Κύριε διευθυντά,
διάβασα, όπως κάθε μέρα, το φύλλο της εφημερίδας σας της Τετάρτης 27/10, και ιδιαίτερα εστίασα την προσοχή μου στο ένθετο με την κοινή συνέντευξη των τριών υποψηφίων δημάρχων για τον Δήμο του Αποκόρωνα, με τίτλο “Μια θέση για τον Αποκόρωνα στον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ»”.
Σαν παλιός που ασχολήθηκα με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, έχω να σχολιάσω ορισμένες από τις απόψεις και των τριών κ. υποψηφίων καθώς και τις μη απόψεις σε ερωτήματα τα οποία τέθηκαν. Προκειμένου να επιδείξουν πολυγνωσία στις πέντε ερωτήσεις, πολλές φορές ανακύκλωναν τα ίδια πράγματα με άλλες λέξεις. Αφήνω που εκείνο το “ξεκάθαρα” το καταταλαιπώρησαν και μου δημιούργησε την εντύπωση πως ό,τι γινόταν μέχρι σήμερα δεν ήταν “ξεκάθαρο” μια που γυρεύουν από εδώ και πέρα να είναι όλα “ξεκάθαρα”. Έτσι σταχυολογώ ορισμένα αποσπάσματα από τις απαντήσεις που δόθηκαν.
Στην πρώτη ερώτηση, εκφράζεται η άποψη από έναν υποψήφιο, ότι για να είναι σωστή η δόμηση, θα έπρεπε η γη να είναι δημόσια περιουσία για να γίνουν μελέτες ολοκληρωμένες, εύκολα. Αυτή η άποψη, μάλλον, οδηγεί στην κολεκτιβοποίηση της γης και αποστέρηση της ατομικής ιδιοκτησίας. Μήπως φέρνει στη σκέψη κάποιες θεωρίες που σήμερα είναι ξεπερασμένες και εγκαταλελειμμένες;
Άποψή μου, είναι σχεδόν αδύνατος ο χωροταξικός σχεδιασμός διότι με τη γνωστή ταχύτητα που λειτουργούν και ενεργούν οι δημόσιες τεχνικές υπηρεσίες από την ώρα που θα παρθεί η απόφαση για τη σύνταξη των μελετών, χωροταξικών και περιβαλλοντικών (διότι χρειάζονται και αυτές), των διαδικασιών των δημοπρατήσεων και τυχόν αντιμετώπιση ενστάσεων, αποφάσεις αναθέσεων της εκτέλεσης, θα μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα το οποίο πολλές φορές είναι κάποια χρόνια, στη διάρκεια των οποίων η άναρχη δόμηση θα συνεχίζεται και κάθε ημέρα θα ανατρέπονται τα στοιχεία πάνω στα οποία οι μελετητές θα πρέπει να αναπροσαρμόζουν τους υπολογισμούς τους και ό,τι άλλο σχετικό, εκτός και εάν ανασταλεί κάθε οικοδομική δραστηριότητα όσο χρόνο διαρκεί το στάδιο των παραπάνω διαδικασιών, πράγμα το οποίο θα έχει φυσικά συνεπακόλουθα από την μία μεριά την ελάττωση των οικονομικών δυνατοτήτων εκείνων οι οποίοι θέλουν και έχουν ανάγκη να οικοδομήσουν και από την άλλη οι ασχολούμενοι με την οικοδομή θα βρεθούν για πολύ χρόνο σε απραξία και άνεργοι, πράγμα το οποίο όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει. Έτσι τα όσα είπαν οι κύριοι υποψήφιοι, πάλι κατά την άποψή μου, ήταν λόγια και μόνο λόγια και τούτο γιατί κάτι έπρεπε να πουν και κάποια απάντηση να δώσουν.
Στη δεύτερη ερώτηση, περίπου σχετική με την πρώτη, άλλος υποψήφιος τελειώνοντας, λέγει: “Κι εκεί υπάρχει μια γενικότερη ευθύνη σε ό,τι αφορά τον χωροταξικό σχεδιασμό. Ήταν πολύ μεγαλύτερα τα μεγέθη, τα οποία έπρεπε να έχουν παρέμβει σε άλλες εποχές, ώστε να υπάρχει αυτός ο χωροταξικός σχεδιασμός.
Τώρα, ευελπιστούμε ότι με τις νέες μονάδες, οι οποίες έχουν ανάλογα μεγέθη θα μπορούμε να στηρίξουμε τέτοια πράγματα. Με αυτή τη λογική λοιπόν, όσοι πληρούν εκείνες τις προδιαγραφές που πρέπει, τη νομιμότητα, όλα τα κριτήρια θα πρέπει να στηριχθούν και να λειτουργήσουν”. Τι ακριβώς εννοεί ή τι θέλει να πει, εγώ τουλάχιστον δεν το κατάλαβα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κατανάλωσε έναν σωρό λέξεις σαν δείγμα ευφράδειας ή δείγμα ασυνάρτητων απόψεων και όποιος καταλάβει ό,τι καταλάβει.
