Εξακολουθεί ο παρηκμασμένος κ. Σόιμπλε να καταφέρεται κατά της Ελλάδος και πιστεύει ότι δεν υπάρχει θέμα μείωσης του δημόσιου χρέους. Απλά οι Έλληνες πρέπει, κατά τον κύριο αυτόν, να κάνουν διαρθρωτικές μεταβολές αν θέλουν να μείνουν στο ευρώ. Η πολιτική της λιτότητας δεν αποτελεί λύση, και το γνωρίζουν οι πάντες, αντίθετα επιφέρει καταστροφή και στρέφει μάζες ολάκερες σε φασιστικής νοοτροπίας στρατόπεδα. Όλα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας και σύντομα κιόλας! Μακάρι να μην επαληθευθεί η προφητεία αυτή!
Λίγο πριν συνέλθει το Eurogroup της Δευτέρας, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκαγκ Σόιμπλε επανέρχεται σθεναρά στη θέση του και υποστηρίζει ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και όχι η ελάφρυνση χρέους θα συμβάλλουν ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει βιώσιμο χρέος και να παραμείνει στο ευρώ, καθώς -όπως αναφέρει- τα επιτόκια και τα τοκοχρεολύσια ελάχιστα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό της. Και τούτο, διότι οι εταίροι στην Ευρωζώνη έχουν ήδη φροντίσει να προχωρήσουν σε ελαφρύνσεις του κόστους αποπληρωμής του χρέους της για πολύ καιρό. Τα λόγια του κλείνουν με τη θέση ότι μια απομείωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη, ίσως, αλλά «Αυτό δεν θα βοηθούσε την Ελλάδα», κατά τον Σόιμπλε. Τα ανωτέρω δημοσιεύθηκαν την Κυριακή 4/12/16 στην εφημερίδα «Bild am Sonntag»1.
Ίσως θα πρέπει να σκύψουμε περισσότερο στην άποψη του Σόιμπλε και να δούμε τι θέλει να υποστηρίξει, αλλά με την προσοχή μας στραμμένη στο ότι η ρήση του Σόιμπλε θα συνεπαγόταν ότι τα μέτρα που πάρθηκαν στο παρελθόν από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, είχαν ως στόχο το ίδιο μοτίβο, αλλά με την αποφυγή της καταστροφής που υπέστη η χώρα μας από τα λάθη των θεσμών και των εταίρων μας. Είναι μια κακόγουστη απλοποιητική ρήση η ρήση του Σόιμπλε ότι οι Eλληνες πρέπει να κάνουν διαρθρωτικές μεταβολές στην οικονομία τους και στο δημόσιο τομέα τους να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικοί και να ξαναπάρουν την ανιούσα.
Πώς κύριε Σόιμπλε; Εχετε καταχραστεί του συνόλου των ευρωπαϊκών αποταμιεύσεων, ώστε αν κινηθεί κανείς μοχλός κατά γερμανικής τράπεζας, επιδεικνύετε τα 7 τρισ. € που έχετε αποθησαυρισμένα και τολμάτε να δίνετε μαθήματα στους Ελληνες, που δεν έχουν ούτε ένα δάνειο να δώσουν στην οικονομία τους; Γίνεται να συνυπάρχει η καταστροφή με την «κατακύρωση» της ανταγωνιστικότητας; Και δε φτάνει αυτό, όπως έχουμε σημειώσει, η εξαφάνιση βασικών στρατηγικών επιλογών μας έχει εξουθενώσει ως χώρα και φτάνουμε να δεχόμαστε απειλές από έναν ηλίθιο νομιζόμενο σουλτάνο, ξεκάθαρο αληταριό της γείτονας. Στρατηγικοί εφοδιασμοί αρχίζουν και εξαφανίζονται σε καθημερινή βάση. Ούτε ζάχαρη, ούτε γάλα, ούτε σιτηρά, και τώρα κινδυνεύει και ο ενεργειακός εφοδιασμός μας. Η θεωρία του καπιταλισμού σε πλήρη έκρηξη, μεγεθύνει άλλους περισσότερο ισχυρούς σε βάρος των πλέον αδύναμων. Εκεί ακριβώς που μας κατάντησαν!
Δεν έχει στεγνώσει ακόμη το μελάνι από τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις του 2014-2015 για το πρόγραμμα Γιούνκερ και μαθαίνουμε ότι λιμνάζουν 40 ανώριμα σχέδια στα συρτάρια της Κομισιόν, ανίκανα να δεχθούν κοινοτική συνδρομή επιστρεπτέας και μη επιστρεπτέας χρηματοδότησης. Βλέπεις κύριε Σόιμπλε κάτι παραπάνω και πιστεύεις ότι ο κ. Γιούνκερ θα χρηματοδοτήσει τα ανώριμα αυτά σχέδια για να αποκτήσει ανταγωνιστικότητα η άμοιρη -όπως την καταντήσατε- ελληνική οικονομία;
Στις 14, Σεπτεμβρίου, 2016 ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Dombrovskis κάλεσε τους συν-νομοθέτες (Συμβούλιο και Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο) να εγκρίνουν τις προτάσεις που είχε στα σκαριά2. Μάλιστα, μας ενημερώνει ο κύριος αυτός ότι θα διπλασιάσει τα κεφάλαια για την «επιτυχημένη» έκβαση (σικ) του επενδυτικού προγράμματος και κάλεσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα κράτη μέλη να υιοθετήσουν τις προτάσεις για την πραγματική ανάκαμψη της οικονομίας. Μάλιστα ο κ. Γιούνκερ, δήλωσε ότι θα αυξήσει τη δύναμη πυρός του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων σε 500 δισ. €, από 315 δισεκατομμύρια €, ως έχει σήμερα.
