Αλληλεγγύη και αγάπη

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ
Μέσα σε κάθε κακό κρύβεται και κάτι καλό. Ζούμε εποχή αλλαγών και μάλιστα τέτοιων που μας βγάζουν από τα κεκτημένα και τις ασφαλείς σταθερές μας καταστάσεις. Κάθε μέρα αναγκαζόμαστε, για διάφορους λόγους και με ποικίλους τρόπους, να ξεχνάμε, να χάνουμε κάθε τι χθεσινό. Καταστάσεις που άλλους πιέζουν ασφυκτικά, άλλους τους ξενερώνουν και άλλους απλά τους προβληματίζουν.
Κι όμως μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές υπάρχουν και ανθρώπινα στοιχεία καλά που πολλοί είχαμε ξεχάσει. Διαπιστώσαμε, με τις πρώτες κιόλας δυσκολίες, να αναγεννάται η σκέψη για βοήθεια του διπλανού μας, η αλληλεγγύη. Ενδιαφερθήκαμε γι’ αυτόν ή γι’ αυτούς που μέχρι χθες δεν τους λέγαμε ούτε καλημέρα.
Αναζωπυρώθηκε η αλληλεγγύη μέσα σε ανθρώπους, ένδειξη ότι υπάρχει αγάπη ακόμη μέσα μας. Υπάρχει η θεϊκή φωτιά στην καρδιά μας, που την είχαμε πολλοί ξεχάσει, τοποθετώντας πάνω της τα θέλω μας και τον εγωισμό μας. Χρειαζόμασταν ίσως μια αλλαγή κατάστασης για να ξαναβγάλουμε τα καλά μας στοιχεία.
Για μία ακόμη φορά επαληθεύεται η ρήση ότι «μέσα σε κάθε κακό κρύβεται και κάτι καλό». Αλληλεγγύη λοιπόν και αγάπη βγαίνει μέσα από τις δύσκολες οικονομικές στιγμές μας, αρετές όμως που πρέπει να τις προσέξουμε περισσότερο, να τις καλλιεργήσουμε, να τις απλώσουμε περισσότερο γύρω μας.
Υπάρχουν πλάι μας πάρα πολλοί άνθρωποι που πέρα από τα οικονομικά προβλήματα έχουν και ψυχολογικά, κυρίως ψυχολογικά. Προβλήματα που η οικονομική κατάσταση τα επιδείνωσε. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν περισσότεροι ανάγκη αλληλεγγύης και αγάπης. Μπορεί να είναι στην κατάσταση αυτή ο κάθε διπλανός μας, είτε εκδηλώνει το πρόβλημά του είτε όχι.
Μια «καλημέρα» μας με αγάπη και ζεστασιά αρκεί ορισμένες φορές να αναπτερώσει το ηθικό του συνανθρώπου μας. Μια κουβέντα παρηγοριάς ίσως του δώσει κουράγιο να αντιμετωπίσει με περισσότερη δύναμη και κουράγιο τα προβλήματά του.
Η εποχή της ταχύτητας, της βιασύνης και του γρήγορου ρυθμού που ζήσαμε, μας έκανε να μην αφιερώνουμε χρόνο ούτε στον διπλανό μας αλλά ούτε και στον εαυτό μας, στο «είναι μας». Πάντα βιαστικοί, πού χρόνος για τον διπλανό μας. Πού να βρεθεί ώρα να ακούσουμε τον συνάνθρωπό μας που φώναζε, με τον τρόπο του ο καθένας, ότι έψαχνε απεγνωσμένα κάποιον να μιλήσει. Και όταν έφτανε στο απροχώρητο, γυρίζαμε με τάχα ενδιαφέρον και του λέγαμε: «Γιατί δεν μου το έλεγες βρε αδελφέ;».
Αυτός ήθελε να μας το πει, αλλά εμείς ποτέ δεν του αφιερώναμε ούτε στιγμή για να τον προσέξουμε.