Στην τρίτη ερώτηση η οποία είχε σχέση με το νερό. Πράγματι υπάρχει πρόβλημα με το νερό. Όχι ότι δεν υπάρχει νερό αλλά με τη διαχείρισή του. Και τούτο διότι ο Νομός Χανίων θεωρείται ο δεύτερος σε υδροφόρο ορίζοντα πλούσιος Νομός της χώρας και μεγάλο κομμάτι του είναι στον Αποκόρωνα. Τόσο το πόσιμο όσο και το προς άρδευση νερό με ορθή διαχείριση φτάνει και περισσεύει. Ο Δήμος ΒΑΜΟΥ έχει στα χέρια του σχετική μελέτη, η οποία τον αφορά προβλεπόμενης δαπάνης 1.200.000 ευρώ, η οποία σήμερα εκτελείται τμηματικά, βελτιώνοντας χώρους άντλησης και ανακαινίζοντας το δίκτυο διανομής, το οποίο ήταν το μόνο δίκτυο στον Αποκόρωνα, κατασκευασμένο τη δεκαετία του ?60 και για λογαριασμό του Συνδέσμου Κοινοτήτων περιοχής ΒΑΜΟΥ, τότε. Βέβαια η σύνταξη μελέτης ή μελετών θα χρειαστεί αρκετό χρόνο από τη σύνταξη μέχρι την εκτέλεση των μελετών, ό,τι ακριβώς αναφέρεται και στην περίπτωση των χωροταξικών μελετών και για τους υπόλοιπους συνενούμενους Δήμους. Εδώ προκύπτει το ερώτημα τα λεφτά πού θα βρεθούν; Πότε θα βρεθούν; Και πώς θα διατεθούν; Μήπως θα πρέπει να ανατεθεί σε κατασκευαστή, με το σύστημα της αυτοχρηματοδότησης, με όποιες δεσμεύσεις θα χρειαστούν γι? αυτή τη διαδικασία;
Στην τέταρτη ερώτηση που αφορούσε τον πολιτισμό. Και για τους τρεις ερωτηθέντες οι “μπαλωθιές” ήταν η κοινή συνισταμένη. Μα μόνο τα “κουμπούρια” παράγουν πολιτισμό; Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα που μπορούν να γίνουν για να αναδειχτεί και να αναπτυχθεί ο πολιτισμός, που είναι ο χώρος του Αποκόρωνα εύφορος σ? αυτό το αγαθό. Κάποτε, για να αναφερθώ στα τελευταία 50 χρόνια, υπήρχαν τα ΠΑΝΑΠΟΚΟΡΩΝΕΙΑ (το διάταγμα καθιέρωσής τους ισχύει και σήμερα), υπήρξε η Ελπίδα Μπραουδάκη με τη θεατρική της προσπάθεια στον Εμπρόσνερο, υπήρχαν οι τριμηνιαίες συναντήσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων του Αποκόρωνα οι οποίες καλλιεργούσαν και τον πολιτισμό (τον οποίο καλλιεργούσαν άνθρωποι του Αποκόρωνα, άλλωστε μέσα απ? αυτές αναδείχθηκε και ο Καλλιτεχνικός Ομιλος “ΑΠΟΚΟΡΩΝΑΣ” με αισθητή παρουσία μέχρι και σήμερα), υπήρξαν οι μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του ΒΑΜΟΥ που ανατάραξαν όλη την Κρήτη (και όχι μόνο) με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο εμψυχωτή. Ακόμη και σήμερα υπάρχει στην υπόγεια διάβαση του δρόμου Καρύδι – Βρύσες γραμμένη προβολή τους την οποία σεβάστηκε ο χρόνος και οι άνθρωποι εδώ και 26 χρόνια. Σήμερα για πράγματα πολιτισμού είναι παρούσα η Μαρινέλα Βλαχάκη με τη “ΒΙΟΛΕΤΑ” της και το “ΛΙΑΚΩΤΟ” στον ΒΑΜΟ. Όλα τα παραπάνω γινόντουσαν και γίνονται χωρίς “μπαλωθιές”.
Και έρχομαι, για να τελειώνω, στην πέμπτη ερώτηση η οποία αφορά την έδρα του Δήμου Αποκόρωνα. Εδώ ταιριάζει το “άλλα λόγια ν? αγαπιόμαστε”.
Κανείς από τους τρεις υποψηφίους δεν είχε άμεση άποψη. Όλοι αοριστολογούσαν και μπέρδευαν τα ΚΕΠ και άλλα άσχετα. Μάλιστα, ο κ. Μαρκάκης (ο πιο “γνοιασμένος”…) ψέλισε και το “ταλάνισε λίγο” και αυτό διότι ο ΒΑΜΟΣ, αν και μπορούσε και έχει το δίκιο με το μέρος του, δεν κινητοποίησε τρακτέρ, αγροτικά μηχανήματα κ.λπ., όπως πριν 27 χρόνια έκαναν οι Βρύσες με την υπόθεση τότε του Κέντρου Υγείας, αποκλείοντας δρόμους και προσβάσεις προς τον ΒΑΜΟ. Βέβαια, το πρόβλημα του Μνημονίου για τον κ. Ζώη (πράγμα το οποίο δεν είχε σχέση με την ερώτηση) όπως και η δωρεάν παροχή ή ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών, σχήματα λόγου είναι, που όπως πιο πάνω γράφω είναι “άλλα λόγια ν? αγαπιόμαστε”. Πάντως το “λίγο” ταλάνισμα δεν έχει τελειώσει, διότι ο αγώνας συνεχίζεται και όχι μόνο για τον ΒΑΜΟ αλλά και για τον Αποκόρωνα.
Απεραντολόγησα, αλλά το θεώρησα ανάγκη σαν πρώην δήμαρχος, ο οποίος δεν εντάχθηκε σε ψηφοδέλτιο για να παίξει τον ρόλο του “γεντεκιού”, αλλά προτίμησε να παρακολουθεί τα τεκτενόμενα και να έχει και να εκφράζει τις απόψεις του για το ό,τι γίνεται.
Σας ευχαριστώ.
Γιάννης Χατζηδάκης,
πρώην δήμαρχος ΒΑΜΟΥ
