Τριπλή εκλογοαναμέτρηση;

Mπήκαμε στο Φθινόπωρο και αντί το κλίμα να καλυτερεύει, μια και βγήκαμε απ’ το μνημόνιο, η οικονομία ξαναγίνεται πρόβλημα. Φάνηκε χθες στο χρηματιστήριο Αθηνών με τη συντονισμένη επίθεση των κερδοσκόπων στις τραπεζικές μετοχές. Χάθηκαν 2 δισ. ευρώ. Οι διαπρέποντες στα οικονομικά φοβούνται, μήπως χρειαστεί κάποια νέα ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών. Το οσφαίνονται οι οίκοι αξιολόγησης και τηρούν στάση δυσπιστίας, να αναβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα των ελληνικών τραπεζών. Η κυβέρνηση έβλεπε θετικά την αξιολόγηση από C σε Β και ευελπιστούσε στην περαιτέρω αύξησή της, αλλά οι οίκοι, λόγω της πολιτικής αβεβαιότητος και των σεναρίων προετοιμασίας για εκλογές το Μάιο, έμεινε στο… περίμενε.
Το σημερινό διακύβευμα είναι πότε θα γίνουν εκλογές. Αν ο Ζάεφ δεν μπορέσει να περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών απ’ τη Βουλή, ή την αναθεώρηση του Συν/τος, δεν θα πονοκεφαλιάσει τον Τσίπρα ως προς την κύρωσή της στην Ελλ. Βουλή. Ετσι θα… λιμνάσει και η σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και θα ελαχιστοποιηθεί η περαιτέρω φθορά. Το πολιτικό κόστος θα εξαρτηθεί και απ’ την πορεία που θα πάρει το θέμα των συντάξεων, είτε η μείωση παραταθεί, είτε γίνει με… δόσεις.
Οι καλά γνωρίζοντες θεωρούν, ότι το μέτρο είναι αδύνατον να καταργηθεί, χωρίς νέα νομοθετική ρύθμιση, διότι πρέπει να ακυρωθούν το Ν.Δ. Κατρούγκαλου και Αχτσιόγλου, όπως και το Μεσοπρόθεσμο, που προβλέπουν, πώς και πότε θα γίνουν οι μειώσεις.
Αν οι Ευρωπαίοι υποχωρήσοουν κάπως στο θέμα των συντάξεων, που δεν θα ικανοποιεί τις προσδοκίες των Συριζαίων, τότε ο πρωθυπουργός ή θα ευθυγραμμισθεί με τους Δυτικούς και θα περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, μεσοβέζικα, εφ’ όσον δεν υπάρξει πρόβλημα στα Σκόπια ή θα προκηρύξει εκλογές εντός του 2018, οπότε, αν τις χάσει, δεν θα φορτωθεί το Μακεδονικό, ούτε και το κόψιμο των συντάξεων.
Αν, ωστόσο, οι θεσμικοί, που παρακολουθούν τη μεταμνημονιακή εποπτεία, τα βρούν με τον Τσίπρα, τότε ο πρωθυπουργός βάσει των συνταγματικών επιταγών, που του παρέχουν το δικαίωμα, να επιλέγει το χρόνο των εκλογών, θα επιδιώξει να εξαντλήσει την 4ετία. Θα είναι ο τέταρτος πρωθυπουργός, που θα ‘χει φθάσει σ’ αυτή την κυβερνητική μακροημέρευση, μεταπολιτευτικά, προφανώς με κριτήριο το συμφέρον του κόμματος, μετά το δίδυμο Κ. Καραμανλής – Γ. Ράλλης (1977-1981), τον Α. Παπανδρέου (1985-1989) και τον Κ. Σημίτη (2000-2004).
Συνταγματικές απαγορεύσεις διεξαγωγής εκλογών ταυτοχρόνως με διαφορετικές μεταξύ των κατευθύνσεις δεν υπάρχουν, οπότε στους επιτελείς του Μ. Μαξίμου δεν κοστίζει τίποτα να κατασκευάζουν σενάρια τριπλών εκλογών τον Μάιο, με πρόσχημα εκκίνησης τις Ευρωεκλογές. Δηλαδή θα ‘χουμε εκλογή αντιπροσώπων στο Ευρωκοινοβούλιο, στο εθνικό κοινοβούλιο και στην αυτοδιοίκηση, που θα προσομοιάζει με έναν εκλογικό αχταρμά. Ο ψηφοφόρος θα βρεθεί στην ανάγκη να αποφασίσει σε χρόνο ρεκόρ για την Ευρωβουλή, το εθνικό κοινοβούλιο και τους δημοτικούς άρχοντες. Θα συναντήσει σύγχυση, θολούρα και μία δοκιμασία άνευ προηγουμένου, που θα δυσκολεύεται ν’ αποφασίσει ψήχραιμα για κάθε περίπτωση χωριστά.
Τι πρόκειται να γίνει μέσα σ’ αυτή την τριπλή εκλογοαναμέτρηση; Σχεδόν τίποτα! Το βέβαιον είναι η αποδοκιμασία και απογοήτευση των ψηφοφόρων. Ο ευτελισμός της εκλογικής διαδικασίας βλάπτει σοβαρώς την έννοια της δημοκρατίας.