65 χρόνια πριν Μαραθώνιος Ταυρωνίτη

Στα δεκαεννιά μου χρόνια, επειδή περπατούσα καλά στις Μαδάρες, νόμιζα πως θα είναι το ίδιο και στο τρέξιμο χωρίς ούτε ένα λεπτό προπόνηση ή άλλη προετοιμασία. Ετσι αποφάσισα να λάβω μέρος σε έναν “Μαραθώνιο” που είχε προκηρύξει η εφημερίδα Αθηνών “Βραδυνή” στις μεγάλες πόλεις της χώρας μας για να αναδειχθούν οι “μεγάλοι” Μαραθωνοδρόμοι της Ελλάδας και από αυτούς η συμμετοχή στον Μαραθώνιο της επόμενης Ολυμπιάδας.
Συμμετείχαν καταξιωμένοι Χανιώτες αθλητές όπως οι αδελφοί Σιταρένιου που τελικά κατέλαβαν τις δύο πρώτες θέσεις, o Θανάσης Ζησάκης, o Νίκος Γεωργίου, ο γνωστός στους παλαιούς Παντέλος αφ’ ότου τερμάτισε μικρός πρώτος και ξυπόλητος στον Βενιζέλειο Δρόμο και είχε μετά υποστηριχθεί από τον Σοφοκλη Βενιζέλο και άλλοι. Ολοι από τους συλλόγους Τάλω, Κύδωνα και Αστέρα Χαλέπας και η αφεντιά μου σαν “ανεξάρτητος” όπως αναφέρθηκε κάτω από την φωτογραφία μου στη Βραδυνή. Η αφετηρία του αγωνίσματος ήταν από τη γέφυρα Ταυρωνίτη και κοντά στο Καλαμάκι είχα μπροστά μου τον Πάντελο και στις άκρες του δρόμου ο… λαός χειροκροτούσε. Δεν γνωρίζω αν το έκαναν σαν φίλαθλοι ή ειρωνικά αφού λίγο πιο πέρα αντιλήφθηκα ότι από πίσω μου ερχόταν το νοσοκομειακό όχημα, ταγμένο για τους αγώνες. Τότε δεν υπήρχε ΕΚΑΒ. Από αυτό το γεγονός κατάλαβα ότι ήμουνα πρώτος από το… τέλος και για να μην… ξεφτιλιστώ εισερχόμενος στο στάδιο, αφού δεν γνώριζα ούτε πόσο πίσω ήμουνα, με ένα νεύμα μου ζήτησα να προχωρήσει το νοσοκομειακό και να τερματίσω μέσα σε αυτό, έτσι άδοξα, παίρνοντας ένα μάθημα πως άλλο η ορειβασία και άλλο οι δρόμοι αντοχής.
Το αγώνισμα πραγματοποιήθηκε την 24η Απριλίου 1954 Κυριακή του Θωμά.