Επιπλέον, ο ίδιος θα προτείνει να παραταθεί η εγγύηση που χορηγείται σε δύο επιπλέον χρόνια πέραν του 2018. Ουσιαστικά η Κομισιόν θέλει να φθάσει το EFSI τα € 630 δισεκατομμύρια μέχρι το 2022, τη στιγμή που οι συν-νομοθέτες θα συμφωνήσουν το νέο μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό της επόμενης ΕΕ για την περίοδο 2020-2026.
«Θα διασφαλίσουμε ότι το ευρωπαϊκό επενδυτικό ταμείο θα παρέχει ένα σύνολο τουλάχιστον 500 δις ευρώ για επενδύσεις από το 2020 και θα λειτουργήσει πέρα από αυτό, ώστε να φθάσει τα € 630 δισεκατομμύρια μέχρι το 2022».
Το λεγόμενο σχέδιο Juncker, που ξεκίνησε το 2015, βασίστηκε σε ένα υποστηριζόμενο από την ΕΕ καθεστώς εγγυήσεων για την κινητοποίηση των ιδιωτικών επενδύσεων. Με 16 δισ. € και 5 δισ. € από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το πρόγραμμα αποσκοπεί να προσελκύσει τουλάχιστον 315 δισεκατομμύρια μέχρι το 2018 (δηλαδή να γίνει μόχλευση 21 φορές του κοινοτικού κεφαλαίου). Το σημαντικό και νέο στοιχείο είναι ότι τα πρόσθετα κεφάλαια θα χρησιμεύσουν κυρίως για τη χρηματοδότηση περισσότερων διασυνοριακών και βιώσιμων σχεδίων, που συνδέουν το EFSI στους φιλόδοξους στόχους από την COP21, που αφορά την κλιματική συμφωνία.
Τέλος, η εκτελεστική εξουσία θα δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην παροχή τοπικής τεχνικής βοήθειας και θα διευκολύνει το συνδυασμό των εγγυήσεων EFSI με άλλα ταμεία της ΕΕ, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ταμείο και Επενδύσεων (ESI).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε την Τετάρτη (30 Σεπτεμβρίου) τη στρατηγική της για την ενίσχυση των αγορών κεφαλαίου στην Ευρώπη, και ως εκ τούτου να μειώσει την «πολύ υψηλή εξάρτηση από την τραπεζική χρηματοδότηση». Η Κομισιόν υποστηρίζει ότι «Θα συνεργαστούμε στενά με τους συν-νομοθέτες,ώστενα προχωρήσουμε γρήγορα και να κάνουμε την Ενωση της Αγοράς Κεφαλαίων (CMU) μια πραγματικότητα». Στο χάρτη πορείας που έχει σχεδιασθεί η Επιτροπή δίνει ιδιαίτερη προσοχή στο αναδυόμενο πεδίο της fintech (ψηφιοποίηση του χρηματοπιστωτικού τομέα) ή βιώσιμη χρηματοδότηση. Εξετάζεται ακόμη και να επιτραπεί σε «έντιμους επιχειρηματίες να επωφεληθούν από μια δεύτερη ευκαιρία μετά την υπέρβαση της πτώχευσης».
Εδώ αρχίζει να έχει ενδιαφέρον η εξέταση που επιχειρούμε, ως προς το τι αφορά την Ελλάδα. Ή καλύτερα, πώς εμπλέκεται το ελληνικό ζήτημα στη διαδικασία αυτή, και κυρίως τι έχει γίνει για την αντιμετώπιση της κοινωνικής διάστασης στο πλαίσιο του προγράμματος Γιούνκερ, αλλά στα πλαίσια των εν ισχύ μνημονίων διότι η Επιτροπή, ως εταίρος στις διαπραγματεύσεις, έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στην εξασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης του προγράμματος, ώστε το βάρος της προσαρμογής να κατανεμηθεί στο σύνολο της κοινωνίας και να προστατευτούν τα πλέον ευπαθή μέλη της κοινωνίας.
Στο επόμενο σημείωμά μας θα επιχειρήσουμε να συνεχίσουμε την ανάλυση για την εφαρμοστικότητα του ελληνικού προγράμματος και να πούμε στον κ. Σόιμπλε, όχι μόνο είναι λανθασμένη η επιλογή του, αλλά και υποβολιμιαία!
1. http://www.bild.de/politik/startseite/politik/politik-16804552.bild.html
2. http://www.euractiv.com/section/euro-finance/news/brussels-eyes-investment-and-capital-markets-to-revive-weak-growth/?nl_ref=20623253
