Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ 4: Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΝ (2012 ΕΓΧ 94’)

Θερινό ΑΤΤΙΚΟ
Κινούμενο, 4η συνέχεια της εξαιρετικά επιτυχημένης σειράς
Σκην.: Στιβ Μαρτίνο, Μάικλ Θερμάγιερ Μουσ.: Τζον Πάουελ

Στη νέα αυτή εκδοχή της ταινίας, ο Σκρατ, στην τρελή αναζήτηση του καταραμένου βελανιδιού, που ξεκινάει από την αυγή του χρόνου, προκαλεί κοσμογονικές αλλαγές: έναν κατακλυσμό των ηπείρων, που πυροδοτεί τη μεγαλύτερη περιπέτεια του κόσμου για τον Μάνι, τον Ντιέγκο και τον Σιντ. Στον απόηχο αυτών των αναταραχών, ο Σιντ ξανασμίγει με τη δύστροπη γιαγιά του, ενώ η παρέα αντιμετωπίζει ένα ανομοιογενές και κουρελιασμένο μπουλούκι πειρατών, που δεν τους αφήνουν να γυρίσουν σπίτι.
Στο καινούργιο αυτό κεφάλαιο, μαζί με τους αγαπημένους φίλους της σειράς συμμετέχουν μερικά από τα μεγαλύτερα ταλέντα της μουσικής, όπως τα αστέρια της χιπ-χοπ Νίκι Μινάζ και Ντρέικ, καθώς και η πασίγνωστη Τζένιφερ Λόπεζ.
Το μαγικό στοιχείο της παραγωγής είναι ότι, επικεντρώνεται στην οικογένεια, που δίνει τη βάση για τις συναισθηματικές πτυχές της ιστορίας, καθώς και για το κωμικό στοιχείο όπως και την περιπέτεια. «Η Εποχή των Παγετώνων μιλούσε πάντα για την οικογένεια», λέει η Λόρι Φόρτε, η παραγωγός της σειράς και συν-σεναριογράφος της τελευταίας περιπέτειας. «Όποια κι αν είναι η πλοκή των ταινιών, στο τέλος πάντα περιστρέφεται γύρω από την οικογένεια και το πώς ο Μάνι, ο Ντιέγκο, ο Σιντ και η διευρυμένη, πια, ομάδα, αναζητούν ο ένας τον άλλον. Αυτό το είδος της ιστορίας και του χιούμορ αρέσει παντού και πάντα».
«Από την πρώτη κιόλας ταινία, αυτή η ιστορία καθορίστηκε από τους ήρωές της: τρία ζώα από διαφορετικά είδη, με διαφορετικές εμπειρίες. Όταν πρωτογνωρίζονται είναι ξένοι, αλλά όταν τους αφήνουμε έχουν γίνει οικογένεια», προσθέτει ο συν-σεναριογράφος Τζέισον Φουκς. «Κάθε ταινία διερευνά το τι σημαίνει πραγματικά να είσαι μέλος μιας οικογένειας. Είναι μόνο κάτι μέσα στο οποίο γεννιέσαι; Νομίζω ότι όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας παλεύουν με αυτό το ερώτημα. Ο Ντιέγκο λέει τη σημαντικότερη ατάκα της ταινίας όταν τον ρωτάνε, κάπως περιφρονητικά, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια ομάδα και μια οικογένεια. Ο Ντιέγκο απαντάει ‘Υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον’. Κι αυτό σημαίνει τελικά η οικογένεια, αυτή είναι η καρδιά της ταινίας».