Τώρα όμως που η αλληλεγγύη και η αγάπη αρχίζει να αναβλύζει μέσα μας, στον διπλανό μας, στον παραδίπλα, τώρα, μπορούμε και πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας γύρω μας. Ναι, να ενδιαφερθούμε, να τον ακούσουμε, να προσπαθήσουμε να νοιώσουμε τα προβλήματά του και να δούμε πώς θα μπορέσουμε να του συμπαρασταθούμε, πώς θα μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε.
Άλλωστε μέσα από τα προβλήματα του διπλανού μας ίσως κατανοήσουμε ότι τα δικά μας προβλήματα μπορεί να είναι «τάχα» προβλήματα, ότι δεν είναι καν προβλήματα αλλά δυσκολίες που αντιμετωπίζονται.
Βοηθώντας βοηθιόμαστε. Κατανοώντας, κατανοούμε.
Τι άλλο θέλουμε για να αντιληφθούμε ότι η αλληλεγγύη και η αγάπη προς τον διπλανό μας θα μας οδηγήσει σε μεγαλύτερη και καλύτερη κατανόηση του εαυτού μας και της πραγματικότητάς μας; Τι άλλο χρειαζόμαστε για να αντιληφθούμε ότι οι δύσκολες οικονομικά εποχές που ζούμε προσφέρουν ένα πεδίο εξάσκησης που δεν το είχαμε τόσο φανερό μέχρι χθες; Πεδίο εξάσκησης μας παρουσιάζει η Φύση, ο Δημιουργός, για να δείξουμε αν και πόσο αγαπάμε τον εαυτό μας και τον κάθε διπλανό μας.
Είναι ευκαιρία να δείξουμε αν έχουμε συναισθήματα βαθιά κι όχι «βιτρίνας» και αν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη μέσα μας. Ας ψαχτούμε βαθιά στα εσώψυχά μας. Ας αναζητήσουμε αξίες που χάσαμε πεπλανημένοι από τα υλικά αγαθά.
Υπάρχει τόση ανάγκη, ιδίως σήμερα, στους ανθρώπους από το να βρουν κάποιον να τους ακούσει. Να ακούσει το πρόβλημά τους, που καλώς η κακώς θεωρούν ως το μεγαλύτερο και ασήκωτο. Κι όμως μια και μόνη κουβέντα μπορεί να τους ξαλαφρώσει, μπορεί να τους δώσει τη δύναμη που χρειάζονται.
Ας τους ακούσουμε, διότι κι εμείς πρώτοι θα κερδίσουμε. Και μάλιστα πολλές φορές είμαστε και πιο κερδισμένοι. Άλλωστε δεν στοιχίζει τίποτε. Λίγο από τον χρόνο μας δίνουμε και λίγη ή πολλή αγάπη.
Ας ενδιαφερθούμε για τον διπλανό μας τώρα. Όχι αύριο ή κάποτε. Ούτε το αύριο ούτε το κάποτε θα έρθουν ποτέ. Πάντα αύριο θα παραμένουν.
Η εποχή του Υδροχόου, φέρνει φιλία, αδελφοσύνη, ανθρωπιά. Οι αλλαγές όμως έρχονται συνήθως μέσα από δυσκολίες και ανακατατάξεις. Είναι καιρός να δείξουμε την ανθρωπιά μας, την αλληλεγγύη μας, την αγάπη μας προς τους συνανθρώπους γύρω μας, προς κάθε διπλανό μας, διότι έτσι θα ανοίξουμε την καρδιά μας για να βγάλει ευγενικά συναισθήματα και να γεμίσει αγάπη. Θα νοιώσουμε πρώτα εμείς καλύτερα, διότι πρώτοι θα γεμίσουμε με χαρά, αγαλλίαση, αγάπη.
Ας μετατρέψουμε τις δύσκολες στιγμές τις δικές μας και των διπλανών μας σε στιγμές επικοινωνίας, αλληλεγγύης, αγάπης. Θα κάνουμε έτσι ακόμη και τα γεγονότα να έχουν μικρότερη σημασία και τις καταστάσεις να γίνονται αν όχι ανατρέψιμες τουλάχιστον αντιμετωπίσιμες.
Θα ανοίξουμε τις καρδιές των ανθρώπων που παραμένουν κλειστές. Θα δείξουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι.