Με την ευκαιρία του θέματος για τη δεντροφύτευση στα Λευκά Ορη, που ήταν επιθυμία του αείμνηστου Κων/νου Μητσοτάκη, είναι σίγουρο ότι η μεγαλύτερη προσπάθεια, ίσως και δαπάνη, αφορά την προστασία των δεντρών.
Το δέντρο είναι όπως το παιδί. Η γέννα του είναι πιο εύκολη από την σωστή ανάπτυξή του. Οσοι θυμούνται τη μετά τη μεγάλη φωτιά στον Αποκόρωνα δεντροφύτευση με συμμετοχή σχολείων, εθελοντών κ.λπ. και απαραίτητα με τις κάμερες τηλεοπτικών σταθμών παρούσες, ίσως γνωρίζουν ότι από τα χιλιάδες δέντρα δεν νομίζω να μεγάλωσε ούτε ένα. Ξεράθηκαν λόγω μη ποτίσματος στην αρχή ή τα έφαγαν τα ζώα.
Και η περίφραξη δεν είναι σίγουρη. Φιλοπρόοδοι ορεινοί από Πεμόνια φύτεψαν σε περιφραγμένο χώρο στο Αγιο Πνεύμα στις Χώσες, νομίζω μηλιές κ.λπ. Με αδικαιολόγητη βαρβαρότητα κάποιος άνοιξε την πόρτα και τα έφαγαν τα ζώα.
Με την ευκαιρία παρουσίαζω και πάλι λίγα από τα δέντρα, ιδίως πλατάνια, μνημεία της φύσεως που υπάρχουν στα Λευκά Ορη. Πέρα από τα κυπαρίσσια, με τους τεράστιους σαν βράχο κορμούς στον Θυμολακα, στο Νιάτο και στο κατά το μουσείο φυσικής ιστορίας, αρχαιότερο δάσος κυπάρισσου της Ευρώπης στα ορεινά της Ανώπολης. Τα πλατάνια που απεικονίζονται είχα προτείνει πριν πολλά χρόνια να ανακηρυχθούν προστευόμενα μνημεία αλλά δεν έγινε τίποτα και δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ακόμη σήμερα. Δύο χιλιόμετρα ορεινού δρόμου στις πηγές στις Αλιακες θεώρατα πλατάνια από τα οποία το ένα, αν και είχε ξεραθεί, πριν λίγα χρόνια ξαναέβγαλε βλαστούς. Η θαυμάσια αυτή τοποθεσία, με λίγο πιο ψηλά το στρατηγείο του Ελ. Βενιζέλου, κάποτε πρέπει να αναδειχθεί. Μετά τις Αλλιακες σε άλλα δυο χιλ. προς Κακοπέρατο, ο πρώτος χωματόδρομος δεξιά, οδηγεί στην τοποθεσία Κισσόνερο όπου και τρία τεράστια πλατάνια.
Στο μεγαλύτερο άναβαν στην κουφάλα του φωτιά οι βόσκοι και μπορείς να ανέβεις εσωτερικά ψηλά ώσαν σε μιναρέ.
Και τελειώνοντας υπενθυμίζω το γνωστό από χρόνια: Αν δεν τακτοποηθεί το θέμα της υπερβόσκησης, δεν θα αναπτυχθεί η χλωρίδα της Μαδάρας.
Μυστήρια στον Ομαλό
Mέσα του έτους 2015 η Εσμεράλδα και η Εμμανουέλα, δύο Ελβετίδες φοιτήτριες, που είχαν και διαμονή στη Θεσσαλονίκη, έφθασαν στον γράφοντα για να έχουν πληροφορίες για την Αμπελίτσια αφού η μεταπτυχιακή εργασία τους αφορούσε αυτό το μοναδικό ενδημικό δέντρο της Κρήτης. Φυσικά εγώ δεν έχω τις σχετικές γνώσεις, και πέρα από λίγα, το Δασαρχείο πρόθυμα τις εξυπηρέτησε και ο φίλος Κανάκης Γερωνυμάκης που τις παρέπεμψα. Από την έρευνά τους όμως στην περιοχή Ομαλού Χανίων όπου το θαυμαστό δάσος Αμπελίτσιας στον Ξεροπόταμο (Ντούναβη κατά τους ντόπιους) και σε κοντινά σημεία αντιλήφθηκαν και φωτογράφησαν κάποια περίεργα σκαλίσματα σε κορμούς δέντρων που ποτέ εγώ στις εκεί αμέτρητες επισκέψεις μου δεν είχα αντιληφθεί και χρειάζονται κάποια εξήγηση αφού αποτελούν μυστήριο για ποιο λόγο σκαλίστηκαν.
Στο πάνω από το Ξυλόσκαλο μιτάτο Κουτσοπέτρου, μα και στη περιοχή Σεληνιώτικου Γύρου, σκαλισμένοι, με αφαίρεση φλούδας ιδιόρυθμοι Σταυροί με μεγάλη βάση. Στο Μαχί αλλού είδους σταυρός και στον Ξεροπόταμο κύκλος με ακτίνες.
Οποιοι της περιοχής μελετήσουν τις καταχωρούμενες φωτογραφίες ας πληροφορήσουν αν γνωρίζουν παλαιό σχετικό έθιμο ή ό,τι άλλο. Δεν νομίζω τα σκαλίσματα στον Ξεροπόταμο να οδηγούν σε… θησαυρό κρυμμένο, όσο για την χρονολόγηση των σκαλισμάτων ίσως επιστήμονες γεωπόνοι μπορούν, να καθορίσουν κατά προσέγγιση.
