Δημοτικός Κήπος
08/07 – 10/07/12
Κωμωδία
Σκην.: Νικολά Κις Μουσ.: Κριστόφ Λαπιντά ΗΘ.: Φρανσουά Ξαβιέ Ντεμεζόν, Βιρζινί Εφιρά, Αρμέλ Ντόιτς
Ο Ζιλιέν Μονιέρ έχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Παρόλο που είναι ένας πολύ πετυχημένος σύμβουλος γάμων, δεν μπορεί να κρατήσει καμία γυναίκα στη ζωή του για περισσότερο από δύο εβδομάδες. Από τότε που ήταν μικρό παιδί, ο Ζιλιέν φέρνει απίστευτη κακοτυχία σε κάθε γυναίκα που ερωτεύεται. Τις στέλνει στο νοσοκομείο, καταστρέφει τις επαγγελματικές τους καριέρες ή μετατρέπει τους φίλους της σε εχθρούς. Είναι ξεκάθαρα.. ο μαύρος γάτος των γυναικών. Η Τζοάνα Σορίνι το ανακαλύπτει από την ίδια, κιόλας, μέρα που τον γνωρίζει. Μια καριέρα στο αποκορύφωμα της, μια ερωτική ζωή στο απόγειο της, όλα όσα ήξερε μπορεί να πάρουν διαφορετική τροπή… με απρόσμενα μάλιστα αποτελέσματα..
Συνέντευξη με το σκηνοθέτη:
Ερ.: Πως γεννήθηκε αυτή η ταινία;
Οι Λουκ Μπορσί και Λορέν Τέρνερ υπέβαλλαν αρχικά την ιδέα αυτή στον Έρικ Τζέχελμαν, παραγωγό της Fidelite. Στη συνέχεια συναντήθηκα με δύο συγγραφείς, που για καλή μου τύχη ήμασταν στο ίδιο μήκος κύματος, και θέλαμε το ίδιο αποτέλεσμα. Είχα μάλιστα πλήρη ελευθερία στην ανάπτυξη της ιδέας και τις παρεμβάσεις.
Ερ.: Τι σας τράβηξε σ’ αυτή την ιστορία;
Είχα πάντα δυσκολία να εκφράσω τι με ελκύει στο να θέλω να κάνω μια ταινία, αλλά αυτό που μπορώ να πω για τη συγκεκριμένη, είναι ότι η ιδέα μου άρεσε από την πρώτη στιγμή. Εκείνη την περίοδο ταλαντευόμουν ανάμεσα σε διάφορα σενάρια. Αυτό που με έκανε να καταλήξω στο Μαύρο Γάτο του Έρωτα, ήταν η φρεσκάδα, η ενέργεια και ο ρομαντισμός που έκρυβε. Δεν πρόκειται για μια κωμωδία με ψεύτικα ψυχολογικά προσχήματα για την αντιμετώπιση των ερωτικών προβλημάτων στα τριάντα. Δεν είναι εγωκεντρική. Είναι κατά τη γνώμη μου ιδιαίτερα πρωτότυπη στην προσέγγιση της.
Ερ.: Πως εργάζεστε με τους σεναριογράφους;
Είχαμε αρκετά κοινά σημεία αναφοράς, όπως ο αγγλοσαξονικός και αμερικάνικος ρομαντισμός αλλά και ο γαλλικός. Το μυστικό είναι να μην αρνείται κανείς τον χαρακτήρα και τις επιρροές του, αλλά ταυτόχρονα να καταργούμε εκφράσεις όπως « ο τρόπος μου, ο τρόπος του». Μαζευόμασταν πάρα πολύ συχνά για δουλέψουμε το σενάριο. Πολλές φορές χρειάστηκε να εμβαθύνουμε σε κάποιες σκηνές, όπως αυτή με τη γυναίκα με τα πρησμένα χείλη, ώστε να μετατραπεί σε αυθεντική κωμωδία.
Ερ.: Υπήρξαν στιγμές που οι ηθοποιοί δεν ανταποκρίθηκαν όπως περιμένατε;
Γενικά, αφήνω τους ηθοποιούς μου να αναπτύξουν και να δείξουν τις προσωπικότητες τους. Δεν βρίσκομαι εκεί για να τους επιβληθώ, δεν είναι αυτός ο ρόλος μου, ειδικά σε μια ταινία όπως αυτή. Κατά καιρούς η διαίσθηση του καθενός πρόσθετε κάτι παραπάνω στον χαρακτήρα που ενσάρκωναν. Ωστόσο, δεν πιστεύω στον αυτοσχεδιασμό, ειδικά στην κωμωδία. Όταν όλα συμβαίνουν σε ένα προκαθορισμένο πλαίσιο, η ελευθερία μπορεί να υπάρξει και να συλλάβει το απροσδόκητο. Όλοι τους ήταν φανταστικοί.
Ερ.: Διαβάζοντας το σενάριο, ήσασταν ανυπόμονος να γυρίσετε κάποιες σκηνές και διστακτικός για κάποιες άλλες;
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η σκηνή που φεύγουν τα χαρτιά της Βιρζινί στο νερό, από τον αέρα. Μπορεί να μη φαίνεται αλλά η σκηνή είναι σχεδόν χορογραφημένη. Ανυπομονούσα ιδιαίτερα να δω πως θα αποτυπωθεί η σκηνή με τον οδηγό ταξί, όπου δεν μπορούν να προφέρουν τον προορισμό τους, η οποία ουσιαστικά γεννήθηκε από ένα ανέκδοτο που είχε πει η Βιρζινί.
Ερ.: Τι ρόλο παίζει η ταινία αυτή στην επαγγελματική σας πορεία;
Για μένα είναι μια ευδιάθετη επιστροφή στην κωμωδία. Είναι το είδος με το οποία ξεκίνησα, κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο, και ήθελα να εξερευνήσω σε βάθος. Μελλοντικά θα στραφώ σε ένα θρίλερ σχετικά με το Σχίσμα. Προσπαθώ να εξελίσσομαι πάντα και να ανακαλύπτω νέα πράγματα.
Ερ.: Θυμάστε κάποια συγκεκριμένη στιγμή να σας έχει μείνει από το Μαύρο Γάτο του Έρωτα;
Θυμάμαι την πρώτη φορά που αναγνώρισα τον ανθρώπινο πλούτο που θα είχε η ταινία. Ήταν μια μέρα που είχαμε μαζευτεί για δοκιμαστικά στο μακιγιάζ και τα κοστούμια σε ένα στούντιο. Για πρώτη φορά, όλο το συνεργείο και το καστ είχε συγκεντρωθεί στον ίδιο χώρο. Εκεί έγινε και η πρώτη κινηματογράφηση του Φρανσουά με τη Βιρζινί, και βλέποντας τους μαζί χαμογέλασα. Αυτό που βγάλανε μαζί ήταν πέρα από μια απλή έλξη, ήταν σχεδόν πραγματικό. Από εκείνη τη στιγμή η επιθυμία να κάνω την ταινία μεγάλωσε. Και στην πορεία συνειδητοποίησα, ότι μπορούσαν να προχωρήσουν ακόμη παραπάνω.
