρέμεινε όμως γκρίζο. Η ζωή μαράζωσε και τα χελιδόνια έχτισαν αλλού φωλιές.
Πορεύτηκα κόντρα στις απαγορεύσεις.
Αποτύπωσα με τον φακό μου την τραυματισμένη ελπίδα.
Το καλοκαίρι που ο κορωνοϊός, από αφήγηση έγινε εφιάλτης.
(φωτ. Μαργαρίτες Ρεθύμνου)
Ειρήνη Καλαϊτζάκη
Μαθαίνοντας να εκτιμάς τα ουσιώδη
Ζώντας το δεύτερο καλοκαίρι εν καιρώ πανδημίας… Σίγουρα πιο συνειδητοποιημένοι άλλα ακόμα με δυσκολία προσαρμογής στο άγνωστο. Ένα άγνωστο που επιφέρει απαισιοδοξία στο αν επανέλθεις ξανά στην καθημερινότητα σου. Δοκιμάζοντας μέρα με την μέρα τις ανθρώπινες σχέσεις καθώς και την ψυχική υγεία του καθενός ατόμου δημιουργώντας ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το μέλλον του.
Ως απόρροια να κλείνεται στον εαυτό του ζώντας μέσα σε μια γυάλα των πρέπει και των μη, κινούμενος μέσα σε ένα λαβύρινθο χωρίς να γνωρίζει εάν θα βγει ποτέ από αυτό το αδιέξοδο που έχει μπει, βγάζοντας τον από αυτή την αόρατη απειλή που εισχωρεί μέρα με την μέρα στην ζωή του , αποκόβοντας τον από την ζωή που ζούσε πριν τον ιό .
Το φετινό καλοκαίρι σου αφήνει μια πικρία αλλά και σύγχρονος σου ξυπνά και μια γλυκεία νοσταλγία για τα καλοκαίρια που έζησες προ covid. Αυτά τα δυο χρόνια όμως, σου δίδαξαν το πώς να εκτιμάς τα άπλα καθημερινά πράγματα, που λόγο φόρτου εργασίας ή άλλων εξωτερικών παραγόντων δεν σε άφηναν να αντιληφθείς την σπουδαιότητα τους.
Για παράδειγμα ,σου έμαθε την αξία μιας αγκαλιάς ,την επικοινωνία με τα δικά σου άτομα ή ακόμα και ενός απογευματινού περιπάτου δίπλα στη θάλασσα, πράγματα τα όποια έχεις περισσότερο ανάγκη τώρα όσο ποτέ για να μπορείς αντέξεις καθώς και να επιβιώσεις στην νέα πραγματικότητα που εξελίσσεται ραγδαία μπροστά στα ιδία σου τα ματιά. Μπορείς να παραδεχτείς ότι όλη αυτή η κατάσταση σου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίζεις περισσότερο τον εαυτό σου, να μάθεις πράγματα για εκείνον που ίσως να μην γνώριζες ή ακόμη και να τον εξελίξεις και να του μάθεις νέες γνώσεις.
Καταληκτικά, η υπάρχουσα κατάσταση θα έρθει κάποια στιγμή στη περάτωση της και τα καλοκαίρια που ζούσες παλιότερα ίσως επιστρέψουν. Θυμήσου όμως ότι δεν είσαι το ίδιο άτομο από την αρχή της πανδημίας, αλλά είσαι πιο δυνατό και πιο σοφό στο να κρίνεις και να αντιμετωπίσεις ,οτιδήποτε βρεθεί στο διάβα σου.
Μάγκι Τσίγκου
Οχι οποιοδήποτε καλοκαίρι
Καλοκαίρι 2021 Χανιά, όχι οποιοδήποτε καλοκαίρι: Covid-19, μάσκα (όχι αυτή που βλέπεις το βυθό), γάντια, (όχι αυτά που μαζεύεις αχινούς), εμβολιασμένοι (όχι εμβόλιο για ταξίδι στους τροπικούς)… πως θα φαινόταν αν συνέχιζα στο ίδιο τέμπο; ΚΛΑΣΙΚOΣ…
Πάμε λοιπόν,
Οι πιεστικοί κλοιοί ανέκαθεν δημιουργούσαν τάσεις φυγής. Ο 20ος αιώνας με τη δημιουργία/ εδραίωση της αστικής τάξης – κοινωνίας κατασκεύασε τον τουρίστα της εποχής. Ο 21ος αιώνας εδραιώνοντας την τραπεζοκρατία κατασκευάζει την τάξη του νεόπτωχου και γεννά, από τη μία, τον πολλά υποσχόμενο ιντερνετικά απασχολούμενο εργάτη και δημιουργεί, από την άλλη, μια νέα ανισότητα, την υγειονομική.
Ή τουριστική βιομηχανία, το κατεξοχήν προϊόν, όχι μόνο της πόλης που ζω αλλά και όλης της χώρας μου, με ποια νέα βιομηχανία θα αντικατασταθεί; Μια πρόβλεψη απαιτεί καλή διερεύνηση του νέου αποστειρωμένου ονείρου που ακόμα δεν διαφαίνεται και δεν θα εμφανιστεί όσο σκεφτόμαστε κυκλικά ερμηνεύοντας τα πάντα με το υπάρχον σύστημα και βλέποντας μέχρι τη μύτη μας ή μέχρι την ΤV μας.
Ζέστη, πολύ ζέστη, ωχ αδελφέ άσε τις φιλοσοφίες για αργότερα ή καλύτερα άσε το βορά με το κρύο του να σκεφτεί και για μένα…
Μιχάλης Καλαιτζάκης
«Να χωρέσει τα πολλά»
Τα καλοκαίρια συνήθως περνάνε γρήγορα αφήνοντάς μας ανικανοποίητους από τις μικρές δόσεις ηλιόλουστης ανάπαυλας, αποδράσεων και συναντήσεων. Το καλοκαίρι ποτέ δε φτάνει, το αποζητάμε το πολύβουο αυτό τζιτζίκι, ψάχνουμε ξανά τους φίλους μας να σουλατσάρουμε από δω κι από κει, να χορέψουμε, να φάμε τα σάλια μας που λέει ο λόγος…
….όχι φέτος. Τα σωματικά υγρά είναι μίασμα και μην τυχόν κατά λάθος ήπιαμε από το ίδιο ποτήρι. Φέτος υπάρχει ένας διχασμός και μια αμφιθυμία. Να πας προς τους ανθρώπους; Να τους αποφύγεις; Θέλεις να πας, δεν μπορείς, αλλά όταν είσαι κοντά τους τους αποστρέφεσαι γιατί συνειδητοποιείς ότι αυτό το πλησίασμα έγινε με υπερβολή. Είναι ένα καλοκαίρι των άκρων, ή μόνος ή χιλιάδες, ή πεθαίνεις απ’ την ασθένεια ή σκοτώνεις την οικονομία, απ’τη μια οι ασυνείδητοι, απ’ την άλλη οι φοβισμένοι, στη μέση το άγνωστο, σε τραβάνε από παντού.
Έτσι τραβήχτηκε και το φετινό καλοκαίρι, μεγάλωσε, ξεχείλωσε για να τα χωρέσει τα πολλά.
Γιώργος Αναστασάκης
Παρασκευάς Περάκης και Ελένη Φουντουλάκη σχολιάζουν την επικαιρότητα και μπαίνουν… onLine με τον Ολυμπιονίκη με την Εθνική ομάδα πόλο Δημήτρη Σκουμπάκη και τον εικαστικό Γιάννη Μαρκαντωνάκη
