Πολιτικά παίγνια

Η κυβέρνηση κέρδισε την εμπιστοσύνη των δανειστών ή χάθησε στο διάστημα του χρόνου, που μεσολάβησε από την έναρξη των συνομιλιών για τη δεύτερη αξιολόγηση μέχρι σήμερα; Τι έφταιξε και το κουαρτέτο δεν δίνει σημεία κάμψεως στις απαιτήσεις του και επιβάλλει μέτρα πέραν των όσων είχαν συμπεριληφθεί στο 3ο μνημόνιο του Αύγουστο του ’15; Η ιστορία επανελήφθη και για τρίτη φορά. Επέμεναν και συστάθηκε το Υπερταμείο. Μπήκε και ο κόφτης. Και τα εργασιακά φτιάχνονται.
Ολα είχαν συμφωνηθεί απ’ τον Αύγουστο, αλλά δεν μιλούσαν. Οπως και για το χρέος. Εχουν αποδεχθεί ότι ονομαστική απομείωση δεν μπορεί να γίνει. Η κυβέρνηση εκείνο στο οποίο επενδύει είναι η πτώση των επιτοκίων και η επιμήκυνση του χρόνου της πληρωμής των δόσεων. Αυτό προσδοκεί κι ας πληρώνουν και τα τρισέγγονα.
Τόσα χρόνια από την εποχή του Καστελόριζου οι πολιτικοί δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, να τιμήσουν την υπογραφή τους που ’βαλαν στα μνημόνια και να εφαρμόσουν τα συμφωνηθέντα. Ούτε αξιώθηκαν να παραδεχθούν τα λάθη τους, ώστε να πάψει η χώρα να βαδίζει στα τυφλά και ανάλογα με το τι θα προκύψει στο δρόμο, να αντιδράσουν. Ενεργούσαν σαν τους αδιάφορους, που πρέσβευαν το, «ότι βρέξει ας κατεβάσει». Αρνούνταν να συνειδητοποιήσουν, πόσο οδυνηρή είναι η ανάγκη, να αποδεχθούν την κατάσταση, την οποίαν όπως φαίνεται, αντιμετωπίζουν ανεύθυνα και άνευ σοβαρότητας.
Αυτά βαραίνουν και τους τωρινούς και τους προηγούμενους κυβερνητικούς. Το να αρνούνται την υπευθυνότητά τους είναι υπεκφυγή εσκεμένη, είναι και ντροπή. Στην άρνηση της συνειδητοποίησης της πραγματικότητας συμπράττουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ το ’χει καταλάβει περισσότερο από τους άλλους, επειδή κυβερνά τώρα, και με ό,τι κάνει, αγωνίζεται να φτιάξει αναχώματα για να αποφύγει την ορμή της κοινωνικής απαξίωσης, για την οποία φέρει την τελευταία ευθύνη. Η Ν.Δ. που παρακολουθεί τις εξελίξεις από μακρυά, προστατευμένη από τη μπόρα, περιμένει, να κοπάσει το ρεύμα, για να περάσει απέναντι, να αναλάβει εκείνη τις πολιτικές ευθύνες. Και αυτό λέγεται σοβαρότης, ανάληψη ευθυνών μεγάλης διαδρομής!!
Το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Το ξεκαθάρισε το Δ.Ν.Τ. Στη χώρα όλα υπολειτουργούν. Επενδύσεις στο Ελληνικό και στα 14 αεροδρόμια δεν προχωρούν. Πολλοί νόμοι, που ψηφίστηκαν, παραμένουν γράμμα κενό, ή στην εφαρμογή τους δημιουργούν “παρατράγουδα” όπως οι δασικοί χάρτες, που γίνεται το “έλα να δεις”. Το περί δικαίου αίσθημα, που θέλει η κυβέρνηση, να καλλιεργήσει, αλλάζει από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό, από γειτονιά σε γειτονιά. Δεν είναι το ίδιο το δικό μου με του γείτονα. Οπως κάθε πολιτικός έχει γνώμη και μπορεί να τη λέει δημοσίως, έτσι και κάθε άλλος έχει τη δική του και απαιτεί να την εκφράζει χωρίς να υβρίζει και να προσβάλλει.
Δεν μας μένει, παρά να ελπίζουμε στις δικές μας δυνατότητες. Ας μην επαφιέμεθα στα αποτελέσματα των εκλογών των ευρωπαϊκών χωρών. Η στάση τους είναι ίδια πάντα και σταθερή, ανεξάρτητα ποιοι θα ψηφισθούν να κυβερνήσουν. Αυτοί για τα δικά τους συμφέροντα θα ενδιαφερθούν.
Για εμάς είναι προτιμότερο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να υποστηριχθεί μια πρόσθετη απαίτηση. Να χαλαρώσει η απαράδεκτη επιτήρηση από τους δανειστές, που συμπεριφέρονται σαν κατακτητές του Μεσαίωνα.