Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΜΑΝΟΥΣΕΛΗΣ
Ο Τρούμαν Μπέρμπανκ, ζει και εργάζεται σε ένα νησί τη Seaheaven. Εκεί γεννήθηκε, μεγάλωσε, παντρεύτηκε και εργάζεται ως ασφαλιστής. Στην πραγματικότητα η γενέτειρά του Seaheaven είναι ένα τεράστιο κινηματογραφικό στούντιο γεμάτο από κάμερες και ο ίδιος είναι εν αγνοία του ο πρωταγωνιστής ενός παγκόσμιας εμβέλειας reality show, που μεταδίδει κάθε στιγμή της καθημερινότητάς του από τη στιγμή της γέννησής του. Οι κάμερες τον καταγράφουν απ? όταν ήταν έμβρυο στην κοιλιά της μητέρας του. Ο πρωταγωνιστής είναι ουσιαστικά εγκλωβισμένος μέσα σ? έναν ψεύτικο κόσμο και δεν έχει συνείδηση της κατάστασής του. Όλο το περιβάλλον γύρω του αποτελείται από ηθοποιούς και κομπάρσους. Η γυναίκα του, οι γείτονές του, οι μαγαζάτορες, οι περαστικοί, οι συνάδελφοί του στη δουλειά. Τον Τρούμαν, τον παρακολουθούν καθημερινά από τις οθόνες των τηλεοράσεών τους, δύο δισεκατομμύρια τηλεθεατές. Γελάνε, κλαίνε, λυπούνται, θυμώνουν μαζί του. Ο Τρούμαν είναι πειραματόζωο. Πρωταγωνιστεί σε μια ζωή που άλλοι έφτιαξαν για λογαριασμό του.
Η ταινία «Truman show», βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1998.
Σκηνοθέτης ήταν ο Peter Weir (Πήτερ Γουάιρ), το σενάριο έγραψε ο Andrew Niccol και πρωταγωνιστής ήταν ο Jim Carrey (Τζίμ Κάρεϊ).
Γιατί όμως ασχολούμαστε σήμερα με αυτήν την ταινία; Αφορμή στάθηκε ένα άρθρο που διαβάσαμε στην εφημερίδα «Κήρυξ» του έτους 1955. Ο τίτλος ήταν: «Η υπόθεσις Ζήμενς».
Παραθέτουμε ένα απόσπασμα σε απλή δημοτική: «Η υπόθεση Ζήμενς εξακολουθεί ακόμα να αποτελεί ένα θέμα υψηλού ενδιαφέροντος για τον ελληνικό λαό. Και δικαίως. Γιατί από την εμφάνιση της υπόθεσης μέχρι τις τελευταίες δραματικές αποκαλύψεις, η υπόθεση αυτή υπήρξε ύποπτη, σκοτεινή και μυστηριώδης. Σκοτεινά συγκροτήματα, ύποπτοι μεσάζοντες και άνθρωποι των παρασκηνίων κινούν την υπόθεση αυτή, η εξέλιξη της οποίας έλαβε τη μορφή μυθιστορήματος. Η αποκάλυψη όμως όπως συμβαίνει με όλες τις μυστηριώδεις υποθέσεις, δεν άργησε να έλθει. Κάποιο μοιραίο σφάλμα, κάποια βεβιασμένη ενέργεια, ανασύρει το προστατευτικό πέπλο του μυστηρίου και εισέρχεται το φως. Και όταν αρχίσει η πρώτη αποκάλυψη, το ξεσκέπασμα ακολουθεί ύστερα πέρα ως πέρα». Σημειώνουμε εδώ ότι εκείνη την εποχή, η οικονομική κατάσταση ήταν παρόμοια με τη σημερινή και οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονταν για την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Και αναρωτιόμαστε. Μήπως και το ελληνικό κράτος είναι ένα εικονικό κράτος; Μήπως δημιουργήθηκε ως πείραμα για να βοηθήσει τη διεθνή κοινότητα να γίνει πιο σοφή στην αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής; Μήπως εμείς οι Έλληνες πολίτες είμαστε πειραματόζωα, όπως ο Τρούμαν, για να βλέπει η διεθνής κοινότητα πόσο αντέχουμε στην ταλαιπωρία και στους διεφθαρμένους πολιτικούς;
Μήπως είμαστε ένα διεθνές reality show;
