– (ΗΠΑ – 2020) Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς στη Μητρόπολη του σύγχρονου κόσμου, μαρτυρείται από την καθημερινή επιδείνωση της κατάστασης στις μεγαλύτερες πόλεις – και μπροστά από το Λευκό Οίκο. Ηδη κατά πληροφορίες, “στρατός 1600 ατόμων βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής” από την Ουάσιγκτον! Ο μαρτυρικός θάνατος του Αφροαμερικανού Τζόρτζ Φλόιντ, νομίζουμε πως απλά αποτέλεσε τη θρυαλλίδα ξεσπάσματος μιας καταχωνιασμένης οργής για τις αδικίες που υπάρχουν στις ΗΠΑ. Και όχι μόνο εναντίον των μαύρων (φωτ.). Αυτό που κάνει εντύπωση είναι στις διαδηλώσεις δεν συμμετέχουν μόνο μαύροι. Φαίνεται πως ένα ευρύτερο τμήμα της αμερικανικής κοινωνίας που έχει να αντιμετωπίσει όχι μόνο την ανισότητα αλλά και τη μεγαλύτερη οικονομική ύφεση από τη δεκαετία του 1930 και τη Μεγάλη Κρίση, βρίσκεται σε δεινή θέση. Ηδη, με τον κορωνοϊό, οι άνεργοι έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, ενώ και η πρόσβαση πολλών Αμερικανών στις μονάδες υγείας είναι σχεδόν απαγορευτική. Έτσι, το σύνθημα “Δεν μπορώ να αναπνεύσω” (τα τελευταία λόγια του Τζόρτζ Φλόιντ πριν πεθάνει) θεωρούνται η απαρχή μεγάλων αγώνων των λαών (όχι μόνο στις ΗΠΑ) εναντίον θεσμών και κεφαλαίου που αποσκοπούν στη φίμωση, τον έλεγχο και τη ”διαχείρηση” της ζωής τους.
– (Ο Τύπος τον καιρό της γερμανικής Κατοχής) Η πρώτη δουλειά κάθε κυρίαρχου και δυνάστη μιας χώρας είναι ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης. Στον πόλεμο του 1940 και μετά την πτώση της Κρήτης στους Γερμανούς, ραδιόφωνο και εφημερίδες βρίσκονταν υπό αυστηρότατη λογοκρισία. Και φυσικά, έπρεπε να έχει κανείς την ικανότητα να “διαβάζει” κάποια κωδικοποιημένα μηνύματα πίσω από τις λέξεις και να τα τα αποκρυπτογραφεί (φωτ.). Ακριβώς όπως τον καιρό της αλήστου μνήμης Χούντας (1967-1974). Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να εδημιουργείτο μια μεγάλη “Εκθεση Κατοχικού Τύπου” (Ελλάδα-Κρήτη) σχετική με την “ενημέρωση” των πολιτών για τα καθημερινά γεγονότα. Μάλιστα, για τον επόμενο χρόνο που θα έχουμε τα 80 χρόνια της μεγάλης και ανεπανάλειπτης “Μάχης της Κρήτης”.
– (Κρυφές σιωπηλές ομορφιές της πόλης) Με κορωνοϊούς, με πλημμύρες ή με καύσωνες, με αέρηδες ή άπνοιες, με συννεφιές ή καλοσύνες, με πολλούς ή λίγους επισκεπτες, οι “κρυφές ομορφιές” των Χανίων -όχι μόνο της παλιάς πόλης- είναι απειράριθμες. Προσέξτε πώς παιχνιδίζει το κρητικό φως σ’ αυτό το παλιό βενετσιάνικο στενό (φωτ.), με την μικρή αψίδα και το λιθόστρωτο, με τη σκάλα στο βάθος και τις γλάστρες. Αυτές οι απλές πινελιές είναι που αρέσουν…
