» Ρόζα Μοτάκη – Κονταδάκη: 50 χρόνια ψηλά στις επάλξεις
Ήμουνα γύρω στα 11, μαθήτρια της 6ης τάξης του Δημοτικού όταν την πρωτογνώρισα. Hτανε σε πιο μικρή τάξη από εμένα, ούτε θυμάμαι να κάναμε πολύ παρέα, αλλά για κάποιο λόγο δεν με εξέπληξε που με κάλεσε στα γενέθλιά της. Προφανώς είχε ξεκινήσει από τότε η αμοιβαία εκτίμηση και συμπάθεια μεταξύ μας, που νίκησε το χρόνο κι εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα, μισό αιώνα μετά. Η Ρόζα ζούσε τότε στην Ελευθερίου Βενιζέλου, με πήγαν οι γονείς μου σπίτι της, πέρασα θαυμάσια, αλλά αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι η στιγμή εκείνη, η μεγαλειώδης, που την έβαλε ο μπαμπάς της -Γυμνασιάρχης και γνωστός λογοτέχνης της εποχής- να μας απαγγείλει κάτι… Θαρραλέο το πρόσωπο, δυνατή, σταθερή η φωνή, καλά χρωματισμένη, ωραία τα λόγια… Με άφησαν κατάπληκτη! Και πάνω απ’ όλα το συναίσθημα που δονούσε το είναι της!
Από τότε, η γνωστή μας δικηγόρος κι άνθρωπος του πολιτισμού, η προικισμένη Ρόζα Μοτάκη-Κονταδάκη, δεν έπαψε ν’ απαγγέλει, να παρουσιάζει στο κοινό το έργο άλλων δημιουργών -αμέτρητων στα χρόνια της προσφοράς της στα κοινά- να συμμετέχει σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, ν’ ανταποκρίνεται σε κάθε κάλεσμα, αλλά και να γράφει. Εξαιρετικά τα γραπτά της! Έχουμε την τύχη ν’ ακούσουμε πολλές της ομιλίες, το τελευταίο καιρό μάλιστα συχνά-πυκνά να φτάνουν στην οθόνη μας αναρτήσεις της με άρτιο λογοτεχνικό περιεχόμενο.
Εκλεγμένη δυο φορές ως μέλος του Δ. Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου. Έχει τιμηθεί και από την Αντιπεριφέρεια για το συνολικό της έργο. Ωστόσο εμείς οι δημιουργοί πολλά της χρωστάμε. Και βεβαίως και ο Δικηγορικός Σύλλογος, του οποίου τον Πολιτιστικό Τομέα, χρόνια τώρα υπηρετεί με προσήλωση, φέρνοντας πιο κοντά στον πολίτη τον σοβαρό δικαστικό ή δικηγόρο. Φανερώνοντας επίσης, μια άλλη όψη του, αυτή του καλλιτέχνη και του ευαίσθητου δημιουργού. Βοηθούμενη από καλούς συναδέλφους του Τομέα προσέφερε, σε διάφορες χρονικές στιγμές, στο κοινό των Χανίων μπόλικες ποιοτικές εκδηλώσεις. Μια ορκισμένη εθελόντρια στην προώθηση της Μουσικής, της Τέχνης και των Γραμμάτων -του κάθε ταλαντούχου ξεχωριστά- είναι τελικά η Ρόζα. Ανεκτίμητη παρουσία στα πολιτιστικά της πόλης μας! Ποτέ της δεν μέτρησε τον χρόνο που διέθεσε για τα κοινά, τον πρόσθετο κόπο που επιβάρυνε την καθημερινότητά της -μιας και είναι ακόμα μαχόμενη δικηγόρος- τη μεγάλη ευθύνη της στην διοργάνωση εκδηλώσεων.
Μόλις πρόσφατα είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε την τελευταία, συγκινητική εκδήλωση για την εθνική μας επετείου της 28ης Οκτωβρίου, με τίτλο «Το ηρωικό συναίσθημα σε fa μείζονα». Ταξιδεύσαμε εκεί όπου για πάντα θα κείτεται ο «χαμένος Ανθυπολοχαγός της Αλβανίας» του Ελύτη, «Μ’ ένα σταματημένο αγέρα στα ήσυχα μαλλιά/ μ’ ένα κλαδάκι λησμονιάς στο αριστερό του αφτί…», περιμένοντας πολλές γενιές ακόμα να τον γνωρίσουν και να σκύψουν ευλαβικά μπρος στο μεγαλείο της θυσίας του. «…Και σεις τώρα φίλοι μας θα μεταμορφωθείτε από όλους εμάς σε ταξιδιάρικα πουλιά.», είπε τελειώνοντας την ομιλία της η Ρόζα. «Φτερουγίστε στους μακρινούς ορίζοντες. Σε τόπους μακρινούς σύρετε τους στοχασμούς μας. Τους κρυφούς μας στοχασμούς! Μαζί σας στης λιμνοθάλασσας τα φύκια τ’ αλμυρά, στις ακρογιαλιές, στα πελάγη, στις κρήνες τις βουβές, στα λιγνά κλαριά, σε κάμπους και σε δάση…» Και να ‘μαστε στη συνέχεια να ταξιδεύουμε σε φευγάτες, μορφές αγαπημένες: «Κι ας καλέσομε τα πρόσωπα, ας δρασκελίσομε το κατώφλι, ας σταθούμε στις θύμησες…Ας φωνάξομε τα πρόσωπα που αγαπούμε που έχουν φύγει, πρόσωπα που αγαπούμε κι είναι κοντά μας -και εμείς δεν τα βλέπομε- πρόσωπα που είναι κοντά μας και…δεν μας βλέπουν!…» Νοερό ταξίδι λοιπόν, για να φτάσουμε κάποια στιγμή στην αρχή και το τέλος των πάντων: «….Στους έρωτες τους πιο ωραίους…» μας λέει η Ρόζα, «αυτούς που δεν ζήσαμε στο στοιχείο του απείρου για την ωραία Ελένη και τον Πάρη, να ανοίξομε τη στιγμή για να πάρει διάρκεια. Κι εκεί ας καρφώσομε ένα τριαντάφυλλο, ένα βαθύ τριαντάφυλλο, να το καρφώσομε σαν κάλεσμα εγκάρδιο της ατίθασης καρδίας μπορεί, αλλά της ακριβής πανάκριβης καρδίας μας, και μετά να περάσομε εκεί όπου ο ήλιος είναι καταμεσής του πελάγους. Κι εκεί ποιος θα αναμετρηθεί από τον βαθύ κι ακαταμέτρητο έρωτα ελευθερίας, που είναι υπέρβαση θανάτου και βεβαίως το ακατάπαυστο αιώνιο σημάδι ζωής ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ;»
Γερή και δυνατή να είσαι Ρόζα να συνεχίσεις το καλό το έργο!
(Στη δραματοποιημένη παρουσίαση του γνωστού ποιήματος του Ελύτη της προαναφερθείσας εκδήλωσης, στο Πνευματικό Κέντρο την 20ης Οκτωβρίου 2019, έλαβαν μέρος: Στο ακορντεόν η Μπέλλα Λιονάκη, στο πιάνο ο Δημήτρης Ντουμπογιάννης, συμμετείχε η χορωδία «Μουσικοί Ορίζοντες», απήγγειλαν οι δικηγόροι Γιώργος Βεργάκη, η Ευαγγελία Νικάκη, και ο Βασίλης Γκούτσης τ. εκφωνητής ΕΡΑ Χανιών. Η Ζαχαρένια Σημανδηράκη, ειδική συνεργάτις των Γεν. Αρχείων του Κράτους, επιμελήθηκε τις διαφάνειες.)
